10 kwietnia br. Ministerstwo Obrony Narodowej Turcji poinformowało, że tego samego dnia w stoczni Sedef Gemi İnşaatı w Tuzli w pobliżu Stambułu odbyła się uroczystość wejścia do służby w marynarce wojennej (Türk Deniz Kuvvetleri) śmigłowcowca desantowego TCG Anadolu (L-400), który stał się okrętem flagowym. W uroczystości wzięli udział m.in. prezydent Recep Tayyip Erdoğan, minister obrony narodowej Hulusi Akar, szef sztabu generalnego gen. Yaşar Güler, dowódca wojsk lądowych, gen. Musa Avsever, dowódca marynarki wojennej adm. Ercüment Tatlıoğlu, dowódca wojsk lotniczych gen. Atilla Gülan oraz wiceminister obrony narodowej Muhsin Dere.
We wczorajszej uroczystości okręt został przekazany przez Prezydencję Przemysłu Obronnego (Savunma Sanayii Başkanlığı, SSB), czyli zamawiającego, dla Türk Deniz Kuvvetleri, czyli użytkownika. Wcześniej, 6 marca br. podpisano protokół zdawczo-odbiorczy okrętu pomiędzy SSB a wykonawcą, stocznią Sedef Gemi İnşaatı. Przypomnijmy, że umowa zakładała dostarczenie okrętu do końca 2021 (potem sugerowano przyspieszenie harmonogramu o około 12 miesięcy), ale tak się jednak nie stało.
TCG Anadolu zbudowano na podstawie projektu hiszpańskiego śmigłowcowca desantowego SPS Juan Carlos I (L-61), udostępnionego Turcji na mocy umowy zawartej z władzami Hiszpanii i lokalną grupą stoczniową Navantia. Podobnie jak jego pierwowzór, Anadolu wyposażono w rampę startową, która pierwotnie przeznaczona była dla wielozadaniowych samolotów bojowych F-35B Lightning II w wersji krótkiego startu i pionowego lądowania (STOVL, po sześć na Anadolu i planowany bliźniaczy Trakya). Dlatego, nieoficjalnie był klasyfikowany jako lekki lotniskowiec. W 2019 Turcja została jednak wykluczona z programu F-35 JSF za zakup w Rosji zestawów obrony powietrznej S-400 Triumf.
Według obecnej konfiguracji, uwzględniającej amerykańskie embargo, ma okręcie ma stacjonować skrzydło lotnicze, wyposażone początkowo w 30-50 bezzałogowych statków powietrznych, a docelowo w 80 egzemplarzy: ciężkich odrzutowych Kızılelma-B i lżejszych Bayraktar TB3 z napędem śmigłowym, a także pionowego startu i lądowania o napędzie elektrycznym.
Bayraktar TB3 i Kızılelma na pokładzie Anadolu. Za nimi dwa śmigłowce szturmowe AH-1W SuperCobra i dwa wielozadaniowe S-70B Seahawk / Zdjęcia: Ministerstwo Obrony Narodowej Turcji
Ich uzupełnieniem mają być załogowe statki powietrzne: cztery śmigłowce uderzeniowe nowej generacji TAI T929 ATAK 2, osiem transportowych 9-tonowych AS532 Cougar lub 12-tonowych CH-47F Chinook oraz dwanaście morskie S-70B Seahawk. W planach jest także budowa 10-tonowego śmigłowca wielozadaniowego (10 Ton Sinifi Genel Maksat Helİkopterİ) jako alternatywy dla Cougara. Jednocześnie na pokładzie okrętu, w zależności od misji, będzie mogło operować maksymalnie 12 załogowych lub/i bezzałogowych samolotów albo 21 śmigłowców.
Na potrzeby Anadolu opracowano także nowy, pływający transporter opancerzony ZAHA (Zırhlı Amfibi Hücum Araçları) (na okręcie znajdzie się maksymalnie 27 pojazdów), barki desantowe LCM-1E oraz małe łodzie desantowe. Okręt będzie mógł alternatywnie przetransportować do 77 pojazdów wojskowych różnego typu, a w przypadku najnowszych czołgów Altay – maksymalnie 29 egzemplarzy. Zamiast pojazdów będzie można przetransportować maksymalnie 144 kontenery standardowe ISO. Załoga okrętu ma składać się docelowo z 261 osób w tym 30 oficerów, 49 podoficerów i 182 marynarzy. Pod pokładem pokładzie znajdzie się miejsce dla 962 żołnierzy desantu – łącznie 1223 osób.
TCG Anadolu zbudowano w ramach programu Havuzlu Çıkarma Gemisi (HCG). Stępkę pod okręt położono 7 lutego 2018, ale wstępne prace przygotowawcze związane z infrastrukturą stoczniową rozpoczęto 30 kwietnia 2016. 4 maja 2019 został zwodowany, a 1 lutego 2020 rozpoczął próby stoczniowe, a następnie morskie.
Okręt ma 230,8 m długości, 32 m szerokości, 7,07 m zanurzenia oraz wyporność pełną 27 436 t. Jednostkę napędza układ CODELOG, złożony z pięciu generatorów wysokoprężnych MAN 16V32/40 o mocy po 8000 kW każdy, dwa pędniki azymutalne Siemens SISHIP SiPOD-T o mocy 11 MW każdy oraz dwa stery strumieniowe Brunvoll o mocy 1500 kW każdy. Zapewnia to prędkość maksymalną 21,5 w., a przy prędkości ekonomicznej 19 w. zasięg maksymalny wyniesie 9000 mil morskich. Autonomiczność wyniesie 90 dni.
W planach jest także budowa drugiej jednostki, która otrzyma nazwę TCG Trakya. Będą to największe okręty w historii tureckiej marynarki wojennej.
Przemowa ministra obrony narodowej Turcji Hulusi Akara: