17 września ministerstwo obrony Wielkiej Brytanii podpisało dwie umowy na prace badawczo-rozwojowe (B+R) z konsorcjum krajowych spółek: BAE Systems, Rolls-Royce i Babcock International na opracowanie projektu myśliwskiego okrętu podwodnego nowej generacji o kryptonimie SSNR (Submersible Ship Nuclear Replacement) (AVCM: Technologia fly-by-wire w okrętownictwie).
Ministerstwo obrony Wielkiej Brytanii podpisało dwie umowy na prace badawczo-rozwojowe z konsorcjum krajowych spółek na opracowanie projektu myśliwskiego okrętu podwodnego nowej generacji / Grafika: BAE Systems
Sekretarz obrony Ben Wallace poinformował o zawarciu dwóch umów o wartości 85 mln GBP (457,3 mln zł) każda – łącznie 170 mln GBP (914,6 mln zł), które będą obowiązywać przez 3 lata i zaangażują około 350 wysoko wyspecjalizowanych miejsc pracy, w tym około 250 w zakładach BAE Systems w Barrow-in-Furness i około 100 w zakładach Rolls-Royce w Derby, gdzie mieści się Nuclear Steam Raising Plant.
Umowy będą dotyczyć fazy programowania, definicji i projektowania (Programme, Definition and Design) pod czym kryją się prace B+R, w ramach inicjatywy Maritime Underwater Future Capability, a całość będzie nadzorowana przez działającą przy ministerstwie obrony, Agencję Dostaw Okrętów Podwodnych (Submarine Delivery Agency, SDA) (Elbit dostarczy Royal Navy systemy szkoleniowe).
Pierwsze, jeszcze nieoficjalne, informacje o programie SSNR pojawiły się 23 listopada 2019. Okręty podwodne zbudowane w ramach tego programu zastąpią w perspektywie począwszy od lat 2040. obecnie wdrażane jednostki typu Astute. Z siedmiu planowanych do służby w królewskiej brytyjskiej marynarce wojennej (Royal Navy) weszły dotąd cztery z nich: HMS Astute (S119), Ambush (S120), Artful (S121) i Audacious (S122), odpowiednio, w latach 2010, 2013, 2016 i 2020. Piąty, Anson (S123), przechodzi próby morskie, natomiast szósty Agamemnon (A124) i siódmy Agincourt (S125) znajdują się w budowie. Dostawy wszystkich mają zakończyć się w 2025 (Piąty okręt podwodny typu Astute ochrzczony, HMS Audacious w drodze do odbiorcy).
Okręty typu Astute wypierają 7800 t pod wodą, mają po 97 m długości i 11,3 m szerokości. Napęd stanowi reaktor wodny ciśnieniowy Rolls-Royce PWR2 Core H i 600-kilowatowy generator wysokoprężny MTU. Ich uzbrojeniem, oprócz 533-mm ciężkich torped ZOP typu BAE Systems Spearfish (Naval Staff Target 7525), są pociski manewrujące UGM-109 Tomahawk Block IV (Tomahawki i JASSM-ER dla Australii, Brytyjski program okrętów zaopatrzeniowych wznowiony).
Co ciekawe, z uwagi iż informacja o programie SSNR zbiegła się z ogłoszeniem dzień wcześniej australijsko-amerykańsko-brytyjskiego strategicznego partnerstwa o nazwie AUKUS (akronim od Australia, United Kingdom, United States), którego pierwszym projektem mają być okręty podwodne o napędzie jądrowym dla Australii, cześć komentatorów zaczęła wiązać ze sobą obie inicjatywy (Atomowe okręty podwodne dla Australii).
Faktycznie jednak program został formalnie ogłoszony w opublikowanym 16 marca br. dwuczęściowym, zintegrowanym przeglądzie polityki obronnej i zagranicznej (The Integrated Review of Security, Defence, Development and Foreign Policy).
Należy mieć też na uwadze, iż królewska australijska marynarka wojenna (Royal Australian Navy, RAN) planowała rozpoczęcie wdrażania anulowanych już dwunastu okrętów podwodnych nowej generacji typu Attack, bazujących na francuskim typie Shortfin Barracuda Block 1A w ramach programu SEA 1000 Future Submarine, począwszy od 2030 roku, a więc na dekadę przed harmonogramem programu SSNR.
Zwłaszcza, że nowe okręty podwodne mają zastąpić sześć konwencjonalnych jednostek typu Collins, wprowadzonych do służby w latach 1996-2003. Zatem ewentualny australijski wariant SSNR musiałby powstawać równolegle do bazowego brytyjskiego, co byłoby scenariuszem bardzo optymistycznym z przemysłowego punktu widzenia, a i tak wcześniej okręty typu Collins musiałyby przejść kolejną już modernizację (Nowe sonary dla australijskich Collinsów, Systemy dowodzenia Saab dla Collinsów).