22 stycznia służba prasowa Wschodniego Okręgu Wojskowego Federacji Rosyjskiej poinformowała o ćwiczeniach w dostarczaniu amunicji specjalnej dla systemów rakietowych krótkiego zasięgu 9K720 Iskander-M. Oznacza to, że po raz pierwszy Rosjanie publicznie ujawnili, że jednym z typów uzbrojenia tego systemu są taktyczne głowice jądrowe (określane jako amunicja specjalna w rosyjskiej nomenklaturze wojskowej).
 Komunikat prasowy dotyczący transportu amunicji specjalnej Iskanderów można interpretować jako demonstrację siły po wygaśnięciu w sierpniu 2019 Układu o całkowitej likwidacji pocisków rakietowych pośredniego zasięgu z 1987 / Zdjęcie: Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej

Komunikat prasowy dotyczący transportu amunicji specjalnej Iskanderów można interpretować jako demonstrację siły po wygaśnięciu w sierpniu 2019 Układu o całkowitej likwidacji pocisków rakietowych pośredniego zasięgu z 1987 / Zdjęcie: Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej

Ćwiczenie polegało na koordynacji działań jednostek transportowych z pojazdami transportowo-załadowczymi 9P78E na podwoziu MZKT-79306 Astrolog. Pociski zostały przetransportowane z miejsca stałego magazynowania do wyznaczonego rejonu ćwiczeń, gdzie znajdowały się stanowiska bojowe transporterów-wyrzutni 9P78-1, również na podwoziu MZKT-79306 Astrolog. Komunikat prasowy podkreśla, że amunicja specjalna została zabezpieczona i przeładowana w warunkach najbardziej zbliżonych do wojennych. W zadaniu wzięło udział około 20 pojazdów.

Ćwiczenie odbyło się na terytorium autonomicznej Republiki Buriacji w Syberii Wschodniej z udziałem jednostek 103. Samodzielnej Brygady Rakietowej 36. Armii Ogólnowojskowej wojsk lądowych FR z Ułan-Ude. Jednostka ta została przezbrojona w system Iskander-M w lipcu 2015. Poprzednie manewry tej jednostki przeprowadzono 26 grudnia 2019. Polegały one na przerzuceniu sił w rejon strzelań oraz symulacji odpaleń.

Analiza
Informacja jest o tyle interesująca, gdyż wcześniej Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej (MO FR), ani służby prasowe żadnego z okręgów wojskowych nigdy nie informowały o wykorzystaniu podczas ćwiczeń amunicji specjalnej dla pocisków quasibalistycznych 9M723. Oficjalnie było to 10 typów głowic konwencjonalnych: burzących, kasetowych, penetrujących lub paliwowo-powietrznych. Możliwość przenoszenia taktycznych ładunków jądrowych była przedmiotem spekulacji specjalistów zarówno zachodnich, jak i rosyjskich (Koniec dostaw Iskanderów, 2019-11-27).

W tym kontekście znaczenia nabiera przezbrojenie w te pociski 152. Brzesko-Warszawskiej Gwardyjskiej Brygady Rakietowej Specjalnego Przeznaczenia, wchodzącej w skład 11. Korpusu Armijnego Floty Bałtyckiej w listopadzie 2017. Miała to być odpowiedź Rosji na amerykańską instalację przeciwrakietową Aegis Ashore Missile Defense System (AAMDS), powstającą w Bazie Wsparcia US Navy (Naval Support Facility, NSF) Redzikowo k. Słupska (Postępy AAMDS w Redzikowie, 2019-08-13).

Specjaliści oceniają, że pocisk o wagomiarze 480 kg, jak oficjalnie wynika z informacji MO FR, mógłby przenosić głowicę termonuklearną o mocy od 5 do 50 kT. Wymagałaby dodatkowego naprowadzania, obok zliczeniowego, satelitarnego (GŁONASS) i radarowego (oznaczonego 9B918), za pomocą optycznej głowicy samonaprowadzającej (oznaczonej 9E436) (Traktat INF przeszedł do historii, 2019-08-03).

Do powyższych rewelacji można dodać również, że 9 stycznia 2020 pojawiła się informacja Ministerstwo Obrony Kazachstanu o odnalezieniu szczątków testowego Iskandera, wystrzelonego z Rosji. Pocisk miał zejść z kursu w odległości około 630 km od granicy z Rosją i ponad 860 km od poligonu rakietowego Kapustin Jar w obwodzie astrachańskim, skąd został prawdopodobnie wystrzelony. Wcześniej Rosja deklarowała, że maksymalny zasięg rażenia wynosi nie więcej, niż 500 km (Rosjanie zwiększyli zasięg Iskandera?, 2020-01-13).