Jak poinformował portal branżowy USNI News, w sobotę, 19 sierpnia br., do stoczni Huntington Ingalls Shipbuilding (HII) w Pascagoula w stanie Missouri, należącej do spółki Northrop Grumman, wszedł niszczyciel rakietowy USS Zumwalt (DDG-1000), typu Zumwalt, celem przeprowadzenia dwuletniego remontu głównego, połączonego z modernizacją obejmującą integrację szybujących pocisków hipersonicznych Intermediate-Range Conventional Prompt Strike (IRCPS). Okręt wyszedł z macierzystego portu wojennego San Diego na początku sierpnia br.
Zdjęcie: Huntington Ingalls Shipbuilding
USS Zumwalt przybył dzisiaj do Pascagoula w stanie Missouri, aby wejść w okres modernizacji i otrzymać ulepszenia technologiczne, w tym przejść integrację systemu uzbrojenia Intermediate-Range Conventional Prompt Strike. Ulepszenia zapewnią, że Zumwalt pozostanie jednym z najbardziej zaawansowanych technologicznie i śmiercionośnych okrętów Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych – czytamy w oświadczeniu US Navy przekazanym USNI News.
Załogę i rodziny niszczyciela rakietowego USS Zumwalt chcielibyśmy serdecznie powitać jako nowych członków naszej stoczniowej społeczności. To dla nas zaszczyt służyć wam i Marynarce Wojennej, wykonując tę ważną pracę – powiedziała w oświadczeniu Kari Wilkinson, wiceprezes wykonawcza spółki Huntington Ingalls Industries i prezes stoczni Ingalls Shipbuilding w Pascagoula.
Zgodnie z informacją z 8 stycznia 2021, przekazaną kadm. Paul Schlise, dyrektora amerykańskiego Naval Surface Warfare z dowództwa technicznego NAVSEA (Naval Sea Systems Command), rozpoczęto prace nad integracją szybujących pocisków hipersonicznych IRCPS z niszczycielem rakietowym typu Zumwalt. Rozpoczęto wówczas etap prac badawczo-rozwojowych (B+R) dotyczących ewentualnej modyfikacji kształtu kadłuba pocisku hipersonicznego, tak aby móc uwzględnić uzbrojenie go w przyszłości.
Ostateczna decyzja w sprawie integracji zapadła 28 października 2021. Prace obejmą integrację bloków wyrzutni pionowego startu dla szybujących pocisków hipersonicznych IRCPS w miejsce dwóch 155-mm/L62 armat automatycznych AGS (Advanced Gun System) na wszystkich trzech niszczycielach rakietowych typu Zumwalt: USS Zumwalt (DDG-1000), Michael Monsoor (DDG-1001) i Lyndon B. Johnson (DDG-1002).
W miejsce systemu AGS zostaną zintegrowane bloki APM (Advanced Payload Module), każdy mieszczący trzy szybujące pociski hipersoniczne IRCPS. W projekcie budżetu obronnego NDAA na rok fiskalny 2022 zapisano, że wstępna gotowość operacyjna nowego uzbrojenia niszczycieli ma zostać osiągnięta do końca 2025. Choć US Navy nie informuje, ile pocisków trafi na pokład z każdego okrętów, to wcześniej sugerowano ich 12 – co oznaczałoby cztery bloki APM, zapewne po dwa za każdą z armat AGS.
Grafika: US Navy
Warto zauważyć, że analogiczne wyrzutnie, ale oznaczone jako VPM (Virginia Payload Module) z kontenerami startowymi BWX Technologies/BAE Systems VPT (Virginia Payload Tubes), zostaną zintegrowane z wielozadaniowymi okrętami podwodnymi o napędzie jądrowym typu Virginia Block V, które również będą uzbrojone w pociski IRCPS, ze wstępną gotowością do 2027. W dalszej kolejności broń hipersoniczna trafi na niszczyciele rakietowe nowej generacji, rozwijane w ramach programu DDG(X), czyli Next-Generation Guided-Missile Destroyer.
Program systemu uzbrojenia Intermediate-Range Conventional Prompt Strike jest prowadzony w kooperacji z amerykańskimi wojskami lądowymi (US Army), które wdrażają lądowe, mobilne wyrzutnie Dark Eagle/LRHW (Long Range Hypersonic Weapon). Oba systemu będą współdzielić uniwersalne kadłuby hipersonicznego pocisku szybującego o kryptonimie C-HGB (Common-Hypersonic Glide Body), a różnić się będą dwustopniowym przyspieszaczem rakietowym, dostosowanym do nosiciela.
W przypadku Zumwaltów, moduły APM mają mieć średnicę 221 cm i mają mieścić pociski hipersoniczne o średnicy kadłuba 88 cm i masie startowej 7400 kg. Zasięg tego uzbrojenia ma przekraczać 1550 mil morskich (2870 km), a prędkość C-HGB wyniesie Ma17.
Pozostałe uzbrojenie rakietowe Zumwaltów mieści się w dwudziestu modułach po cztery wyrzutnie (łącznie 80 wyrzutni) pionowego startu Mark 57 PVLS (Peripheral Vertical Launch System), znajdujących się w części rufowej. Są dostosowane do strzelania rakietowymi pociskami przechwytującymi Standard Missile-2 (SM-2) Block IIIAZ, pociskami przeciwlotniczymi RIM-162 ESSM (Evolved Sea Sparrow Missile), a w dalszej kolejności będą strzelać pociskami przeciwokrętowymi Tactical Tomahawk Block IV i ewentualnie Maritime Strike Tomahawk Block V, przeciwlotniczymi/przeciwokrętowymi RIM-174 SM-6 (ERAM), a potencjalnie także manewrującymi AGM-158C LRASM w wersji okrętowej.
Na koniec warto przypomnieć, że, w przeszłości planowano integrację z Lyndon B. Johnson (DDG-1002) działa elektromagnetycznego (BAE Systems Electromagnetic Railgun lub General Atomics Blitzer Railgun) w miejsce jednej z dwóch armat AGS. Jednak zarówno jeden i drugi program zostały anulowane (w przypadku AGS w zasadzie rozwój dedykowanej i zbyt drogiej amunicji Long Range Land Attack Projectile; LRLAP). Anulowanie dalszego rozwoju dział elektromagnetycznych zostało zapisane w projekcie budżetowym NDAA na rok fiskalny 2022.