Karabin wyborowy SWCz przyjęty na uzbrojenie armii rosyjskiej

26 maja br. Alan W. Łusznikow, prezes i dyrektor generalny Koncernu Kałasznikow potwierdził dla agencji prasowej TASS, że Wojska Lądowe Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej przyjęły na uzbrojenie 7,62-mm samopowtarzalne karabiny wyborowe SWCz (Snajperskaja Wintowka Czukawina), które stopniowo będą zastępować karabiny wyborowe Dragunowa (SWD), wprowadzone do uzbrojenia w 1963. Wieloletnia umowa na produkcję pierwszej partii została podpisana 3 listopada 2022.

7,62-mm samopowtarzalny karabin wyborowy SWCz 

Badania państwowe SWCz zostały zakończone z wynikiem pozytywnym w październiku 2021 roku. Zamówiona broń jest do amunicji 7,62 mm x 54R i, aby ułatwić logistykę, jest zasilana z tych samych, 10-nabojowych magazynków, co karabin wyborowy Dragunowa.

We wrześniu 2022 rosyjskie media informowały, że karabiny SWCz trafiły do jednostek specjalnych działających na Ukrainie. Strzelcy mający okazję porównać modele Czukawina do Dragunowa wyrażali się – według RIA Nowosti – bardzo pozytywnie o nowej konstrukcji.

Nowa broń stała się znana medialnie, gdy z prototypu SWCz-308 do amunicji 7,62 mm x 51 strzelał 19 września 2018 roku (w dzień rusznikarza) prezydent Rosji, Władimir W. Putin.

Nową broń opracował zespół kierowany przez Andrieja Czukawina, zastępcę głównego konstruktora Koncernu Kałasznikow do spraw broni sportowej i myśliwskiej.

Czukawin to doświadczony projektant, wcześniej odpowiedzialny za rozwój samopowtarzalnych karabinów przeznaczonych na rynek cywilny: Tigr-9 i Tigr-308. Brał również udział w pracach nad SWDS, czyli odmianą wyborowego Dragunowa ze skróconą lufą i składaną kolbą.

Prace nad nową konstrukcją rozpoczęto w połowie lat 2010. Pierwszy model karabinu wyborowego SWCz ujawniono we wrześniu 2016 roku pod nazwą SWK (jako Snajperskaja Wintowka Kałasznikowa).

Opis techniczny SWCz

Samopowtarzalny karabin wyborowy SWCz (SWCz-54, na rynek cywilny broń nosi oznaczenie MR1) to konstrukcja do amunicji 7,62 mm x 54R. Broń może być też dostosowana do naboju 7,62 mm x 51 (SWCz-308) oraz 8,6 mm x 70 (SWCz-8,6).

Karabin działa w oparciu o zasadę wykorzystania energii gazów odprowadzanych przez boczny otwór w lufie i działających – podobnie, jak w SWD – na tłok gazowy o krótkim skoku. Broń wyposażono w regulator gazowy, pozwalający na dostosowanie karabinu do strzelania z użyciem tłumika dźwięku.

W przeciwieństwie do SWD wyposażonego w 550-mm lufę, nowy SWCz ma lufę długości 410 mm. Lufa jest samonośna, poza obsadą i węzłem gazowym nie styka się w żadnym miejscu z łożem. Zakończona jest szczelinowym urządzeniem wylotowym. Po jego odkręceniu można zamocować tłumik dźwięku.

W przeciwieństwie od karabinka AK oraz karabinu wyborowego SWD, w nowym SWCz Rosjanie zdecydowali się wydzielić komorę zamkową z długą, grzbietową szyną montażową i komorę spustową, z osobnym chwytem pistoletowym. Długa szyna umożliwia montaż celownika optycznego i ulokowanie przed nim przystawki termo- lub noktowizyjnej.

Monolityczna komora zamkowa SWCz zyskała na sztywności, czego brakowało w broni Dragunowa. Zamocowano w niej obsadę lufy i samą lufę. Przejmuje na siebie całe obciążenie powstałe podczas strzelania. W przedniej części umieszczono łoże z szczelinami montażowymi, na których można zamocować szyny akcesoryjne standardu Picatinny.

Rękojeść napinania znajduje się po lewej stronie SWCz, czyli odwrotnie niż w karabinku AK czy SWD. Porusza się podczas strzelania w szczelinie wyciętej w komorze zamkowej. Okno wyrzutowe łusek ulokowane jest po prawej stronie.

Zdjęcia: Koncern Kałasznikow

Komora zamkowa zakończona jest obsadą składanej na lewą stronę kolby o regulowanej długości wysunięcia stopki (6 położeń) oraz poniesieniu poduszki policzkowej.

Wydzielenie komory spustowej jako osobnego zespołu spowodowało, że mogła być wykonana z lżejszych materiałów, w tym przypadku ze stopu aluminium. Po obu stronach komory, nad wymiennym chwytem umieszczone są dźwignie bezpiecznika (nastawy O – ogień i P – zabezpieczone). Wprowadzono również ergonomiczną dźwignię zatrzasku do zwalniania magazynka broni. Można ją obsługiwać palcem wskazującym dłoni znajdującej się na chwycie.

Masa broni bez celownika optycznego i magazynka to 4,6 kg. Możliwe jest stosowanie magazynków 10-nabojowych z SWD, ale także nowo opracowanych magazynków o pojemności 15 i 20 sztuk amunicji.