2 lutego br. niemiecki Urząd do spraw zakupów obronnych Bundeswehry BAAINBw (Bundesamt für Ausrüstung, Informationstechnik und Nutzung der Bundeswehr) poinformował w mediach społecznościowych o odbiorze pierwszego z sześciu zamówionych w Stanach Zjednoczonych samolotów transportowych i tankujących Lockheed Martin C-130J Super Hercules (Niemcy pozostaną w NATO Nuclear Sharing).
Republika Federalna Niemiec formalnie odebrała pierwszy z sześciu zamówionych w USA samolotów transportowych i tankujących Lockheed Martin C-130J Super Hercules / Zdjęcie: BAAINBw, Lockheed Martin
Odbiór techniczny samolotu nastąpiła jeszcze 23 grudnia 2021, a formalne przekazanie 1 lutego br. na lotnisku przyzakładowym Marietta w stanie Georgia, gdzie mieści się linia montażowa samolotów C-130J Super Hercules. Samolot w wariancie transportowym C-130J-30 o nr seryjnym 5930 i rejestracyjnym 55+01 został zaprezentowany w barwach niemieckich wojsk lotniczych (Luftwaffe) 20 sierpnia ub. r., natomiast pierwsze fotografie z montażu końcowego ujawniono 7 maja (Pierwszy Super Hercules w niemieckich barwach, Montaż pierwszego niemieckiego Super Herculesa).
Plan zakupu amerykańskich samolotów został ogłoszony 4 października 2016. Niemcy otrzymały zgodę na zakup procedurą FMS (Foreign Military Sales) trzech transportowych C-130J-30 Super Hercules i trzech powietrznych tankowców KC-130J Hercules, 4 maja 2018 za maksymalnie 1,4 mld USD. Umowa międzyrządowa została sygnowana dwa lata później. Dostawy wszystkich samolotów mają zakończyć się w 2024 (C-130J-30 i KC-130J dla Niemiec).
Co istotne, ze względu na pilną potrzebę operacyjną, Departament Obrony USA zgodził się na udostępnienie miejsca na linii produkcyjnej pierwotnie przeznaczonej na egzemplarze dla amerykańskich sił zbrojnych (USA zamówiły 50 Super Herculesów).
https://twitter.com/BaainBw/status/1488891038806810629
17 maja ub. r. niemiecka grupa Rheinmetall AG i francuska spóła Thales informowały, że zawarły umowę z Lockheed Martin na podwykonawstwo przy budowie niemiecko-francuskiego międzynarodowego ośrodka szkoleniowego dla przyszłych załóg samolotów C-130J/KC-130J o nazwie France/Germany Multinational Training Centre we francuskiej 105. bazie lotniczej Évreux w Normandii. Obok sześciu niemieckich egzemplarzy, do ośrodka trafią dwa francuskie C-130J-30 i dwa KC-130J (Rheinmetall i Thales zapewnią wsparcie francuskich i niemieckich C-130J, Pierwszy KC-130J dla Francji).
Zakup przez Niemcy Super Herculesów jest powiązany z wycofaniem z końcem ubiegłego roku kilkunastu przestarzałych samolotów transportowych Transall C-160D o napędzie turbośmigłowym. Nowe samoloty uzupełnią zdolności transportowe i tankujące wraz z cięższymi Airbus A400M-180 Atlas, które już teraz są koniem roboczym Luftwaffe z odebranymi dotąd 36 egzemplarzami (z zamówionych 53 z opcją na 7 kolejnych) (Hensoldt w niemieckim programie PEGASUS).
Samoloty C-130J Super Hercules, jak i ich cztery podstawowe wyspecjalizowane warianty, zostały zakupione przez 18 państw w liczbie ponad 400 egzemplarzy i wylatały dotąd ponad 2 miliony godzin. Transportowy C-130J-30 z wydłużonym kadłubem jest najpopularniejszą konfiguracją samolotu C-130J. Prototyp C-130J został oblatany 5 kwietnia 1996. W służbie w amerykańskich siłach zbrojnych od 1999. Został opracowany po fiasku programu Advanced Medium STOL Transport, który miał na celu budowę następcy C-130 Hercules. W porównaniu z nim, zmodernizowany model otrzymał m.in. nowe silniki turbośmigłowe Rolls-Royce AE 2100D3 o mocy 4637 KM każdy w miejsce Allison T56-A-15 o mocy 4590 KM, nową kabinę, a niektóre wersje także winglety redukujące zużycie paliwa. Wariant C-130J-30 charakteryzuje się wydłużonym kadłubem z 29,79 do 34,37 m (Saab zmodernizuje system ostrzegania samolotów Tornado).
