Pierwsze strzelanie PAC-3 MSE do wyrzutni okrętowej Mk 41 VLS

W poniedziałek, 20 maja 2024, amerykańska spółka Lockheed Martin poinformowała, że przeprowadziła pierwsze strzelanie rakietowym pociskiem przechwytującym PAC-3 MSE (Patriot Advanced Capability-3 Missile Segment Enhancement) z uniwersalnej wyrzutni rakietowej Mark 41 VLS (Vertical Launching System), zaprojektowanej pierwotnie jako okrętowa, do celu powietrznego.

Zdjęcie: Lockheed Martin

Test przeprowadzono we współpracy z licznymi agencjami Departamentu Obrony USA (w styczniu br. portal branżowy Breaking Defense informował, że w inicjatywę zaangażowana jest US Navy). Pocisk wystrzelono ze skonteneryzowanej wyrzutni MK-70 PDS (Payload Delivery Systems) z czterema jednostkami startowymi Mk 41 VLS, ujawnionej we wrześniu 2021 i zaprojektowanej pierwotnie dla pocisków przeciwlotniczych/przeciwokrętowych RIM-174 SM-6 ERAM. Wyrzutnia była częścią wirtualnego okrętu wojennego z Systemem Walki Aegis (Virtualized Aegis Weapon System). Podczas testu skutecznie przechwycono cel aerodynamiczny, symulujący pocisk manewrujący.

Ten udany test pokazuje zaangażowanie Lockheed Martin w rozwój zintegrowanej technologii zorientowanej na misję, która pozwala żołnierzom wyprzedzać ewoluujące zagrożenia – powiedział Tom Copeman, wiceprezes ds. strategii i programów morskich w Lockheed Martin. Systemy te mogłyby zapewnić Stanom Zjednoczonym sprawdzony potencjał zintegrowanej obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej (IAMD) wraz z rosnącymi możliwościami, aby pomóc w obronie przed zaawansowanymi, zwrotnymi zagrożeniami.

To czego nie wiadomo, to jaki radar kierowania ogniem został wykorzystany w teście. Ale 10 lipca 2023 Lockheed Martin informowała o integracji pocisku PAC-3 MSE z Systemem Walki Aegis, gdzie po raz pierwszy skomunikował się z radarem obserwacji przestrzeni powietrznej i powierzchni morza AN/SPY-1. Integracja wymagała najpierw zmodyfikowania łącza wymiany danych o częstotliwości radiowej pocisku w celu skomunikowania go z radarem, który działa na częstotliwości radiowej pasma S, co wymagało przekształcenia istniejącego dwuzakresowego łącza danych PAC-3 MSE w trójzakresowe łącze danych w celu komunikacji w omawianym paśmie.

Przypomnijmy, że 10 stycznia 2023 podczas podczas konferencji i sympozjum stowarzyszenia Surface Navy Association (SNA) 2023 w Wirginii Północnej, Lockheed Martin zaprezentowała makietę pocisku PAC-3 MSE dostosowanego do uniwersalnej wyrzutni rakietowej Mark 41 VLS. Prace nad dostosowaniem pocisku do aplikacji morskiej rozpoczęto w 2017.

US Navy wprowadza mobilne wyrzutnie MK-70 PDS, co ostatnio zademonstrowano podczas rozmieszczenia na Bornholmie, ale warto dodać, że amerykańskie wojska lądowe (US Army) również wdrażają baterie mobilnych wyrzutni rakietowych Typhon, dostosowane do strzelania pociskami manewrującymi RGM-109M Tomahawk Block V i wspomnianymi SM-6. Oba systemy są tożsame, jeśli chodzi o wyrzutnię. Podobnież, Korpus Piechoty Morskiej pracuje nad wprowadzeniem bezzałogowych wyrzutni z pojedynczą komorą Mk 41 VLS na podwoziu JLTV dla pocisku Tomahawk, podobnej do ROGUE Fires dla pocisków NSM.

PAC-3 MSE

PAC-3 MSE został opracowany jako rozwinięcie pocisku PAC-3 CRI (Cost Reduction Initiative) w celu zwiększenia możliwości systemu obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej MIM-104 Patriot w zakresie przechwytywania rakietowych pocisków balistycznych. W ramach projektu otrzymały one mocniejsze silniki rakietowe. Poprawiono też ich osiągi, takie jak zasięg i pułap przechwytywania.

PAC-3 MSE mogą być używane do niszczenia celów manewrujących, takich jak pociski samosterujące oraz załogowe i bezzałogowe statki powietrzne. Są pozbawione klasycznej głowicy bojowej z ładunkiem wybuchowym. Do niszczenia celów wykorzystując energię kinetyczną (hit-to-kill). 28 marca 2023 Lockheed Martin poinformowała, że przeprowadziła próbę PAC-3 MSE z nowym oprogramowaniem sterującym.

Polska zamówiła 208 pocisków PAC-3 MSE, w ramach pakietu dla dwóch pierwszych baterii systemu Wisła, a w ramach II etapu programu planuje zakupić nawet 644 kolejne pociski tego typu, które będą współpracować z nowym radiolokatorem średniego zasięgu Raytheon LTAMDS (Lower Tier Air and Missile Defense Sensor). Ponadto warto mieć na uwadze, że elementy pocisków powstają w Wojskowych Zakładach Lotniczych Nr 1 z Łodzi – chodzi o komory startowe stanowiące podstawową obudowę konstrukcyjną pocisku oraz interfejs między pociskiem a elementami układu wyrzutni.

Jako ciekawostkę można dodać, że jeśli chodzi o system Mk 41 VLS, to 1 lutego br. Konsorcjum PGZ-Miecznik podpisało umowę procedurą komercyjną DCS (Direct Commercial Sales) z Lockheed Martin na dostawy 12 wyrzutni w wersji Baseline VII Strike Length Launcher, czyli tzw. długiej dla rodziny pocisków przeciwlotniczych MBDA CAMM Sea Ceptor. Wyrzutnie trafią na fregaty rakietowe Miecznik.