Ił-80 i Ił-82 zmodernizowane

31 maja rosyjski portal Gazeta.ru poinformował, że strategiczne samoloty dowodzenia prezydenta i dowódcy sił zbrojnych na wypadek wojny typu Ił-80 i Ił-82 zostały zmodernizowane. Prace przeprowadziło Zjednoczenie Naukowo-Produkcyjne Mechaniki Stosowanej Poljot w Niżnym Nowogrodzie na zlecenie Zjednoczonej Korporacji Produkcji Instrumentów (UIMC), która w 2017 weszła w skład holdingu Roselektronika. Nie jest znany dokładny ich zakres, a według najnowszych informacji Siły Powietrzno-Kosmiczne Rosji (WKS) dysponowały trzema Ił-80 i jednym Ił-82, ale w przypadku tego pierwszego pracom poddano dwa.

Informacja pojawiła się podczas wizyty wiceministra obrony Federacji Rosyjskiej Aleksieja Kriworuczki w Niżnym Nowogrodzie, deklarując, że dzięki zakończeniu prac badawczo-rozwojowych nad pakietem modernizacyjnym WKS otrzymają samoloty dowodzenia drugiej generacji. Przedstawiciele Poljot dodali, że w dalszej perspektywie trzecia generacja powstanie w oparciu o płatowiec samolotu pasażerskiego Ił-96-400 (wariant wydłużony). Deklaracja w tej sprawie pojawiła się już ze strony dyrektora generalnego UIMC Aleksandra Jakunina pod koniec 2016.

Pierwszy zmodernizowany Ił-80 został przekazany zamawiającemu 25 maja 2016. Według wcześniejszych informacji, oba miały osiągnąć pełną zdolność operacyjną przed 2025 i będą pełnić służbę przez 20 kolejnych lat. Brak natomiast wcześniejszych informacji na temat realizacji prac modernizacyjnych nad pojedynczym Ił-82.

Co ciekawe, Kriworuczko poinformował również, że do pełnienia roli powietrznego centrum dowodzenia zostaną dostosowane śmigłowce wielozadaniowe nowej generacji Mi-38T. MO FR zamówiło w lipcu 2017 dwa prototypy, które przechodzą próby w locie. Poljot prowadzi także  modernizację wyposażenia pokładowego pięciu samolotów dowodzenia Ił-22M-11 Zebra o wartości 1,6 bln RUB (9,42 mln zł) z terminem realizacji do 2021 oraz samolotów do łączności ze strategicznymi okrętami podwodnymi Tu-142MR (Oblot prototypu Mi-38T, 2018-11-26).

Opis
Pierwotnie zbudowane cztery samoloty Ił-80 (w kodzie NATO Maxdome, RF-86146, RF-86147, RF-86148 i RF-86149), oznaczone także jako Ił-86WPK (Wozdusznyj Komandnyj Punkt) na bazie szerokokadłubowych samolotów pasażerskich Ił-86, powstały jako uzupełnienie wyższego szczebla dla Ił-22M-11.

Cechą charakterystyczną Ił-80 jest brak okien i kopuła za kabiną pilotów w kształcie odwróconej wanny, w której wg specjalistów umieszczono anteny systemów łączności satelitarnej. Z kolei przed statecznikiem pionowym ogona w mniejszej kopule umieszczono prawdopodobnie anteny systemu łączności Asteroid-S, a u dołu kadłuba znajduje się, rozwijana w czasie lotu, antena linowa o długości kilkuset metrów, będąca częścią systemu łączności w zakresie bardzo niskich częstotliwości Friegat do łączności ze strategicznymi okrętami podwodnymi. Pod skrzydłami, pomiędzy wewnętrznymi silnikami a kadłubem, umieszczono dodatkowe generatory z uwagi na zwiększone zapotrzebowanie na energię elektryczną przez systemy maszyny, a w kadłubie znajdują się dodatkowe zbiorniki paliwa. Pozostałe w służbie trzy samoloty są przypisane do 6991. Bazy Lotnictwa Transportowego w Czkałowskim pod Moskwą, do niedawna w 216. Eskadrze 8. Dywizji Lotnictwa Specjalnego.

Z kolei zbudowano dwa egzemplarze samolotów Ił-82 (RA-76450 i RA-76451), oznaczonych także jako Ił-76WKP (wersja 65S) lub Ił-76SK, współdzielą przeważającą część wyposażenia pokładowego z Ił-80. W 2007 jeden z samolotów skreślono ze służby. Według specjalistów antena linowa systemu Friegat dla tych samolotów ma długość nawet 5000 m.