Przejdź do serwisu tematycznego

Turcja: Zgoda USA na najnowsze F-16 i modernizację starszych

Departament Stanu USA wydał zgodę na potencjalną sprzedaż do Turcji 40 samolotów wielozadaniowych Lockheed Martin F-16C/D Block 70 oraz pakietu modernizacyjnego dla 79 starszych samolotów tego typu ze stanu tureckiego lotnictwa.

W piątek, 26 stycznia, amerykańska Agencja Współpracy Obronnej DSCA (Defense Security Cooperation Agency) opublikowała zgodę Departamentu Stanu USA na potencjalną sprzedaż do Turcji 40 samolotów wielozadaniowych Lockheed Martin F-16C/D Block 70 oraz pakietu modernizacyjnego dla 79 starszych samolotów tego typu ze stanu tureckiego lotnictwa do równoważnego standardu F-16V w pakiecie za maksymalnie 23 mld USD (92,57 mld zł).

F-16C Block 70 / Grafiki: Lockheed Martin

Zgodnie z opublikowaną informacją, rząd w Ankarze wnioskował o możliwość zakupu 32 fabrycznie nowych F-16C Block 70, 8 fabrycznie nowych F-16D Block 70, 48 silników turbowentylatorowych F110-GE-129D, 149 programowalnych układów cyfrowych iPDG (w tym 79 na potrzeby modernizacji), 149 radarów AN/APG-83 AESA SABR (99 na potrzeby modernizacji), 169 modułowych komputerów misji MMC (119 na potrzeby modernizacji), 159 zestawów nawigacji satelitarnej i zliczeniowej GPS/INS (EGI) z wbudowanym modułem kryptograficznym SAASM lub M-Code i usługą precyzyjnego pozycjonowania PPS (111 na potrzeby modernizacji), 168 zintegrowanych systemów walki radioelektronicznej Viper (118 na potrzeby modernizacji), 858 belek uzbrojenia LAU-129, 44 działka pokładowe M61 Vulcan kal. 20 mm, 16 optoelektronicznych zasobników obserwacyjno-celowniczych AN/AAQ-33 Sniper ATP czy 151 czterokanałowych modułów łączy wymiany danych, pracujących w standardzie Link 16 z radiostacjami MIDS JTRS (99 na potrzeby modernizacji).

W pakiecie uzbrojenia znalazły się 952 pociski rakietowe średniego zasięgu AIM-120C-8 AMRAAM (i 96 sekcji naprowadzania tych pocisków), 864 bomby kierowane GBU-39/B SDB-1 (i po 2 bomby testowe i ćwiczebne GBU-39(T-1)/B SDB-1), 96 pocisków przeciwradiolokacyjnych AGM-88B HARM, 96 pocisków przeciwradiolokacyjnych AGM-88E AARGM (oraz 10 makiet gabarytowo-masowych AARGM CATM i 12 sekcji naprowadzania tych pocisków), 401 czterysta pocisków rakietowych krótkiego zasięgu AIM-9X Block II Sidewinder (oraz 12 makiet gabarytowo masowych CATM i 40 sekcji naprowadzania do nich), 12 bomb ogólnego przeznaczenia Mk 82, 850 ogonowych zestawów naprowadzania KMU-556 do konwersji bomb GBU-31 JDAM, 200 ogonowych zestawów naprowadzania KMU-557 do konwersji bomb GBU-31v3 JDAM, 384 ogonowe zestawy naprowadzania KMU-559 do konwersji bomb GBU-32 JDAM, 3 ogonowe zestawy naprowadzania KMU-572 do konwersji bomb GBU-38 LJDAM lub GBU-54 LJDAM i 1050 zapalników FMU-152.

Ponadto, uwzględniono dodatkowe wyposażenie dodatkowe i szkolne oraz komponenty na potrzeby powyższego uzbrojenia (m.in. zestawy naprowadzania laserowego DSU-38, zapalniki FMU-139 czy kontenery transportowe), radiostacje AN/ARC-238, transpondery identyfikacji systemu swój-obcy (IFF) AN/APX-127, pracujące w Mode 5, zestawy celowników nahełmowych JHMCS lub Scorpion HObIT dla pilotów, zasobniki systemu termolokacyjnego IRST, wyrzutniki flar i dipoli AN/ALE-47, moduły kryptograficzne KY-58 i KIV-78 czy systemy planowania misji.

Oddzielnie zawarto także główne zestawy modernizacyjne dla tureckich samolotów F-16 Block 40 i Block 50+ oraz modyfikacje w ramach programu Service Life Extension Program (SLEP), naprawy i modernizacje statków powietrznych i silników, części zamienne i naprawcze do silników i statków powietrznych, materiały eksploatacyjne i akcesoria oraz wsparcie w zakresie napraw i zwrotów, sprzęt pomocniczy, sprzęt naziemny, jawne systemy numerów identyfikacyjnych CPIN, obsługa baz danych systemów walki radioelektronicznej, konforemne zbiorniki paliwa, oprogramowanie jawne i niejawne, symulatory i urządzenia szkoleniowe; szkolenie personelu i sprzęt szkoleniowy, usługi, badania i ankiety oferowane przez rząd Stanów Zjednoczonych i wykonawcy umowy (Lockheed Martin), usługi wsparcia technicznego i logistycznego oraz inne powiązane elementy wsparcia logistycznego i programowego.

Analiza

O nadchodzącym odblokowaniu pakietu obejmujące fabrycznie nowe F-16 w najnowszej konfiguracji i modernizację części tureckiej floty mówiło się od kilku dni, co miało bezpośredni związek ze zgodą Turcji na akcesję Szwecji do NATO (Najnowsze F-16 dla Turcji za Szwecję w NATO?).

O ofercie informował 17 października 2021 prezydent Turcji Recep Tayyip Erdoğan. MIała to być rekompensata za środki zainwestowane przez Ankarę w program F-35 (przed embargiem amerykańskim Turcja liczyła na zakup nawet 120 konwencjonalnych F-35A dla wojsk lotniczych oraz 12 krótkiego startu i pionowego lądowania F-35B dla marynarki wojennej). Tydzień wcześniej, 8 października 2021, pojawiła się informacja, że to Turcja wysłała zapytanie ofertowe RFP (Request For Proposals) w tej sprawie do USA.

Zanim jednak Amerykanie odblokowali pakiet uzbrojenia, 16 listopada 2023, minister obrony Turcji Yaşar Güler informował parlament, że rząd negocjuje z Wielką Brytanią zakup 40 samolotów wielozadaniowych Eurofighter Typhoon, mimo sprzeciwu ze strony Niemiec. Jednocześnie nadal podtrzymywano zainteresowanie pozyskaniem samolotów od USA. Jeżeli Ankara zgodzi się na propozycję amerykańską, negocjacje w sprawie europejskich samolotów najpewniej zostaną zerwane (Turcja negocjuje zakup 40 Typhoonów).

Tymczasem, w połowie lipca 2023 przemysł turecki otrzymał zielone światło od rządu na modernizację nawet 150 samolotów wielozadaniowych F-16C/D Block 30/40, należących do rodzimych wojsk lotniczych (Türk Hava Kuvvetleri) w ramach programu ÖZGÜR. Dlatego po zatwierdzeniu amerykańskiej propozycji zakres programu może zostać zrewidowany, zwłaszcza że zarówno program krajowy, jak i ten zaoferowany przez Waszyngton obejmuje samoloty w wersji Block 40 (Turcja zmodernizuje F-16 na własną rękę).

Według danych z raportu World Air Forces 2024, na początku br. w aktywnej służbie w wojskach lotniczych Turcji były 243 samoloty wielozadaniowe F-16C/D w wersjach Block 30, 40, 50, 50+ i 50+ Advanced (w tym 157 jednomiejscowych F-16C i 86 dwumiejscowych F-16D), co czyni je jednym z największych operatorów tego typu na świecie. Jest to pozostałość po 270 egzemplarzach zamówionych w latach 1985-2012, z których większość została zmontowana na licencji w Turcji.

Sprawdź podobne tematy, które mogą Cię zainteresować

Komentarze

Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.

Dodaj komentarz

Powiązane wiadomości

X