27 maja amerykańska spółka Lockheed Martin poinformowała, że wspólnie z Northrop Grumman, przeprowadziły naziemną próbę układu napędowego SRM (Solid Rocket Motor) dla pierwszego stopnia systemów broni hipersonicznych CPS (Conventional Prompt Strike) amerykańskiej marynarki wojennej (US Navy) i LRHW (Long Range Hypersonic Weapon) wojsk lądowych (US Army) (Lockheed Martin przejmuje Aerojet Rocketdyne).
Lockheed Martin i Northrop Grumman przeprowadziły naziemną próbę układu napędowego systemów broni hipersonicznych CPS amerykańskiej marynarki wojennej i LRHW wojsk lądowych / Zdjęcie: Departament Obrony USA
Próba została przeprowadzona tego samego dnia w ośrodku testowym Northrop Grumman w Promontory w stanie Utah pod nadzorem biura programowego SSP (Navy Strategic Systems Programs) marynarki wojennej. Podczas testu silnik pracował prawidłowo, osiągnął wymagane parametry wydajności ciągu i cele w przewidywanych zakresach. Silnik został opracowany przez Northrop Grumman, a Lockheed Martin pełni rolę głównego integratora systemów (USAF symulowały atak pociskiem hipersonicznym, USA zainteresowane odpowiednikiem hipersonicznego Awangarda).
Steve Layne, dyrektor programowy programów Prompt Strike w Lockheed Martin, powiedział:
Cieszymy się, że możemy świętować to ważne wydarzenie wraz z marynarką wojenną, armią i Northrop Grumman. Dzisiejsze testy są wynikiem naszych wspólnych wysiłków i determinacji, aby ten etap programu CPS zakończył się sukcesem. Test napędu jest kamieniem milowym na drodze do zapewnienia możliwości ataku hipersonicznego US Navy i US Army.
Charlie Precourt, wiceprezes działu Propulsion Systems w Northrop Grumman, dodał:
Northrop Grumman z dumą wykorzystuje naszą wiedzę w zakresie sprawdzonych w locie napędów rakietowych na paliwo stałe do wspierania wysiłków Departamentu Obrony w celu opracowania zaawansowanego, kompleksowego systemu rakietowego, zdolnego do skutecznego odstraszania przeciwników.
Były to wstępne testy silnika pierwszego stopnia zasilanego paliwem stałym, który będzie częścią docelowego przyspieszacza rakietowego, zintegrowanego z uniwersalnym kadłubem hipersonicznego pocisku szybującego o kryptonimie C-HGB (Common-Hypersonic Glide Body). Test prototypu C-HGB, wyniesionego za pomocą zastępczego przyspieszacza rakietowego odbył się 19 marca 2020 (faktycznie pierwsza próba demonstratora technologii odbyła się 1 października 2017 w ramach Intermediate Range Conventional Prompt Strike Flight Experiment-1) (USA: Test hipersonicznego C-HGB).
Pierwszy test kompletnego systemu, który w przypadku US Navy i US Army, będzie różnił się dwustopniowym przyspieszaczem rakietowym, z uwagi na inne platformy startowe (odpowiednio, okręty podwodne i nawodne oraz mobilne wyrzutnie lądowe) i pociskiem szybującym, będzie mieć wspólny kadłub C-HGB. Testy kompletnych prototypów planowane są w roku fiskalnym 2022. US Navy i US Army ściśle współpracują z rządowymi laboratoriami i przemysłem, aby kontynuować rozwój i produkcję C-HGB. Marynarka wojenna nadzoruje projektowanie, a armia produkcję. Podwykonawcami w programie są Dynetics Technical Solutions (DTS) i instytut naukowo-badawczy Sandia National Laboratories (SNL) (Hipersoniczne zamówienia US Army).
W przypadku US Navy, system broni hipersonicznej CPS wejdzie na uzbrojenie co najmniej jednego niszczyciela rakietowego typu Zumwalt (na testy), a w dalszej kolejności dużych okrętów bojowych (niszczycieli lub krążowników) następnej generacji o kryptonimie Large Surface Combatant (LSC) oraz wielozadaniowych okrętów podwodnych o napędzie jądrowym typu Virginia Block V, wyposażonych w wyrzutnie modułu bojowego VPM (Virginia Payload Module) z wyrzutniami BWX Technologies/BAE Systems VPT (Virginia Payload Tubes) (Pociski hipersoniczne na Zumwalcie, Pociski hipersoniczne dla Virginii).
W przypadku US Army, planowane jest wprowadzenie systemu w ramach programu LRHW, opartego na mobilnych wyrzutniach lądowych / Grafika: Lockheed Martin
Jeśli chodzi o US Army, to planowane jest wprowadzenie systemu w ramach programu LRHW, opartego na transporterze-wyrzutni Oshkosh M983A4 HEMTT (Heavy Expanded Mobility Tactical Truck) z platformą M870 w wersji Palletized Load System z trzema kontenerami transportowo-startowymi wraz z pociskiem-nosicielem szybującego pocisku hipersonicznego (w kadłubie C-HGB) o nazwie OpFires (Operational Fires). Jedna bateria systemu ma składać się z czterech wyrzutni. 12 maja br. dla portalu branżowego Breaking Defense, rzecznik prasowy US Army potwierdził, iż zasięg rażenia systemu LRHW będzie wynosił ponad 2775 km (Postępy w programie pocisku hipersonicznego OpFires).
Pod kątem wykorzystania jako zespół napędowy pocisku-nosiciela w kwietniu ub. r. został przetestowany przez spółkę Sierra Nevada Corporation hybrydowy silnik rakietowy Vortex o ciągu 13 608 kg (30 000 funtów), zasilany mieszanką paliwa stałego z ciekłym utleniaczem (propan i podtlenek azotu). Z tego co można wnioskować po najnowszej próbie silnika Northrop Grumman, Vortex może stanowić napęd dla drugiego stopnia przyspieszacza rakietowego (Sierra Nevada testuje silnik hipersoniczny).
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.