24 marca amerykański portal branżowy The Drive jako pierwszy poinformował, że w ramach restrukturyzacji Korpusu Piechoty Morskiej (US Marine Corps, USMC) o nazwie Force Design 2030, planowane jest wycofanie i zmagazynowanie około jednej piątej śmigłowców uderzeniowych Bell AH-1Z Viper i wielozadaniowych UH-1Y Venom (AH-1Z i UH-1Y w misjach ekspedycyjnych USMC).

Korpus Piechoty Morskiej planuje wycofanie i zmagazynowanie około jednej piątej śmigłowców uderzeniowych AH-1Z Viper i wielozadaniowych UH-1Y Venom / Zdjęcie: Cpl. Andy Martinez, 1st Marine Aircraft Wing

Jak poinformowała portal służba prasowa dowództwa USMC, cięcia mają dotyczyć 27 AH-1Z i 26 UH-1Y, łącznie 53 wiropłatów. Jak dotąd dostarczono 96 AH-1Z i 140 UH-1Y, łącznie 226 śmigłowców (stan na początek 2021). Oznacza to, że flota Viperów zmniejszy się o 18%, a Venomów o 22%.

Rzeczone śmigłowce, opracowane w ramach programu H-1, jako głęboka modernizacja AH-1W Super Cobra i UH-1N Twin Huey, są stosunkowo nowe. Pierwszy Viper trafił do służby w 2005, a wstępna gotowość operacyjna została ogłoszona w 2011. Co ciekawe do dnia dzisiejszego nie zastąpiono jeszcze wszystkich Super Cobra. We wniosku budżetowym na 2021 zawarto plan przezbrojenia eskadry rezerwowej HMLA-755 (nie jest jasne czy Vipery trafiły do drugiej eskadry rezerwowej, HMLA-773). Z kolei pierwszy wielozadaniowy UH-1Y został wdrożony w 2008, a dostawy zakończono w 2018, zastępując wszystkie Twin Huey.

Warto dodać, że wcześniej, 15 marca pojawiły się informacji o dezaktywacji 367. Eskadry Lekkich Śmigłowców Szturmowych USMC (HMLA-367), wyposażonych w te wiropłaty w bazie lotniczej MCAS Kaneohe Bay na Hawajach. Pierwsze dwa AH-1Z mają już być transportowane do do składowiska 309. Grupy Utrzymania i Konserwacji (309th Aerospace Maintenance and Regeneration Group, AMARG) w Arizonie. Rozformowanie jednostki ma zakończyć się w 2022 (The Boneyard – Relacja z Arizony).

Ostateczne plany co do przyszłości wycofywanych śmigłowców nie zostały jeszcze ogłoszone. Po ich zmagazynowaniu można zachować część z nich jako magazyny części zamiennych (np. na wypadek strat sprzętowych bądź napraw), bądź zachować je jako rezerwę strategiczną na wypadek konieczności reaktywacji ich służby. Część mogłaby zostać przekazana lub sprzedana sojusznikom USA w ramach pomocy sprzętowej albo innym służbom po ich demilitaryzacji, jak to było w przypadku AH-1W dla Służby Leśnej Stanów Zjednoczonych (United States Forest Service) do wsparcia działań gaśniczych.

Redukcja flot AH-1Z i UH-1Y jest tylko częścią większego planu reorganizacji całego Korpusu Piechoty Morskiej. Na początku 2020, komendant USMC gen. David H. Berger przedstawił dziesięcioletni plan radykalnych zmian, wpisujących się w zaktualizowaną doktrynę operacyjną LOCE (Littoral Operations in Contested Environments) i koncepcję EABO (Expeditionary Advance Base Operations). Mają to być działania do zoptymalizowania struktury USMC do prowadzenia walki na wielu wysuniętych archipelagach wysp na oceanie. Wynika to z stale rosnącego zagrożenia chińskiego na Oceanie Spokojnym (Powstają pułki przybrzeżne USMC).

I tak zaplanowano redukcję liczby marines z około 189 do 179 tys. (21 batalionów piechoty morskiej zamiast 23), likwidację 7 kompanii czołgów M1A1 FEP Abrams i 3 kompanii mostowych, zwiększenie liczby eskadr bezzałogowych statków latających z 3 do 6, w tym zakup uderzeniowych MQ-9 Reaper i pionowego startu i lądowania o kryptonimie MAGTF MUX, zwiększenie liczby baterii artylerii rakietowej i obrony wybrzeża z 7 do 21, zwiększenie liczby eskadr samolotów tankujących KC-130J Super Hercules z 3 do 4, dalsze utrzymanie 18 eskadr myśliwsko-uderzeniowych, redukcję baterii artylerii lufowej z 21 do 5, eskadr zmiennowirnikowców MV-22B Osprey z 17 do 14 i eskadr ciężkich śmigłowców transportowych, docelowo CH-53K King Stallion z 8 do 5. Co ciekawe wspomniano również już wtedy o redukcji eskadr Viperów i Venomów z 7 do 5 (USMC rezygnuje z czołgów).