W czwartek, 24 kwietnia 2025, Dowództwo Zamówień US Army (Army Contracting Command, ACC) z Redstone Arsenal w Alabamie, w imieniu Departamentu US Army, opublikowało na platformie zakupowej System for Award Management (SAM) informację dotyczącą planowanego badania rynku, które ma na celu zidentyfikowanie możliwości zwiększenia tempa produkcji rakietowej amunicji kierowanej rodziny GMLRS (Guided Multiple Launch Rocket System) kalibru 227 mm do wieloprowadnicowych wyrzutni M142 HIMARS (High Mobility Artillery Rocket System) i M270 MLRS (Multiple Launch Rocket System).
Grafika: Lockheed Martin
Termin składania wniosków o udział w postępowaniu minie 8 maja br. Celem badania rynku jest zidentyfikowanie podmiotów gospodarczych i ich możliwości technicznych, gotowych wykazać zdolności produkcyjne amunicji GMLRS wymagane przez biuro programowe STORM (STRAtegic Operational Rocket Missile) Wojsk Lądowych USA.
Wymagania te obejmują osiągnięcie rocznej produkcji pocisków rakietowych rodziny GMLRS do 19 002 egzemplarzy w roku fiskalnym 2028 z dostawami gotowych produktów do lutego 2030. Dzięki temu, zakłada się, że do roku fiskalnego 2032 łączna liczba zamówionej amunicji tego typu powinna wynieść 95 010 egzemplarzy.
Przypomnijmy, że obecnie jedynym producentem i dostawcą amunicji GMLRS jest spółka Lockheed Martin, która 22 lipca ub. r. świętowała wyprodukowanie 75 tysięcy sztuk tejże. Warto dodać, że zgodnie z raportem Departamentu Obrony USA o dotychczasowej pomocy wojskowej Ukrainie z 10 stycznia br., spółce udało się zwiększyć produkcję o 40% z 833 do 1167 egz. miesięcznie. Przy czym sam producent deklarował wcześniej dostarczenie do końca ub. r. 10 tys. egz. GMLRS oraz zwiększenie w obecnym roku produkcji do 14 tys.
Tymczasem, 30 sierpnia 2024, wspomniane dowództwo ACC z Redstone Arsenal podpisało umowę o wartości nieco ponad 3,43 mld USD (wówczas 13,293 mld zł) z Lockheed Martin na produkcję kolejnej partii pocisków GMLRS. Wcześniej, bo 13 sierpnia ub. r. Lockheed Martin porozumiała się z General Dynamics w sprawie produkcji silników rakietowych zasilanych paliwem stałym, a pierwszym polem współpracy będzie właśnie GMLRS.
Rodzina podstawowej amunicji GMLRS obejmuje M31 GMLRS-U (Unitary) i M30A1 GMLRS AW (Alternative Warhead). Wyrzutnia M142 HIMARS przenosi jeden kontener startowy z 6 pociskami, a M270 MLRS dwa kontenery z łącznie 12 pociskami. Uzbrojenie będzie też kompatybilne z nowo opracowaną, wspólnie z niemiecką grupą Rheinmetall AG, jako ofertą dla Bundeswehry i 14 państwom, wyrzutnią GMARS (Global Mobile Artillery Rocket System) – także dwa kontenery po 6 pocisków każdy.
M31 Unitary wprowadzono do uzbrojenia w 2005. Wyposażony go głowicę odłamkowo-burzącą o masie 89 kg, produkowaną przez General Dynamics Ordnance and Tactical System. Pocisk jest naprowadzany za pomocą systemu nawigacji zliczeniowej (INS), korygowanego przez GPS z zapalnikiem o dwóch trybach działania: uderzeniowym i ze zwłoką. Nowszy M31A1 ma także tryb działania zbliżeniowy.
M30A1 AW wprowadzono do uzbrojenia w 2015 i wyposażono w produkowaną przez ATK głowicę bojową o masie 89 kg z małowrażliwym materiałem wybuchowym, zawierającą 160 tys. prefragmentowanych odłamków. System naprowadzania jest taki sam jak w przypadku M31A1. M30A1 AW służy do rażenia obszarowego przy ogniu kontrbateryjnym, rażenia systemów obrony przeciwlotniczej, punktów dowodzenia i innych wartościowych celów.
Oba typy pocisków GMLRS mają 90% części wymiennych i zasięg od 15 do 84 km. Spółka Lockheed Martin opracowała też pocisk ER GMLRS (Extended Range Guided Multiple Launch Rocket System) o wydłużonym zasięgu rażenia do 150 km, którego produkcję seryjną rozpoczęto w styczniu 2024.
Produkcja amunicji GMLRS odbywa się w zakładach Lockheed Martin w Camden, w stanie Arkansas, ale nowa linia produkcyjna zostanie uruchomiona w 2025 w Australii, na mocy umowy z 17 stycznia 2024.