24 maja brytyjska królewska marynarka wojenna (Royal Navy) poinformowała o przeprowadzeniu prób ogniowych po zakończeniu integracji lekkich, wielozadaniowych kierowanych pocisków rakietowych Thales Martlet/Lightweight Multirole Missile (LMM) z pierwszym wielozadaniowym śmigłowcem pokładowym typu AW159 Lynx Wildcat HMA2 (Dziewięciu chętnych w programie Kondor, 2020-01-31).
Wielozadaniowe śmigłowce pokładowe Leonardo AW159 Lynx są na wyposażeniu sił zbrojnych Wielkiej Brytanii, Filipin i Korei Południowej. Co ciekawe, 6-tonowy wiropłat spełnia wstępne wymogi postawione przez Inspektorat Uzbrojenia MON w dialogu technicznym na zakup od 4 do 8 wielozadaniowych morskich śmigłowców pokładowych o kryptonimie Kondor dla Marynarki Wojennej RP
Próby odbyły się w ubiegłym tygodniu na poligonie obrony powietrznej Manorbier w południowej części Walii. Były nadzorowane przez agencję logistyczną DE&S (Defence Equipment & Support). Brał w nich udział śmigłowiec przydzielony do 815. Eskadry Lotnictwa Morskiego Royal Navy (815 Naval Air Squadron) z bazy lotniczej RNAS Yeovilton z hrabstwa Somerset. Ich celem była weryfikacja procesu integracji pocisków ze śmigłowcem oraz testy samego uzbrojenia.
Wildcat HMA2 może przenieść maksymalnie 20 pocisków Martlet, po 10 pod każdym z pylonów. Pocisk ma 1,3 m długości, 76 mm średnicy i masę 13 kg, z czego 3 kg to masa głowicy bojowej. Zasilany paliwem stałym dwustopniowy silnik rakietowy zapewnia prędkość Ma1,5 i zasięg do 8 km. Pocisk jest naprowadzany aktywnie lub pół-aktywnie za pomocą wiązki lasera, a w fazie końcowej za pomocą głowicy na podczerwień.
Do uzbrojenia śmigłowców Wildcat HMA2 wejdą także lekkie pociski przeciwokrętowe MBDA Sea Venom. Razem z rakietami Martlet będą podstawowym orężem tych wiropłatów, przeznaczonym do ochrony nowych lotniskowców typu Queen Elizabeth: HMS Queen Elizabeth (R08) i Prince of Wales (R09) przed zagrożeniami ze strony niewielkich jednostek nawodnych (Koniec pierwszych prób Sea Venom, 2020-03-08).
Opis
Pociski Martlet/LMM zostały opracowane przez spółkę Thales Air Defence, jako uzbrojenie wielozadaniowe w ramach programu Future Air-to-Surface Guided Weapon (Light) (FASGW(L). W Royal Navy zostały zintegrowane ze śmigłowcami rozpoznania pola walki AW159 Lynx Wildcat AH.1, ale mogą zostać z integrowane także z pojazdami, okrętami czy bezzałogowymi statkami latającymi (Thales przeprowadził integrację z bsl Schiebel Camcopter S-100).
Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii zamówiło w kwietniu 2011 partię tysiąca sztuk pocisków rakietowych Martlet/LMM. Prace nad nimi rozpoczęto trzy lata wcześniej, wówczas pod kryptonimem Future Air-to-Surface Guided Weapon (Light). Od 2015 są na uzbrojeniu śmigłowców rozpoznania pola walki AW159 Lynx Wildcat AH.1 / Zdjęcia: Royal Navy
Pod koniec czerwca 2019, pociski Martlet zostały po raz pierwszy odpalone z pokładu fregaty rakietowej HMS Sutherland (F81), typu 23 Duke. Wyrzutnia z pięcioma pociskami została zintegrowana z 30-mm zestawem systemu obrony bezpośredniej DS30M Mark II. Z kolei w lipcu żołnierze jednostki przeciwlotniczej IX Grupy 30 Commando z Royal Marines przeprowadzili próby ogniowe ręcznych wyrzutni tych pocisków przeciwko celom aerodynamicznym (Royal Marines testują LMM, 2019-07-08).
Pocisk zaprojektowano do wielu zadań, w tym jako pocisk okrętowy z wyrzutnią opracowaną przez turecką spółkę Aselsan, do atakowania celów naziemnych, powietrze-powietrze i ziemia-powietrze. W lipcu 2014 ujawniono zmodyfikowany wariant FreeFall LMM (FFLMM), który przekształcił pocisk w bombę szybującą. Thales zawiązał partnerstwo z amerykańską spółką Textron, oferując bombę pod nazwą Fury.
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.