31 lipca Dowództwa Zaopatrzenia Sił Powietrznych USA (Air Force Materiel Command, AFMC) ujawniło, że poszukuje potencjalnego następcy floty samolotów dowodzenia E-4B NAOC i E-6B Mercury, a także C-32A Air Force Two. Program NEAT (National Executive Airborne Take) nabrał przyspieszenia po kwietniowym wystąpieniu w Senacie gen. Robina Randa, dowódcy AFGSC (Dowództwo Lotnictwa Uderzeniowego).

E-4B National Airborne Operations Center, zwane też Nigtwatch lub Doomsday Plane pełnią rolę latających centrów dowodzenia siłami zbrojnymi USA w przypadku konfliktu zbrojnego z użyciem broni nuklearnej, dlatego są odporne na działanie impulsu elektromagnetycznego. Samoloty te pełnią dyżur 24-godzinny / Zdjęcie: USAF

E-4B National Airborne Operations Center, zwane też Nigtwatch lub Doomsday Plane pełnią rolę latających centrów dowodzenia siłami zbrojnymi USA w przypadku konfliktu zbrojnego z użyciem broni nuklearnej, dlatego są odporne na działanie impulsu elektromagnetycznego. Samoloty te pełnią dyżur 24-godzinny / Zdjęcie: USAF

Dotychczas ujawniono niewiele informacji na temat wymagań dla nowego samolotu specjalnego przeznaczenia. Wiadomo jednak, że podmiot zainteresowany udziałem w postępowaniu musi mieć doświadczenie w produkcji wojskowych wariantów samolotów pasażerskich. Warto zauważyć, że zastępowane samoloty również bazują na cywilnych płatowcach: Boeing 747-200 (E-4B), Boeing 707-320 (E-6B) i Boeing 757-200 (C-32A).

E-6B Mercury lub TACAMO zapewniają łączność dalekiego zasięgu za pomocą nadajników bardzo niskich częstotliwości (ELF). Są wykorzystywane do komunikacji z załogami okrętów podwodnych przenoszących międzykontynentalne pociski balistyczne, nawet gdy te pozostają w zanurzeniu / Zdjęcie US Navy

E-6B Mercury lub TACAMO zapewniają łączność dalekiego zasięgu za pomocą nadajników bardzo niskich częstotliwości (ELF). Są wykorzystywane do komunikacji z załogami okrętów podwodnych przenoszących międzykontynentalne pociski balistyczne, nawet gdy te pozostają w zanurzeniu / Zdjęcie US Navy

Termin składania wniosków przez potencjalnych oferentów minie 30 sierpnia o godz. 17.00 czasu wschodniego (EST). Prace analityczne mogą potrwać nawet 12 miesięcy, po czym zostanie podjęta decyzja, czy trzy typy samolotów zostaną zastąpione przez jedną platformę, czy może nastąpi ponowne rozbicie programu. 

Analiza
Pierwsze plany połączenia programu następcy C-32A z E-4B i E-6B ujawniono w maju 2017. Administracja Donalda Trumpa chciała przeznaczyć 6 mln USD (22 mln zł) na prace analityczne. Postępowanie utrudnia fakt, iż obecnie eksploatowane platformy różnią się resursami.

C-32A pełnią rolę samolotów klasy VIP przewożąc pierwszą damę i wiceprezydenta USA pod kryptonimem Air Force Two  / Zdjęcie: Oregon National Guard

C-32A pełnią rolę samolotów klasy VIP przewożąc pierwszą damę i wiceprezydenta USA pod kryptonimem Air Force Two / Zdjęcie: Oregon National Guard

Cztery z ośmiu zbudowanych C-32A weszło do służby 1998, więc są stosunkowo młode, w przeciwieństwie do czterech E-4B (samoloty zostały dostarczone w 1974 jako E-4A, i potem zmodyfikowane do wersji E-4B w latach 1980-1985). Szesnaście E-6B przekazano US Navy w latach 1989-1992 jako E-6A Hermes, następnie w okresie 1997-2006 zostały zmodyfikowane do wersji E-6B. Warto zauważyć, że dwa E-4B zostały uszkodzone 16 czerwca 2017 przez trąbę powietrzną w bazie lotniczej Offutt w Nebrasce.

Zakładając, że zostanie wybrany dostawca amerykański do nowych zadań mogą zostać dostosowane cywilne modele Boeinga: 747-8 International, 777X, 787 Dreamliner czy 767-200ER. Ten ostatni został przebudowany do roli powietrznej cysterny jako KC-767/KC-46A Pegasus (Seryjny KC-46A po pierwszych próbach , 2017-12-07).