W piątek, 27 września 2024, amerykańska Narodowa Służba Oceaniczna i Atmosferyczna NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration) poinformowała o udzieleniu zamówienia spółce Lockheed Martin Aeronautics z Georgii na dostawę dwóch średnich samolotów transportowych C-130J Super Hercules, które zostaną zmodyfikowane do roli samolotów rozpoznania pogodowego WC-130J Hercules.
Grafika: NOAA
Jak podkreśla NOAA, czterosilnikowy C-130J Super Hercules to sprawdzona platforma do rozpoznania huraganów. Samoloty zostaną zmodyfikowane, aby służyć jako latające laboratoria wspierające badania NOAA nad huraganami i środowiskiem naturalnym. Wejdą na wyposażenie floty Łowców Huraganów (NOAA Hurricane Hunters), zastępując dwa Lockheed WP-3D Orion o nazwach własnych Kermit the Frog (N42RF) i Miss Piggy (N43RF) i uzupełniając mniejsze samoloty: Gulfstream IV-SP (aka. Gonzo), DHC-6 Twin Otter i King Air 350CER.
NOAA nadal dokonuje kluczowych inwestycji, aby pomóc chronić życie i mienie — powiedział administrator NOAA dr Rick Spinrad. Te nowe samoloty będą wyposażone w najnowocześniejszą technologię opracowaną przez NOAA i naszych partnerów, co znacznie zwiększy nasze możliwości gromadzenia kluczowych danych na temat huraganów, rzek atmosferycznych (gwałtowne burze z ogromną ilością opadów – przyp. red.) i zmieniającego się klimatu.
Częściowo sfinansowane w ramach ustawy federalnej Disaster Relief Supplemental Appropriations Act z 2023, w pełni wyposażone samoloty mają dołączyć do floty NOAA w 2030. Zastąpią one wspomniane WP-3D Orion, które były eksploatowane od połowy lat 1970.
Umowa obejmuje zakup dwóch samolotów C-130J Super Hercules i realizację specyficznych dla NOAA prac projektowych, z opcjami na dodatkowe samoloty. Wraz ze wzrostem zapotrzebowania na specjalistyczne dane pogodowe ze strony społeczności badawczych i reagowania kryzysowego, modernizacja floty samolotów NOAA ma kluczowe znaczenie dla spełnienia tych przyszłych wymagań operacyjnych i naukowych.
Gdy dostępne są dane z samolotów rozpoznania pogodowego, prognozy tras i intensywności huraganów są dokładniejsze o ponad 15-20%, a dokładności ich tras o 10-15%. Dłuższy czas realizacji prognoz cyklonów tropikalnych jest konieczny, ponieważ populacja przybrzeżna i infrastruktura nadal wzrastają, a czas podejmowania decyzji o ewakuacji wydłuża się.
Dołączenie tych niezwykle wydajnych samolotów C-130J do naszej floty zagwarantuje, że NOAA będzie mogła nadal dostarczać społeczeństwu, decydentom i badaczom dokładnych, aktualnych i ratujących życie informacji o ekstremalnych zjawiskach pogodowych — powiedział kadm. Chad Cary, dyrektor NOAA Commissioned Officer Corps i NOAA Marine and Aviation Operations. NOAA wykorzystuje ponad 50-letnie doświadczenie w gromadzeniu danych o huraganach i innych zjawiskach atmosferycznych, aby zwiększyć możliwości tych wyspecjalizowanych nowych samolotów.
Część obecnej floty: WP-3D Orion, DHC-6 Twin Otter i King Air 350CER / Zdjęcie: NOAA
C-130J to samoloty transportowe, które pozwolą NOAA na przewóz większych ładunków naukowych. Będą wyposażone w różnorodne, zaktualizowane urządzenia opracowane na podstawie doświadczeń z obecnymi samolotami WP-3D Orion oraz z całego rządu USA.
Oba samoloty zostaną zintegrowane z tym samym radarem wielomodowym, który jest przenoszony przez WP-3D, a także do nowych automatycznych wyrzutni sond zrzutowych, szybkiego łącza internetowego, radaru dopplerowskiego skanującego pionowo i portów instrumentów dla różnych instrumentów badawczych do pomiarów wiatru powierzchniowego, fal i wykrywania oceanograficznego. C-130J będą również mogły wystrzeliwać i kontrolować bezzałogowe statki latające, które rozszerzą zasięg samolotu na nowe i niedostatecznie zmierzone obszary środowiska burzowego.
Te nowe samoloty będą kontynuować dziedzictwo WP-3D, wspierając prognozowanie i badania huraganów i tornad, prognozowanie rzek atmosferycznych, kalibrację i walidację satelitów, rozprzestrzeniania się pożarów i śledzenie zanieczyszczeń. Samoloty będą również realizować rozszerzone misje, które obejmą długotrwałe mapowanie wybrzeża, pomiary grawitacji, jak i dysponować możliwościami transportowymi w celu wsparcia misji na całym świecie (Satelita pogodowy Lockheed Martin GOES-T od NOAA w kosmosie, Airbus Sentinel-6 gotowy do wystrzelenia).
C-130J będą stacjonować w Centrum Operacji Lotniczych NOAA w Lakeland na Florydzie. Flota jest obsługiwana, zarządzana i utrzymywana przez oficerów NOAA Corps i personel cywilny.
Warto zauważyć, że samolot w wyspecjalizowanej wersji WC-130J Weatherbird służy już od 1999 w 53. Eskadrze Rozpoznania Pogodowego Hurricane Hunters w wojskach lotniczych (US Air Force, USAF) w bazie lotniczej Keesler w Missisipi.
C-130J Super Hercules
Samoloty rodziny C-130J Super Hercules są użytkowane przez 26 operatorów w 22 państwach. Do chwili obecnej ponad 550 samolotów C-130J zostało dostarczonych i certyfikowanych przez ponad 20 organów ds. zdatności do lotu, a globalna flota Super Hercules osiągnęła prawie 3 miliony godzin nalotu. Obecnie są realizowane zamówienia na rzecz Nowej Zelandii, Australii i Filipin. Najnowszym użytkownikiem będzie Egipt.
Obecnie, samoloty te są oferowane w Szwecji i Indiach. Innymi kierunkami objętymi działaniami marketingowymi można wskazać Arabię Saudyjską, Finlandię, Meksyk czy Wietnam. Super Hercules wybrano też jako platformę dla nowego samolotu dowodzenia, łączności i retransmisji sygnałów radiowych w ramach programu E-XX jako następcy Boeing E-6B Mercury, należących do amerykańskiej marynarki wojennej (US Navy).
21 lutego br. Norwegia odebrała pierwszy z 4 zmodernizowanych C-130J-30 Super Hercules, natomiast 1 marca br. Niemcy odebrały pierwszy tankowiec KC-130J. 17 lipca br. USAF odebrały pierwszy z ośmiu egzemplarzy w nowej konfiguracji, przystosowanej do wykonywania oprysków. Według niedawnych doniesień prasowych, na zakup 12-14 używanych eks-brytyjskich Super Herculesów zdecydowała jest Turcja. Wyprodukowano też 7 egzemplarzy wersji cywilnej – LM-100J.
C-130J jest oferowany w czterech podstawowych wariantach, skonfigurowanych obecnie do 19 misji. Prototyp C-130J został oblatany 5 kwietnia 1996. W służbie w amerykańskich siłach zbrojnych od 1999. Został opracowany po fiasku programu Advanced Medium STOL Transport, który miał na celu budowę następcy C-130 Hercules. W porównaniu z nim, zmodernizowany model otrzymał m.in. nowe silniki turbośmigłowe Rolls-Royce AE 2100D3 o mocy 4637 KM każdy w miejsce Allison T56-A-15 o mocy 4590 KM, nową kabinę, a niektóre wersje także winglety redukujące zużycie paliwa. Wariant C-130J-30 charakteryzuje się wydłużonym kadłubem z 29,79 do 34,37 m (Lockheed Martin rozszerza współpracę z Tata Advanced Systems Ltd. w Indiach).
https://twitter.com/NOAA_OMAO/status/1839746304227844558