12 stycznia br. portal branżowy USNI News jako pierwszy poinformował o publikacji amerykańskiej marynarki wojennej (US Navy) dotyczącej koncepcji oraz wstępnej wizualizacji niszczyciela rakietowego nowej generacji, rozwijanego w ramach programu DDG(X), czyli Next-Generation Guided-Missile Destroyer. Została ona zaprezentowałan podczas konferencji stowarzyszenia Surface Navy Association (SNA) 2022 (Amerykańska fregata Constellation vs. FREMM).
Amerykańska marynarka wojenna opublikowała koncepcję i wstępną wizualizację niszczyciela rakietowego nowej generacji, rozwijanego w ramach programu DDG(X) / Grafika: US Navy
Program DDG(X) ma na celu opracowanie następcy krążowników rakietowych typu Ticonderoga (22 okręty do wycofania) oraz najstarszych niszczycieli rakietowych typu Arleigh Burke. Wcześniej program określano kryptonimami Large Surface Combatant (LSC) i FSC (Future Surface Combatants) i dotyczył on niesprecyzowanych dużych okrętów bojowych (niszczycieli lub krążowników). Program uruchomiono w 2014, a prace koncepcyjne rozpoczęto pod koniec 2017. Koszty programu nie są jeszcze znane, ale nieoficjalnie szacuje się, że jeden okręt może kosztować więcej, niż 1 mld USD. Budowa pierwszego prototypowego okrętu mogłaby rozpocząć się już w 2028 (Następcy Arleigh Burke i Ticonderoga).
Zgodnie z najnowszymi, opublikowanymi informacjami, niszczyciele rakietowe DDG(X) mają przenosić pociski hipersoniczne Intermediate-Range Conventional Prompt Strike (IRCPS), a także w dalszej kolejności docelowo trzy systemy broni laserowej o mocy od 150 (jeden system) do 600 kW (dwa systemy) (Amerykański okręt użył broni laserowej w Zatoce Adeńskiej, Pociski hipersoniczne w miejsce armat AGS na Zumwaltach).
Niszczyciele miałyby otrzymać system zarządzania walką pochodzący z okrętów typu Arleigh Burke w najnowszej wersji Flight III (które pozostaną w służbie do lat 2060.), a więc wielofunkcyjny radar przeciwlotniczy i przeciwrakietowy, oparty na architekturze AN/SPY-6(V)1 EASR (Enterprise Air Surveillance Radar) z 37 (13-stopową aperturą), a w dalszej kolejności 57 (18-stopową aperturą) sterowanymi komputerowo modułami nadawczo-odbiorczymi, pogrupowanymi w specjalne bloki radarowe RMA (Radar Modular Assemblies) oraz System Walki Aegis w wersji Baseline 10. Uzupełniać je będą radar powierzchniowy AN/SPQ-9B (w dalszej kolejności FXR), radiolokatory nowej generacji o płaskich antenach (Future Planar Arrays, FPA) czy system wymiany informacji HF Fan Wire (a w dalszej kolejności NEXGEN HFRS HF nowej generacji) (Produkcja AN/SPY-6(V)1).
Układ napędowy ma składać się z klasycznej turbiny gazowej oraz zintegrowanego systemu zasilania (IPS), analogicznego jak na eksperymentalnych niszczycielach rakietowych typu Zumwalt. IPS zapewnia zasilanie prądem stałym o napięciu 1000 V systemów pokładowych, a jego architektura umożliwia podział, generowanej przez turbiny gazowe mocy 78 MW (w przypadku Zumwaltów), na zasilanie systemu napędowego, instalacji pokładowych oraz uzbrojenia. Docelowo na DDG(X) zostanie on zastąpiony całkowicie elektrycznym wariantem (IPES), który zapewni o 50% większy zasięg operacyjny, o 120% dłuższy czas pracy oraz o 25% mniejsze zużycie paliwa.
Oprócz wspomnianego wcześniej uzbrojenia, okręty DDG(X) mają otrzymać dwie 21-komorowe wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych RAM oraz 32 uniwersalne wyrzutnie pionowego startu Mk 41 VLS, które później zostaną zastąpione 12 wyrzutniami LML (Large Missile Launcher) dla pocisków hipersonicznych IRCPS. Okręty mają dysponować powiększonym hangarem lotniczym oraz opcjonalnie modułem zadaniowym DPM (Destroyer Payload Module). Okręty mają być dostosowane do prowadzenia długotrwałych misji w Arktyce oraz zapewniać zintegrowaną obronę przeciwlotniczą i przeciwrakietową.
https://twitter.com/MIL_STD/status/1481376426364485633?s=20