Powstający w gdyńskiej stoczni PGZ Stocznia Wojenna pod numerem budowy B106/2 okręt podczas wodowania (które powinno odbyć w trzecim kwartale 2026 roku) otrzyma nazwę Burza. Jest to już drugie takie wydarzenie w historii programu. Pierwsze miało miejsce przeszło półtora roku temu – 16 sierpnia 2023 roku, kiedy rozpoczęto prace przy jednostce B106/1 czyli przyszłym ORP Wicher.
Pierwszy arkusz blachy, od którego rozpoczyna się budowa fregaty B106/2 / Zdjęcia: Przemysław Gurgurewicz, MILMAG
Przy okazji uroczystości cięcia blach wicepremier – minister obrony narodowej Władysław Kosiniak-Kamysz wraz z towarzyszącymi gośćmi i obsługą medialną mogli zapoznać się ze stanem budowy pierwszej jednostki. Gotowe już bloki kadłuba znajduje się w nowo wybudowanej hali integracji kadłubów oddanej do eksploatacji w listopadzie ubiegłego roku. Można tam było zobaczyć między innymi część rufową B106/1, a także bloki śródokręcia. Blok dziobowy powstaje w sąsiedniej stoczni Crist i w przyszłości zostanie połączony z blokami budowanymi w PGZ Stoczni Wojennej. Kompletny kadłub powinien być zwodowany w trzecim kwartale 2026 roku. Okręt ma zostać ukończony w 2028 roku, co pozwoli na rozpoczęcie jego prób kwalifikacyjnych. Planowo powinny one potrwać nie dłużej niż do końca pierwszego kwartału 2030 roku. Położenie stępki drugiego okrętu, którego budowę dzisiaj rozpoczęto, powinno nastąpić w czwartym kwartale 2025 roku, wodowanie w trzecim kwartale 2027, a przekazanie gotowego okrętu w drugim kwartale 2030 roku.
W przypadku trzeciego okrętu – B106/3 (Huragan) zakłada się palenie blach w trzecim kwartale 2026 roku, położenie stępki w czwartym kwartale 2026 roku, wodowanie w trzecim kwartale 2028 roku, a przekazanie gotowej jednostki w drugim kwartale 2031 roku.
Na arkuszu umieszczono nazwę programu, numer budowy okrętu oraz jego przyszłą nazwę Burza
Fregaty projektu 106 Miecznik to wielozadaniowe jednostki o długości całkowitej 138,7 m, szerokości maksymalnej 19,75 m oraz maksymalnej wyporności około 7000 ton. Napęd składający się z 4 silników wysokoprężnych MTU 20V 8000 M71 o mocy 8200 kW każdy, ma pozwolić na osiągnięcie prędkości maksymalnej przekraczającej 26 węzłów. Prędkość marszowa ma wynieść 12 węzłów, zaś zasięg około 8000 mil morskich. Załoga ma składać się z około 180 osób (przewidziano miejsca dla 187 ludzi).
Uzbrojenie nowych polskich fregat stanowić będą:
- 1 armata kal. 76 mm Leonardo OTO Melara 76/62 Super Rapid Strales,
- 2 armaty przeciwlotnicze kal. 35 mm AM-35K systemu PIT-Radwar OSU-35K,
- 2 wielkokalibrowe karabiny maszynowe kal. 12,7 mm ZM Tarnów WKM-Bm,
- 2 zdalnie kierowane karabiny maszynowe TBO,
- 8 wyrzutni rakiet przeciwokrętowych Kongsberg NSM (z przewidzianą możliwością podwojenia taj liczby do 16 wyrzutni),
- system przeciwlotniczy MBDA Sea Ceptor ze 128 rakietami przeciwlotniczymi krótkiego zasięgu (>25 km) CAMM w 32-komorowej wyrzutni Lockheed Martin Mk 41 Strike (cztery 8-komorowe moduły). W przyszłości system Sea Ceptor ma także uzyskać możliwość używania pocisków o większym zasięgu CAMM-ER (>45 km) oraz przyszłościowych, planowanych dopiero do skonstruowania CAMM-MR (FCM) o zasięgu przekraczającym 100 km,
- 4 (dwie podwójne) wyrzutnie torped ZOP kal. 324 mm EuroTorp B515.
W skład wyposażenie elektronicznego okrętów wchodzić będą następujące systemy i urządzenia:
- system zarządzania walką Thales Tacticos z 20 wielofunkcyjnymi konsolami operatorskimi,
- wielofunkcyjny radar dalekiego zasięgu (400 km) Thales Sea Master 410,
- radar średniego zasięgu (180 km) Thales serii NS50 (NS58),
- radar kierowania ogniem Thales STIR 1.2EO Mk 2,
- systemu identyfikacji swój-obcy Thalesa z interrogatorem TSA 6000 i transponderem TSC 4000,
- 2 głowice optoelektroniczne ZGS-35K systemu PIT-Radwar OSU-35K,
- sonar kadłubowy Thales Blue Hunter,
- sonar holowany Thales CAPTAS-2,
- sonda batymetryczna Thales,
- hydrotelefon Thales TUUM-6,
- sonar do wykrywania nurków Wavefront Sentinel IDS,
- zintegrowany system walki radioelektronicznej Rohde & Schwartz Kora,
- zintegrowany system nawigacji i mostka PGZ SW oparty o produkty firmy OSI,
- zintegrowany system łączności PGZ SW oparty o rozwiązania własne oraz Rohde & Schwartz.
Uruchomienie przez wicepremiera-ministra obrony Władysława Kosiniaka-Kamysza urządzenia do palenia blach
Kontrakt na budowę 3 fregat pod kryptonimem Miecznik podpisano 27 lipca 2021 roku pomiędzy ówczesnym Inspektoratem Uzbrojenia, a powołanym w tym celu konsorcjum PGZ-Miecznik jeszcze wówczas w składzie: Polska Grupa Zbrojeniowa S. A. (lider), PGZ Stocznia Wojenna sp. z o. o. (Członek Konsorcjum) oraz Remontowa Shipbuilding S. A. (ta ostatnia wycofała się jednak z konsorcjum 14 czerwca 2023 roku; w efekcie głównym podwykonawcą w procesie budowy kadłuba została gdyńska stocznia Crist).
Umowa przewidywała, że w pierwszym etapie konsorcjum przeprowadzi analizy porównawcze oferowanych projektów, przekazując Agencji Uzbrojenia materiał służący wyborowi docelowych rozwiązań. W marcu 2022 roku podano informację, że wybrano ofertę brytyjskiej firmy Babcock z fregatą Arrowhead 140.
W ten symboliczny sposób rozpoczęła się budowa drugiej fregaty projektu 106 programu Miecznik
Do rozpoczęcia budowy pierwszego okrętu trzeba było czekać około dwóch lat od zawarcia umowy, co było związane z faktem, że dopiero 30 czerwca 2023 roku podpisano aneks nr 3, w którym zawarto szczegóły dotyczące docelowego kształtu zamówionych okrętów, ich uzbrojenia i wyposażenia. Przewidywał on sfinansowanie kompletnej jednostki prototypowej oraz dwóch kolejnych okrętow bez systemów uzbrojenia, systemu walki radioelektronicznej, systemu obserwacji technicznej i większej części systemu hydroakustycznego. Te kwestie uzupełniono 15 grudnia 2023 roku, kiedy aneksem nr 4, dla drugiej i trzeciej fregaty zostały zakupione: armaty kal. 76 mm OTO Melara Super Rapid Strales, wyrzutnie rakiet Lockheed Martin Mk 41, systemy rakietowe Sea Ceptor, radary Thales Sea Master 410, radary Thales serii NS50, zintegrowany system walki radioelektronicznej Rohde & Schwartz Kora oraz systemy identyfikacji swój-obcy Thalesa z interrogatorem TSA 6000 i transponderem TSC 4000. Po raz pierwszy podano wówczas wartość kontraktu z uwzględnieniem aneksów, która wyniosła 14,8 mld zł.
Po aneksie nr 4 dla drugiego i trzeciego okrętu część urządzeń i uzbrojenia nadal pozostała niezakupiona. W szczególności dotyczyło to systemu artyleryjskiego OSU-35K z głowicami optoelektronicznymi ZGS-35K, wielkokalibrowych karabinów maszynowych, radaru kierowania ogniem Thales STIR 1.2EO Mk 2, sonaru holowanego Thales CAPTAS-2, sonaru do wykrywania nurków Wavefront Sentinel IDS oraz zintegrowanego system walki radioelektronicznej Rohde & Schwartz Kora. Oznacza to, że koszt programu wzrośnie jeszcze z podawanych 14,8 mld zł o wartość zakupu wyżej wymienionych urządzeń. Umowa na budowę okrętów nie obejmuje także zakupu śmigłowców pokładowych, ani amunicji czyli rakiet przeciwlotniczych, przeciwokrętowych czy torped. Te najpewniej będą ujęte w osobnych umowach.