20 lutego dyrektor generalny rosyjskiego koncernu Tiechmasz Władimir Lepin poinformował, że w bieżącym roku mają zakończyć się badania kwalifikacyjne bomb szybujących PBK-500U SPBE-K Drel (Wiertarka). Jednocześnie rosyjskie siły powietrzne WWS mają zamówić pierwszą partię tej broni. Drel to funkcjonalny odpowiednik amerykańskiej AGM-154 JSOW.

Długość całkowita 540-kilogramowej korygowanej bomby szybującej PBK-500U SPBE-K wynosi 3100 mm. W środku mieści się 15 samonaprowadzających się ładunków bojowych. Zrzutu bomby z nosiciela może odbywać się na wysokości 100-14 000 metrów. Maksymalny zasięg lotu do celu wynosi 30-50 km / Zdjęcia: Witalij Kuźmin

Długość całkowita 540-kilogramowej korygowanej bomby szybującej PBK-500U SPBE-K wynosi 3100 mm. W środku mieści się 15 samonaprowadzających się ładunków bojowych. Zrzutu bomby z nosiciela może odbywać się na wysokości 100-14 000 metrów. Maksymalny zasięg lotu do celu wynosi 30-50 km / Zdjęcia: Witalij Kuźmin

Badania PBK-500U SPBE-K rozpoczęły się dwadzieścia lat temu, w połowie lat 1990. Zostały jednak przerwane w związku z przemianami ustrojowymi i brakiem finansowania ze strony gestora. Dopiero w 2016 do projektu powrócono i rozpoczęto badania państwowe nowej bomby szybującej. Wykonywano je zgodnie z metodyką opracowaną przez Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej.

PBK-500U SPBE-K Drel jest przeznaczona jest do użycia w każdych warunkach pogodowych o dowolnej porze dnia i nocy. Bomba wyposażona jest w aktywny system obrony przed środkami przeciwlotniczymi i walki radioelektronicznej. Uniemożliwia to jej wykrycie przez radar, a tym samym zestrzelenie. Drel przeznaczona jest do rażenia broni pancernej, naziemnych stacji radiolokacyjnych i punktów dowodzenia.

Bomba jest uwalniana w bezpiecznej odległości od celu, w strefie poza zasięgiem bezpośredniego ognia obrony przeciwlotniczej. Zrzucona z nosiciela może szybować do celu na odległość ponad 30 km, dokonując korekty lotu według wskazań systemu nawigacji GLONASS i GPS. W pobliżu celu trzymetrowe cygaro rozpada się, uwalniając 15 samonaprowadzających się 15-kg kaset bojowych SPBE-K wyposażonych w czujniki podczerwieni i radar milimetrowy, jak też system swój-obcy. Po zlokalizowaniu z wysokości 150 m celu odpalana jest kilogramowa kumulacyjna głowica zasadnicza. Jej przebijalność to 100 mm RHA.

Długość całkowita PBK-500U SPBE-K to 3100 mm, masa 540 kg. Średnica korpusu Drel to 450 mm, w środku mieszczą się ładunki bojowe. Zrzutu bomby z nosiciela może odbywać się na wysokości 100-14 000 metrów. Zrzutu można dokonać z samolotu lecącego z prędkością od 700 do 1100 km/h. Jedna bomba potrafi zniszczyć baterię artyleryjską lub rakietową, zatrzymać kolumnę czołgów, zniszczyć dużą stację radarową lub system przeciwlotniczy.

Analiza
PBK-500U SPBE-K Drel została opracowana i wdrożona do produkcji przez Naukowo-produkcyjne zjednoczenie Bazalt (NPO Bazalt), którego główna siedziba mieści się w Moskwie, zaś zakłady rozlokowane są w rejonach podmoskiewskich, jak też w Tule i w Nierechcie w obwodzie kostromskim. Spółka założona w 1916, od 1938 ma status samodzielnego biura projektowego. Obecnie jest częścią państwowej korporacji Rostiech.

NPO Bazalt jest głównym przedsiębiorstwem produkującym i zaopatrującym w uzbrojenie i amunicję wojska lądowe, siły powietrzne i marynarkę wojenną Federacji Rosyjskiej. Specjalizuje się w opracowywaniu i produkcji bomb lotniczych, granatników oraz granatów ręcznych i amunicji artyleryjskiej.