21 października amerykańskie wojska lądowe (US Army) i marynarka wojenna (US Navy) przeprowadziły z poligonu Pacific Spaceport Complex-Alaska (PSCA) w Kodiak na Alasce nieudany test pocisku-nosiciela uniwersalnego kadłuba hipersonicznego pocisku szybującego o kryptonimie C-HGB (Common-Hypersonic Glide Body) w wersji Block 0 w ramach Hypersonic Flight Test-3 (FT-3)/Joint Flight Campaign (JFC-1).
US Army i US Navy przeprowadziły nieudany test pocisku-nosiciela uniwersalnego kadłuba hipersonicznego pocisku szybującego o kryptonimie C-HGB / Zdjęcie: Departament Obrony USA
Jako pierwsza o sprawie poinformowała agencja prasowa Reuters, ale szczegóły były ograniczone. Później awarię prototypu C-HGB potwierdził rzecznik Departamentu Obrony kmdr ppor. Tim Gorman. Według najpełniejszych informacji, celem testu miała być wyspa Illeginni w Republice Wysp Marshalla, która jest częścią atolu Kwajalein, gdzie mieści się poligon Ronald Reagan Ballistic Missile Defense Test Site. Jednak pocisk-nosiciel (przyspieszacz rakietowy) nie opuścił wyrzutni. Pierwszy test naziemny układu napędowego SRM (Solid Rocket Motor) dla pierwszego stopnia pocisku-nosiciela przeprowadzono 27 maja br. – był udany (Test napędu pocisków hipersonicznych US Navy i US Army).
Przyspieszacz rakietowy stanowi kluczowy element systemów broni hipersonicznych CPS (Conventional Prompt Strike) US Navy oraz Dark Eagle/LRHW (Long Range Hypersonic Weapon) US Army. Ten pierwszy ma być rozmieszczony na wielozadaniowych okrętach podwodnych o napędzie jądrowym typu Virginia Block V i w celach testowych z niszczycielem rakietowym typu Zumwalt, a drugi na mobilnych wyrzutniach rakietowych (Dark Eagle: Pierwsze wyrzutnie pocisków hipersonicznych US Army, Pociski hipersoniczne na Zumwalcie, Pociski hipersoniczne dla Virginii).
Co istotne, miał to być jego pierwszy kompletny test (planowany faktycznie na rok fiskalny 2022, który zaczął się 1 października br.) docelowego, dwustopniowego nosiciela, podczas gdy podczas dwóch udanych prób C-HGB, 1 października 2017 i 19 marca 2020, wykorzystano trójstopniowe rakiety zastępcze STARS (Strategic Target System) (USA: Test hipersonicznego C-HGB).
Co ciekawe, 12 maja br. US Army ujawniła, że zasięg rażenia systemu Dark Eagle/LRHW wyniesie ponad 2775 km, a tymczasem odległość pomiędzy Kodiak a Illeginni w prostej linii wynosi znacznie więcej, bo nieco ponad 6330 km, co oznaczałoby, że faktyczny zasięg broni hipersonicznej jest znacznie większy, niż deklarowany. CPS i Dark Eagle/LRHW współdzielą wyżej wskazane elementy, ale wariant lądowy ma przenosić w kadłubie C-HGB szybujący pocisk hipersoniczny Op-Fires (Operational Fires). Wstępna gotowość operacyjna (Initial Operational Capability, IOC) dla CPS ma została ogłoszona w 2027, a dla Dark Eagle/LRHW wcześniej, bo już w 2023.
US Navy i US Army ściśle współpracują z rządowymi laboratoriami i przemysłem, aby kontynuować rozwój i produkcję C-HGB. Marynarka wojenna nadzoruje projektowanie, a armia produkcję. Podwykonawcami w programie są Dynetics Technical Solutions (DTS) i nstytut naukowo-badawczy Sandia National Laboratories (SNL).
Nieudana amerykańska próba broni hipersonicznej to nie pierwsza w tym roku wpadka. Dwie nieudane próby prototypu lotniczego pocisku hipersonicznego Lockheed Martin AGM-183A ARRW (Air-launched Rapid Response Weapon) wojsk lotniczych (US Air Force, USAF) miały miejsce 5 kwietnia i 29 lipca (USA: Druga nieudana próba hipersonicznego ARRW, Nieudana próba hipersonicznego AGM-183A ARRW).
Warto jednak dodać, że dzień wcześniej, 20 października, US Navy, w kooperacji z agencją kosmiczną NASA w ośrodku Wallops Flight Facility na wyspie o tej samej nazwie w Wirginii, przeprowadziła dwie udane próby rakiet testowych, lecz innych niż w przypadku testu z Kodiak, do wsparcia kampanii testowych programów hipersonicznych Departamentu Obrony.
Tymczasem próby systemów broni hipersonicznych przeprowadziły w ostatnich miesiącach Chiny, Rosja i Korea Północna, o czym pisaliśmy na łamach Magazynu Militarnego MILMAG – z tym, że chiński test prawdopodobnie obejmował metodę rażenia z orbity cząstkowej (Fractional Orbital Bombardment System, FOBS), północnokoreański był nie do końca udany, a rosyjski obejmował podwójny test pocisku napędowego, a nie jak w przypadku pozostałych szybującego (Chiny: Test szybującego pocisku hipersonicznego wyniesionego w kosmos, Hwasong-8: Północnokoreański pocisk hipersoniczny?, Rosja: Test broni hipersonicznej z okrętu podwodnego).