We wtorek, 30 września 2025, południowokoreańska agencja prasowa Yonhap poinformowała powołując się na swoje źródła, że urząd ds. zakupów wojskowych DAPA (Defense Acquisition Program Administration) przy Ministerstwie Obrony Republiki Korei zdecydował się na zakup czterech samolotów wczesnego ostrzegania i dozoru przestrzeni powietrznej Phoenix klasy AEW&C, które dostarczy konsorcjum amerykańskiej spółki L3Harris Technologies, południowokoreańskiego instytutu badawczego Korean Air Aerospace Division (KAL-ASD) i izraelskiej ELTA Systems Ltd. (część Israel Aerospace Industries; IAI).
Grafika: L3Harris Technologies
Oczekuje się, że projekt ten zapewni całodobowe możliwości nadzoru powietrznego przed zagrożeniami powietrznymi wroga zarówno w czasie wojny, jak i pokoju, a także umożliwi niezależne i skuteczne operacje kontroli powietrznej prowadzone przez wojsko Korei Południowej – stwierdził urząd DAPA w komentarzy dla agencji Yonhap.
Obecnie, wojska lotnicze Korei Południowej (Daehanminguk Gong-gun, ROKAF) dysponują czterema samolotami E-7A Wedgetail znanymi jako E-737 Peace Eye, pozyskanymi w programie AEW&C I, których dostawy sfinalizowano pod koniec 2012, a w planach było dokupienie dwóch kolejnych w programie AEW&C II oraz nieokreślonej liczby samolotów rozpoznania elektromagnetycznego (SIGnals INTelligence, SIGINT) jako następców RC-800 Baekdu, opartych na płatowcach brytyjskich samolotów dyspozycyjnych Hawker 800 oraz uzupełnienie dwóch Dassault Falcon 2000 MRA (Więcej AEW&C dla Korei).
W 2023 uruchomiono przetarg w programie AEW&C II z budżetem do 3,87 bln KRW (9,97 mld zł), a oferty do kwietnia 2024 przedłożyły: Boeing z kolejnymi E-7A Wedgetail i Saab Defence and Security i Korea Aerospace Industries z GlobalEye, a także omawiana L3Harris Technologies z Global 6500 CAEW (Conformal Airborne Early Warning Aircraft), który bezskutecznie był oferowany NATO (co ciekawe oferta była na stole od grudnia 2022).
Zwycięska oferta, która otrzymała nazwę własną Phoenix, opiera się na płatowcu samolotu biznesowego Bombardier Global Express 6500 wraz z otwartą (modułową) architekturą systemów MOSA (Modular Open Systems Architecture), z dwiema bocznymi antenami z aktywnym skanowaniem elektronicznym (AESA) stacji radiolokacyjnej EL/W-2085 w technologii azotku galu (GaN), kompleksowe zestawy systemów łączności, dowodzenia i kontroli oraz łącza wymiany danych do podtrzymywania połączeń z naziemnymi centrami i innymi zasobami technicznymi ROKAF. Architektura MOSA pozwoli na szybką modernizację, zarówno wyposażenia (hardware), jak i oprogramowania (software) w przyszłości, które ma otrzymać algorytmy uczenia maszynowego (sztucznej inteligencji),
L3Harris Technologies ujawniła, że prowadziła prace nad Global 6500 CAEW od co najmniej 2019, a modułowa konstrukcja pozwoli na dostosowanie go także do innych wyspecjalizowanych zadań. Swoje doświadczenie w zakresie takich systemów spółka dokumentuje takimi programami jak samolotów walki radioelektronicznej MC-55A Peregrine dla Australii, Joint Airborne Multi-Sensor System dla Włoch, samolotów walki radioelektronicznej EC-37B Compass Call dla USAF (i oferowanych Włochom), samolotu rozpoznawczego i walki radioelektronicznej ARES oraz samolotów ME-11B ATHENA-R dla US Army, Peace Pioneer marynarki wojennej Republiki Korei, programu rozpoznania morskiego japońskiej straży przybrzeżnej oraz międzynarodowej inicjatywie morskiego systemu ISR na płatowcu Dassault Falcon 2000.
Zgodnie z informacją L3Harris Technologies, udział Korean Air Aerospace Division obejmie przebudowę dwóch egzemplarzy do docelowej konfiguracji, podczas gdy pierwsze dwa przejdą takie prace w Teksasie w USA (modyfikacje konstrukcyjne), a następnie w Izraelu (integracja wyposażenia i testy). Koreański partner będzie uczestniczył w pracach od początku, a po wdrożeniu samolotów zajmie się utrzymaniem ich gotowości operacyjnej. Podwykonawcami będą też inne spółki koreańskie, takie jak LIG Nex1 i ACE Antenna.
Jeśli chodzi o płatowiec, to Global Express 6500 produkcji kanadyjskiej spółki Bombardier Defense, lata szybciej, dłużej i wyżej dzięki dwóm silnikom turbowentylatorowym Rolls-Royce BR710A2-20, niż starsze platformy jak G550 przenoszące różne czujniki, oferując znaczną przewagę siłom zbrojnym, dzięki maksymalnej prędkości Ma0,9 i maksymalnemu zasięgowi do 12 223 km (6600 mil morskich (12 223 km) oraz długotrwałości lotu ponad 10 godzin.
Czytaj także: