10 lutego amerykańskie Dowództwo Systemów Korpusu Piechoty Morskiej (US Marine Corps System Command, US MCSC) podpisało umowę o wartości 183 840 645 USD (682,79 mln zł) ze spółką BAE Systems Land & Armaments LP na dostawę 36 pływających transporterów opancerzonych ACV (Amphibious Combat Vehicle), pochodzących z produkcji pełnoseryjnej (FRP, Full-Rate Production). Jest to druga umowa na seryjne wozy. Pierwsza o wartości 184 444 865 USD (685,04 mln zł) została podpisana 10 grudnia 2020 (Produkcja seryjna ACV dla USMC, 2020-12-14).

Pojazdy rodziny ACV są napędzane 6-cylindrowym silnikiem wysokoprężnym o mocy 700 KM. Wariant bazowy ma masę własną 15 t, a dopuszczalna masa całkowita dla wersji specjalistycznej to 24 t. Załoga liczy trzech żołnierzy (dowódca, kierowca i strzelec). Na pokładzie można przewozić od 8 do 13 żołnierzy desantu w zależności od konfiguracji. Zasięg ACV na lądzie wynosi 800 km, a w wodzie 64 km, przy prędkości, odpowiednio, 105 i 10 km/h. ACV można przemieszczać drogą powietrzną na pokładzie samolotów transportowych klasy C-130 Hercules i A400M Atlas. Będą jednak transportowane przede wszystkich drogą morską na pokładzie uniwersalnych okrętów desantowych / Zdjęcie: BAE Systems

Pojazdy rodziny ACV są napędzane 6-cylindrowym silnikiem wysokoprężnym o mocy 700 KM. Wariant bazowy ma masę własną 15 t, a dopuszczalna masa całkowita dla wersji specjalistycznej to 24 t. Załoga liczy trzech żołnierzy (dowódca, kierowca i strzelec). Na pokładzie można przewozić od 8 do 13 żołnierzy desantu w zależności od konfiguracji. Zasięg ACV na lądzie wynosi 800 km, a w wodzie 64 km, przy prędkości, odpowiednio, 105 i 10 km/h. ACV można przemieszczać drogą powietrzną na pokładzie samolotów transportowych klasy C-130 Hercules i A400M Atlas. Będą jednak transportowane przede wszystkich drogą morską na pokładzie uniwersalnych okrętów desantowych / Zdjęcie: BAE Systems

Najnowsze zlecenie zwiększa łączną wartość zamówień w programie ACV do 3 304 536 113 USD (12,273 mld zł). Prace nad partią 36 wozów w wersji bazowej transportera piechoty ACV-P będą realizowane w zakładach BAE Systems w Yorku (Pensylwania, 60%), Aiken (Karolina Południowa, 15%), San Jose (Kalifornia, 15%), Sterling Heights (Michigan, 5%) oraz Stafford (Wirginia, 5%) z terminem do kwietnia 2023. Z budżetu obronnego NDAA na rok fiskalny 2021 przewidziano sfinansowanie całej wartości podpisanej umowy. Łącznie (wliczając w to najnowszy kontrakt), zamówiono 188 z 204 pojazdów, jakie przewiduje umowa ramowa z 19 czerwca 2018, razem z 30 prototypami zamówionymi wcześniej. Dostawy kolejnych wozów zaplanowano na początek br.

Niedawno BAE Systems otrzymało również zlecenie o wartości do 77 mln USD (285,98 mln zł) w ramach programu ACV, który obejmuje dostawę części zamiennych i naprawczych, sprzętu testującego i innych usług konserwacyjnych i logistycznych. Aneks podpisano w formule IDIQ (Indefinite Delivery/Indefinite Quantity), co oznacza wykonanie nieokreślonej liczby usług przy niesprecyzowanych warunkach.

Pierwsze 18 pojazdów pochodzących z produkcji małoseryjnej (LRIP, Low-Rate Initial Production) zostało przekazanych zamawiającemu 15 października br. (do jednostki liniowej trafiły 4 listopada). Wstępna gotowość operacyjna (IOC, Initial Operational Capability) pierwszego plutonu marines z 1. Dywizji USMC (1st Marine Division) wyposażonego w te wozy została ogłoszona 13 listopada w bazie MCB Camp Pendleton w Kalifornii (Pierwsze ACV w USMC, 2020-10-19).

Co ciekawe, 18 stycznia br. US MCSC opublikowało raport przygotowany przez agencję marynarki wojennej OPTEVFOR (Operational Test and Evaluation Force) na temat awaryjności i problemów związanych z początkową eksploatacji ACV w formacji. Wskazano, że średni czas pomiędzy awariami wyniósł ok. 39 godz. (zamiast wymaganych co najmniej 69 godz.). Większość z nich dotyczyło zdalnie sterowanego modułu uzbrojenia (zsmu), włazów, czujników rampy desantowej i elementów zawieszenia. Zgodnie z informacją zwrotną od marines użytkujących wozy, nisko oceniono ergonomię przedziału desantowego i foteli przeciwwybuchowych, utrudniających desantowanie i niekompatybilnych z kamizelkami żołnierzy. W niejawnej części dokumentu opisano mankamenty związane z odpornością balistyczną kadłubów.