13 sierpnia w mediach społecznościowych pojawiły się fotografie najnowszego włoskiego wielozadaniowego śmigłowcowca desantowego Trieste (L9890), który w asyście dwóch holowników wyszedł na swoje pierwsze próby morskie przed wejściem do służby w 2022 roku. Jednostka zastąpi lotniskowiec Giuseppe Garibaldi (C551) i będzie największą jednostką pływającą włoskiej marynarki wojennej (Marine Militare), obok innego lotniskowca, Cavour (C550), który w ubiegłym roku przeszedł modernizację.
Najnowszy włoski wielozadaniowy śmigłowcowiec desantowy Trieste (L9890) wyszedł na swoje pierwsze próby morskie przed wejściem do służby w 2022 roku / Zdjęcie: Fincantieri
Okręt opuścił stocznię spółki Fincantieri – Cantieri Navali Italiani w Castellammare di Stabia, gdzie 25 maja 2019 został zwodowany, a potem przechodził prace doposażeniowe, które realizowano do stycznia 2020. Przygotowania do rozpoczęcia prób morskich trwały przez kilka ostatnich dni, pomimo rekordowych upałów w regionie i ograniczeń związanych z pandemią COVID-19.
Ministerstwo obrony Włoch zamówiło okręt 3 lipca 2015 w ramach ogłoszonego dwa miesiące wcześniej nowego planu modernizacji technicznej sił morskich. Przygotowania infrastruktury stoczniowej do budowy rozpoczęto 12 stycznia 2017, a 12 lipca nastąpiło cięcie blach. Stępkę położono 20 lutego 2018. Kadłub otrzymał nr C. 6260. Łączny koszt budowy zamknął się w kwocie 1,1 mld EUR (5,03 mld zł) (Wodowanie Trieste).
Planuje się, że Trieste zostanie certyfikowany do operacji lotniczych z wykorzystaniem maksymalnie 10 samolotów krótkiego startu i pionowego lądowania F-35B Lightning II. Wcześniej w tym roku certyfikację uzyskał wspomniany Cavour. Po raz pierwszy F-35B (amerykański) wylądował na jego pokładzie 1 marca, natomiast samolot włoski – 30 lipca br. Wstępna gotowość operacyjna skrzydła lotniczego ma zostać ogłoszona do 2024 (F-35B po raz pierwszy na włoskim lotniskowcu).
Marina Militare dysponuje jeszcze opracowanymi pod koniec lat 1980. okrętami desantowymi-dokami typu San Giorgio: San Giorgio (L9892), San Marco (L9893) i San Giusto (L9894). Jednostki wprowadzono do służby w latach 1988-1994. Mają po 133 m długości, 20,5 m szerokości i 7960-8000 t wyporności.
https://twitter.com/sebh1981/status/1426075946751250432?s=20
Opis
Trieste ma 245 m długości, 36 m szerokości, 7,2 m zanurzenia, 36 m wysokości, 25 816 t wyporności standardowej i 33 000 t wyporności pełnej (dla porównania Cavour jest nieco mniejszy: ma 244 m długości, 39 m szerokości, 8,7 m zanurzenia oraz 27 100 t wyporności standardowej i 30 000 t wyporności pełnej).
Układ napędowy Trieste składa się z dwóch turbin gazowych Rolls-Royce MT30 o mocy 102 000 KM każda, dwóch silników wysokoprężnych MAN 20V32/44CR o mocy 32 000 KM każdy, czterech generatorów wysokoprężnych MAN 9L32/44CR o mocy 28 110 KM oraz dwóch pomocniczych silników elektrycznych o mocy 2250 kW. Jest przenoszony na dwa wały napędowe, co przekłada się na prędkość maksymalną 25 w. I zasięg do 7000 mil morskich. Załoga składa się z 460 oficerów i marynarzy, a okręt będzie mógł zabrać dodatkowo od 604 do ponad 1043 żołnierzy piechoty morskiej.
Spółka Leonardo dostarczyła system zarządzania walką SADOC Mk4, stacje radiolokacyjne Kronos Dual Band (AESA 3D DBR 4FF, pracujący w paśmie X Kronos StarFire) i Kronos Power Shield (AESA LRR, pracujący w paśmie L), system identyfikacji swój-obcy, sonar holowany Black Snake, system nawigacyjny TACAN i radar kontroli lotów SPN-720. Spółka OTO Melara dostarczyła trzy 76-mm armaty automatyczne Strales o długości 62 kalibrów, trzy 30-mm zestawy obrony bezpośredniej KBA 25/80 i dwie wyrzutnie wabi ODLS-20.
Uzbrojenie przeciwlotnicze stanowią dwie 8-komorowe wyrzutnie SYLVER A50 VLS dla 16 pocisków przeciwlotniczych Aster 15/30 lub 32 pocisków CAMM-ER. Standardowe wyposażenie lotnicze będzie stanowić 12 śmigłowców morskich Leonardo AW101 lub 10 samolotów F-35B albo kombinacja śmigłowców SH90A (NH90 FTH), AW129D i F-35B. Ponadto, okręt zabierze pod pokład cztery barki desantowe o ładowności 60 t. Wymiary pokładu lotniczego to 230 x 36 m, a jego łączna powierzchnia wraz z pomieszczeniami użytkowymi wewnątrz okrętu wynosi 4,5 tys. m kw.
Głównym zadaniem Trieste będzie transport żołnierzy, pojazdów i ładunków różnego typu w rejon dyslokacji sił morskich i wsparcie operacji desantowych lub humanitarnych. Modułowa konstrukcja pozwoli na możliwość przekształcenia go w statek szpitalny. W konfiguracji bojowej będzie wyposażony w salę operacyjną, radiologiczną i analityczną, gabinet dentystyczny oraz pomieszczenia szpitalne dla 28 chorych. W przypadku misji humanitarnych okręt będzie zdolny do ewakuacji ludności z zagrożonych terenów drogą morską, dostarczania wody pitnej (poprzez stacje odsalania i magazynowania) i energii elektrycznej o mocy wyjściowej 2000 kW i jej dystrybucji za pomocą kontenerowych transformatorów. Okręt będzie stanowić także wysuniętą bazę operacyjną dla śmigłowców ratunkowych.