Stępka pod pierwszą brazylijską fregatę Tamandaré

24 marca br. w stoczni ThyssenKrupp Estaleiro Brasil Sul w Itajaí, w brazylijskim w stanie Santa Catarina położono stępkę pod pierwszą z czterech fregat rakietowych typu Tamandaré, opartych na projekcie A-100 z niemieckiego typoszeregu MEKO (Mehrzweck-Kombination), przeznaczonych dla Marynarki Wojennej Brazylii (Marinha do Brasil).

Okręty powstają w ramach programu Corveta Classe Tamandaré (CCG), na czele którego stoi zwycięskie konsorcjum Águas Azuis, złożone ze spółek Thyssenkrupp Marine Systems (TKMS) z Niemiec oraz lokalnych Embraer Defense & Security i ATECH Business in Technologies. Umowę w tej sprawie o wartości 1,6 mld USD zawarto 5 marca 2020. Podwykonawcami są spółki ATLAS Elektronik, L3 MAPPS oraz wspomniana stocznia ThyssenKrupp Estaleiro Brasil Sul (dawna Aliança-Oceana). Zwycięski projekt został wskazany 28 marca 2019 (MEKO dla Brazylii).

We wczorajszej uroczystości wzięli udział przedstawiciele spółek uczestniczących w programie i władz lokalnych oraz zamawiającego, w tym m.in. dowódca Marynarki Wojennej Brazylii adm. Marcos Sampaio Olsen.

Budowa okrętów projektu A-100 MEKO jest w pełni modułowa, więc wraz z tradycyjnym ułożeniem stępki przygotowano miejsce do integracji około 52-tonowego bloku konstrukcyjnego, który docelowo będzie siłownią dziobową z dwoma silnikami wysokoprężnymi, przekładnią redukcyjną, kilkoma pompami i urządzeniami pomocniczymi. Na ten moment stan ukończenia budowy kadłuba wynosi 34%.

Admirał floty Arthur Fernando Bettega Corrêa, dyrektor generalny agencji materiałowej marynarki wojennej (Navy Materiel), podkreślił znaczenie tego wydarzenia: Dzisiaj byliśmy świadkami spotkania tradycji z fascynującą nowoczesnością technologiczną, co powoduje optymalizację produkcji i zwiększenie bezpieczeństwa zarówno pracowników, jak i informacji.

Oliver Burkhard, dyrektor wykonawczy ThyssenKrupp Marine Systems, dodał: Zapewnimy brazylijskiej marynarce wojennej wysokiej klasy fregaty, które łączą przewagę technologii morskiej, innowacji i solidnych zdolności bojowych, co znacznie przyczyni się do bezpieczeństwa narodowego Brazylii i nie tylko.

Grafiki: TKMS

W kolejnych etapach planowana jest budowa i integracja bloku tworzącego maszynownię rufową wraz z rozmieszczeniem wyposażenia i głównych silników. Następnie zbudowane bloki uzupełnią centralne struktury okrętu. Należy zauważyć, że z ponad pięćdziesięciu bloków konstrukcyjnych, z których będzie złożona fregata, około jedna czwarta jest w trakcie montażu strukturalnego w ThyssenKrupp Estaleiro Brasil Sul, a inne są już cięte i fabrykowane, z gotowymi komponentami i podzespołami.

Jeśli chodzi o kwalifikację personelu, który będzie odpowiedzialny za wsparcie systemów okrętowych, zakończono już około 50% działań w zakresie inżynierii systemów i zintegrowanego wsparcia logistycznego. Wodowanie pierwszej fregaty, która otrzyma nazwę Tamandaré (F35), planowane jest na połowę 2024, a przekazanie jej zamawiającemu pod koniec 2025. Cięcie blach do budowy drugiej fregaty, przyszłej Jerônimo de Albuquerque (F36) ma nastąpić jeszcze w tym roku. Pozostałe dwa otrzymają nazwy Cunha Moreira (F37) i Mariz e Barros (F38), a planowana data wejścia do służby to 2029.

Podstawowym uzbrojeniem przeciwlotniczym fregat rakietowych typu Tamandaré będą europejskie pociski MBDA Sea Ceptor/CAMM. Ponadto, okręty otrzymają rodzime pociski przeciwokrętowe SIATT AV-RE40 MANSUP (Míssil Antinavio Nacional) o zasięgu 70-75 km, 76-mm armatę automatyczną Leonardo Super Rapid, 30-mm armatę automatyczną Rheinmetall Sea Snake, dwie wyrzutnie SEA TLS-TT dla 324-mm lekkich torped Mk 46, wyrzutnie celów pozornych Terma C-Guard i dwa 12,7-mm karabiny maszynowe.

Fregaty będą mieć po 107,2 m długości, 15,95 m szerokości, 5,2 m zanurzenia oraz 3500 t wyporności. Napęd będzie składał się z czterech silników wysokoprężnych MAN 12V 28/33 DSTC i czterech generatorów Caterpillar C32, co zapewni prędkość ekonomiczną 14 węzłów. Na rufie znajdzie się lądowisko i hangar dla pojedynczego śmigłowca typu SH-60 Seahawk, Super Lynx Mk.21B lub H225M Caracal.

Wyposażenie elektroniczne będą stanowić wielofunkcyjny trójwspółrzędny radar Hensoldt TRS-4D AESA 3D, elektrooptyczny system kierowania ogniem Thales STIR 1.2 EO Mk 2, sonar kadłubowy Atlas Elektronik ASO 713, pracujący w paśmie S radar dozoru nawodnego od Raytheona, system walki elektronicznej MB/Omnisys Defender Mk 3, dwa czujniki optoelektroniczne dalekiego zasięgu Safran PASEO XLR, pracujące w paśmie X dwa radary nawigacyjne od Raytheona oraz okrętowy system kierowania walką Atlas Elektronik ANCS (ATLAS Naval Combat System).