28 kwietnia br. Dowództwo Zamówień US Army (ArmyContracting Command, ACC) z Redstone Arsenal w stanie Alabama podpisało umowę o wartości 615 958 506 USD (2,558 mld zł) ze spółką Lockheed Martin na produkcję seryjną kolejnych wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych M142 HIMARS (High Mobility Artillery Rocket System).
Wyrzutnia M1140 systemu M142 HIMARS / Zdjęcia: US Army
Prace będą realizowane w zakładach Lockheed Martin w Grand Prairie w Teksasie, Archbald w Pensylwanii, Camden w Arkansas, York w Pensylwanii, Palm Bay na Florydzie, Brownsboro w Alabamie, Boca Raton na Florydzie, Whippany w New Jersey, Clearwater na Florydzie, Dallas w Teksasie i Jackson w Missisipi, z szacowaną datą zakończenia 30 maja 2026. Z powyższej kwoty, w momencie zawarcia umowy, przyznano 207 921 658 USD (863,5 mln zł) z funduszy programu Recovery Act.
US Army jest największym użytkownikiem systemu M142 HIMARS z 363 wyrzutniami na uzbrojeniu. Ponadto, w amerykańskich siłach zbrojnych są one na wyposażeniu Korpusu Piechoty Morskiej (US Marine Corps, USMC) w liczbie 47). To się może zmienić w najbliższych latach. 19 lipca 2022 Departament US Army opublikował zapytanie o informację RFI (Request For Information) o możliwość pozyskania nawet 480 kolejnych wyrzutni do roku fiskalnego 2028 (a konkretnie od 24 do 96 wyrzutni rocznie w latach 2024-2028, czyli łącznie od 120 do 480 wyrzutni).
Poza tym, w ostatnich latach system trafił na eksport do Singapuru (18), Zjednoczonych Emiratów Arabskich (12) i Jordanii (12), a w ostatnich miesiącach został on zintensyfikowany. Mowa o Rumunii (54 wyrzutnie), Polsce (20 + 486 planowanych), Tajwanie (11 zamówionych), Litwie (8 zamówionych), Łotwie (6 planowanych), Estonii (6 zamówionych) i Australii (20 zamówionych z planami kolejnych ~20). 11 kwietnia br. zgodę na zakup 18 wyrzutni otrzymało Maroko. Zakup 20 wyrzutni rozważały też ostatnio Niderlandy, ale ostatecznie zdecydowały się na pozyskanie izraelskich PULS.
Ponadto, Ukraina otrzymała w ubiegłym roku od USA jako pomoc wojskową 20 wyrzutni z obietnicą dostarczenia 18 kolejnych. Wydaje się, że to właśnie wysoka skuteczność w rzeczywistych warunkach bojowych, dzięki wykorzystaniu ich przez siły zbrojne Ukrainy w wojnie obronnej z Rosją, spowodowała decyzje USA i innych państw o zwiększeniu produkcji i zamówień na M142 HIMARS.
Obecnie, M142 HIMARS używa przede wszystkim kierowanych pocisków rakietowych z rodziny GMLRS (Guided Multiple Launch Rocket System): M30 DPICM o zasięgu 15-60 km, M31/M31A1 GMLRS Unitary o zasięgu 15-70+ km i M30A1 GMLRS AW o zasięgu 15-70+ km, jak i niekierowanych M26A2 o zasięgu do 45 km oraz szkolno-treningowych M28A2 LCRRPRP o zasięgu 7,5–14 km.
Poza tym system używa rakietowych pocisków balistycznych dalekiego zasięgu MGM-140A/M39 i MGM-140B/M39A1 ATacMS (Army Tactical Missile System) o zasięgu od 165 do 300 km (w tym eksportowych M57), które zostaną zastąpione przez nowe pociski PrSM (Precision Strike Missile) o zasięgu do 700 km, a w dalszej kolejności powinny zostać zintegrowane z pociskami LRMF (Long Range Maneuverable Fires), wcześniej znanymi jaki PrSM-ER, o zwiększonym zasięgu szacowanym na 1000 km (zgodnie z wymogami operacyjnymi US Army).
Warto dodać na koniec, że 27 kwietnia br. Lockheed Martin otrzymała zamówienie o wartości 4 791 431 928 USD (19,9 mld zł) na produkcję pocisków rodziny GMLRS dla US Army z terminem do 26 października 2026.
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.