Jak poinformował 24 lutego magazyn branżowy Air Force Magazine, podczas wirtualnego sympozjum Aerospace Warfare Symposium stowarzyszenia Air Force Association, dowódca amerykańskich wojsk lotniczych na Pacyfiku (PACAF, Pacific Air Forces) gen. Kenneth S. Wilsbach zarekomendował zakup samolotów wczesnego ostrzegania i dowodzenia (Airborne Early Warning and Control, AEW&C) Boeing E-7A Wedgetail w miejsce wiekowych E-3 Sentry.
  Dowódca amerykańskich wojsk lotniczych na Pacyfiku wskazał na konieczność zakupu samolotów wczesnego ostrzegania i dowodzenia E-7A Wedgetail (na pierwszym planie) w miejsce wiekowych E-3 Sentry (w głębi) / Zdjęcie: USAF

Dowódca amerykańskich wojsk lotniczych na Pacyfiku wskazał na konieczność zakupu samolotów wczesnego ostrzegania i dowodzenia E-7A Wedgetail (na pierwszym planie) w miejsce wiekowych E-3 Sentry (w głębi) / Zdjęcie: USAF

Według generała zakup samolotów Boeinga zaspokoi zapotrzebowanie wojsk lotniczych (US Air Force, USAF) w regionie Indo-Pacyficznym. Wskazał, że faktem jest rzeczywisty problem gotowości operacyjnej samolotów E-3 Sentry i należy stosunkowo szybko zakupić nowe samoloty. E-3, które weszły do służby operacyjnej w 1977 i przeszły szereg modernizacji, w tym najnowszą do standardu E-3G, notują jeden z najgorszych wskaźników gotowości w całych wojskach lotniczych. Wskazał, że rosnący potencjał chińskich sił zbrojnych, które są szybko modernizowane zagraża przewadze powietrznej USA w regionie.

Potwierdza to raport amerykańskiego Biura Rozliczeń Rządu (Government Accountability Office, GAO) z 19 listopada 2019 dotyczący gotowości operacyjnej wszystkich czterdziestu sześciu typów statków powietrznych we wszystkich rodzajach sił zbrojnych w latach 2011-2019. Według niego, samoloty E-3 uzyskały w tym okresie 3 z 9 celów misji w poszczególnych latach. We wnioskach wskazano, że flota E-3 stoi w obliczu wyzwań związanych z dalszą eksploatacją (zaplanowaną do 2030 roku – przyp. red.), dostawami części zamiennych i konserwacją systemów pokładowych.

W poprzednich latach dowództwo USAF wykazywały niewielkie zainteresowanie E-7A, które zostały wprowadzone w niewielkiej liczbie, początkowo w siłach zbrojnych Australii, na początku 2009. Podobnie jak innej, alternatywnej konstrukcji, która zastąpiłaby E-3 Sentry. USAF użytkuje obecnie 31 samolotów E-3G (modernizacja zakończyła się w 2020 – przyp. red.), a jeśli chodzi o jednostki podległe dowództwu PACAF, są to 962. Eskadra Kontroli Przestrzeni Powietrznej z 3. Skrzydła USAF w bazie lotniczej Elmendorf na Alasce (od 1986) oraz 961. Eskadra Kontroli Przestrzeni Powietrznej z 18. Skrzydła USAF w bazie lotniczej Kadena w Japonii (od 1979).

Warto dodać, że następcy swoich czternastu samolotów E-3A Sentry poszukuje Sojusz Północnoatlantycki, a ostatnia zaplanowana modernizacja FLEP (Final Lifetime Extension Programme) ma pozwolić na ich eksploatację do lat 2035-2040. Co ciekawe, jako potencjalnego następcę w czerwcu 2019 również wskazano E-7A Wedgetail (NATO modernizuje AWACS, 2019-11-28; NATO szuka następcy AWACS, 2019-06-17).

Wcześniej, w marcu 2019 brytyjski resort obrony także wskazał E-7A w liczbie pięciu egzemplarzy jako następcę przestarzałych już siedmiu E-3D Sentry AEW.Mk 1. Nowe samoloty otrzymają oznaczenie Wedgetail AEW1, a dostawy mają rozpocząć się w 2023. Co ciekawe, kadłuby dwóch pierwszych samolotów mają pochodzić z rynku wtórnego (E-7A Wedgetail dla RAF, 2019-03-25).

Obecnie, użytkownikami samolotów E-7A są Australia (6 egzemplarzy), Korea Południowa (4 znanych jako Peace Eye) i Turcja (4 znanych jako Peace Eagle). Zakup samolotów rozważały także Włochy, Katar i Zjednoczone Emiraty Arabskie. 26 czerwca 2020 Seul ogłosił zakup dwóch dodatkowych E-7A, które miałyby wejść do służby od 2027 (Więcej AEW&C dla Korei, 2020-06-30).

E-7A, a właściwie Boeing 737 AEW&C, o konfiguracji zbliżonej do 737-700ER, jest wyposażony w wielozadaniowy radar ze skanowaniem elektronicznym (Multi-role Electronically Scanned Array, MESA), pracujący w paśmie L, który wykrywa obiekty w odległości do 600 km (lecące na wysokim pułapie), do 370 km (nisko lecące, trudniej wykrywalne statki powietrzne). Może śledzić do 180 celów naraz, naprowadzając inne samoloty do przechwycenia 24 z nich. Radar wykrywa także cele nawodne wielkości fregaty rakietowej z odległości ponad 240 km. W trybie wykrywania sygnałów elektromagnetycznych (ELectronic INTelligence, ELINT), E-7A ma skuteczny zasięg ponad 850 km, operując na pułapie 9000 m. Radar został zaprojektowany przez spółkę Northrop Grumman.