W poniedziałek, 24 lipca br., Departament Obrony Australii ogłosił zatwierdzenie decyzji o zakupie 20 nowych średnich samolotów transportowych Lockheed Martin C-130J-30 Super Hercules, które zastąpią 12 już użytkowanych egzemplarzy tego samego typu. Wybór platformy w ramach programu Project AIR 7404 Phase 1 został zatwierdzony 1 listopada 2022.
Zdjęcie: Airman 1st Class Kristine M. Gruwell, USAF
Koszty pozyskania samolotów wraz z odpowiednim pakietem wsparcia eksploatacji mają wynieść maksymalnie 9,8 mld AUD (26,45 mld zł), a rząd w Canberze oczekuje realizacji dostaw w latach począwszy od końca 2027. Planowana jest rozbudowa istniejącej infrastruktury. Jednak ostatecznie zdecydowano się na zakup mniejszej liczby samolotów, niż otrzymano zgodę 2 listopada 2022.
Zgodnie z ówczesną informacją amerykańskiej Agencji Współpracy Obronnej DSCA (Defense Security Cooperation Agency), wnioskowano bowiem o 24 samoloty, 24 dodatkowe silniki turbośmigłowe Rolls Royce AE-2100D, 60 zestawów nawigacji satelitarnej i zliczeniowej GPS/INS EGI, 32 zestawy systemu zakłócania wiązki radarowej AN/ALQ-251 RFCM z 27 podsystemami laserowego śledzenia Guardian i 16 układami sterowania AN/AAQ 24(V)N czy 24 taktyczne systemy transmisji danych standardu Link-16 oparte o terminale MIDS JTRS.
Wnioskowano również czujniki podczerwieni do AN/AAQ 24(V)N, jednostki sterowania CIRU (Control Interface Unit Replacements) wraz z niejawnymi modułami kart pamięci użytkownika UDM (User Data Modules), moduły kryptograficzne KYV-5M, radiostacje AN/ARC-190 HF i AN/ARC-210, układy nawigacji taktycznej AN/ARN-153 TACAN, odbiorniki systemu nawigacyjnego AN/ARN-147, odbiorniki sygnałów radiolatarni AN/ARN-149(V), transpondery systemu identyfikacji swój-obcy AN/APX-119, układy ostrzegające o odpalonych pociskach rakietowych AN/AAR-47 MWS, radary pokładowe AN/APN-241 LPCR, zestawy wyrzutników flar i dipoli AN/ALE-47, odbiorniki systemu ostrzegania o opromieniowaniu wiązką lasera AN/ALR-56 RWR, moduły kryptograficzne AN/PYQ-10, głowic optoelektroniczne MX-20HD, układy identyfikacji swój-obcy AN/KIV-77, komponenty systemu ADAP (Advanced Digital Antenna Production), wsparcie integracji i testów, wyposażenie wsparcia samolotów, wyposażenie łączności szyfrowanej i precyzyjnej nawigacji, urządzenia kryptograficzne, niejawne oprogramowanie, części zamienne i naprawcze, akcesoria, wsparcie techniczne obsługi, niejawne instrukcje obsługi, publikacje i dokumentacje techniczne, szkolenie personelu i wyposażenie szkoleniowe, wsparcie rządu USA i wykonawcy umowy (Lockheed Martin), usługi wsparcia technicznego i logistycznego oraz inne elementy programu wsparcia. Całość wyceniono na maksymalnie 6,35 mld USD (25,45 mld zł).
Analiza
Obecna flota 12 C-130J-30 jest użytkowana od 1999 w ramach 37. Eskadry (No. 37 Squadron RAAF) w bazie lotniczej RAAF Base Richmond w Nowej Południowej Walii. W przeszłości australijskie królewskie wojska lotnicze (RAAF, Royal Australian Air Force) użytkowały wcześniejsze modele tej rodziny: C-130A (1958-1978), C-130E (1966-1999) i przejściowo C-130H (2006-2012). Obecnie, uzupełnieniem Super Herculesów jest 8 ciężkich C-17A Globemaster III i 10 lżejszych C-27J Spartan (Nowa Zelandia potwierdza zakup Super Herculesów).
Samoloty C-130J Super Hercules, jak i ich cztery podstawowe wyspecjalizowane warianty, zostały zakupione przez 18 państw w liczbie ponad 400 egzemplarzy i wylatały dotąd ponad 2 miliony godzin. Transportowy C-130J-30 z wydłużonym kadłubem jest najpopularniejszą konfiguracją samolotu C-130J. Prototyp C-130J został oblatany 5 kwietnia 1996. W służbie w amerykańskich siłach zbrojnych od 1999. Został opracowany po fiasku programu Advanced Medium STOL Transport, który miał na celu budowę następcy C-130 Hercules. W porównaniu z nim, zmodernizowany model otrzymał m.in. nowe silniki turbośmigłowe Rolls-Royce AE 2100D3 o mocy 4637 KM każdy w miejsce Allison T56-A-15 o mocy 4590 KM, nową kabinę, a niektóre wersje także winglety redukujące zużycie paliwa. Omawiany wariant C-130J-30 charakteryzuje się wydłużonym kadłubem z 29,79 do 34,37 m (Wielka Brytania wycofała C-130J Super Hercules, Norwegia: Amerykańska zgoda na MH-60R i wsparcie dla C-130J, E-XX na bazie Super Herculesa następcą E-6B Mercury, Filipiny zatwierdziły zakup Super Herculesów, Centrum serwisowe Super Herculesów w Indiach, Pierwszy niemiecki KC-130J Hercules).
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.