Indie: Program P75(I) na start

20 lipca ministerstwo obrony Indii złożyło zapytanie ofertowe (RFP, Request For Proposals) do przemysłu w programie budowy sześciu nowych konwencjonalnych okrętów podwodnych o kryptonimie Project 75 (India).

Ministerstwo obrony Indii złożyło zapytanie ofertowe do przemysłu w programie budowy sześciu nowych konwencjonalnych okrętów podwodnych Project 75 (India) / Zdjęcie: Bhāratīya Nau Senā

Dokumentacja RFP została wysłana do lokalnych spółek: państwowej przemysłu stoczniowego Mazagaon Dock Shipbuilders Limited (MDL) oraz prywatnego konglomeratu obronnego Larsen & Toubro (L&T), obu z Bombaju. Zostały one wskazane 21 stycznia 2020 jako dwa podmioty, które będą konkurować ze sobą o kontrakt. Zgodnie z polityką Make In India, okręty zostaną zbudowane w stoczniach indyjskich, ale wykonawcy muszą wybrać partnerów zagranicznych z ofertami projektów okrętów podwodnych. 31 stycznia 2019, po 12 latach od formalnego rozpoczęcia programu, resort obrony zdecydował o powyższym modelu biznesowym (P75(I) nabiera rozpędu).

Jeśli chodzi o partnerów zagranicznych, to resort obrony zakwalifikował pięć spółek do złożenia ofert ostatecznych: Daewoo Shipbuilding and Marine Engineering (Korea Południowa), ThyssenKrupp Marine Systems (Niemcy), Navantia (Hiszpania), Naval Group (Francja) oraz OAO RosOboronEksport/Biuro konstrukcyjne Rubin (Rosja). Wiadomo, że złożą one oferty bazujące na projektach, kolejno, KSS-III, typem 214, S-80 Plus, Scorpène (ewentualnie na nowym projekcie SMX Ocean) oraz Amur 1650 (Korea Płd. przetestowała morski pocisk balistyczny, Wodowanie okrętu podwodnego Son Byong-Hi, Hiszpańska Marynarka Wojenna czeka na S-80 Plus).

Zgodnie z wymogami operacyjnymi, mają to być konwencjonalne okręty podwodne o napędzie niezależnym od powietrzna (AIP), wyposażone w pociski manewrujące. Pakiet ma obejmować powiązaną infrastrukturę na lądzie, wsparcie techniczne, szkolenia i części zamienne. Napęd ma składać się z silnika wysokoprężnego oraz ogniw paliwowych. Budżet programu oszacowano w styczniu 2019 na 400 bld INR (20,89 mld zł). Co ciekawe, został on zredukowany. Wcześniej szacowano go na 500-640 bln INR (26,12-33,4 mld zł).

Analiza

Obecnie, marynarka wojenna Indii (Bhāratīya Nau Senā) dysponuje szesnastoma okrętami podwodnymi, w tym jednym strategicznym o napędzie jądrowym z pociskami balistycznymi typu Arihant (drugi w budowie), czterema konwencjonalnymi typu Shishumar (wariant niemieckiego typu 209), trzema konwencjonalnymi klasy Kalvari opartymi na francuskim typie Scorpène (trzy kolejne planowane) oraz ośmioma konwencjonalnymi typu Sindhughosh (wariant rosyjskiego projektu 877EKM Pałtus) (Problemy indyjskich Scorpène).

Zgodnie z wytycznymi indyjskiego rządu, w przyszłości ma to być osiemnaście konwencjonalnych i sześć atomowych myśliwskich okrętów podwodnych, a także cztery strategiczne jednostkami z pociskami balistycznym.

4 czerwca br. pojawiły się informacje, że wydzierżawiony na 10 lat przez Indie w 2012 za 1 mld USD atomowy myśliwski INS Chakra II (S71) projektu 971IM Szczuka-B rozpoczął rejs powrotny do Rosji (dzierżawa wygasa w styczniu 2022). Nieoficjalnie przyspieszony zwrot jest związany z wypadkiem, jaki miał miejsce na jego pokładzie wiosną 2020 (miał wówczas eksplodować jeden wysokociśnieniowych cylindrów z powietrzem służących do wypychania wody ze zbiorników balastowych i wynurzania się) i wcześniej w październiku 2017.

W 2019 oba państwa doszły do porozumienia, że od 2025 Rosja wydzierżawi kolejny atomowy okręt podwodny, jako Chakra III, na okres 10 lat za równowartość 3,3 mld USD (12,83 mld zł). Brane pod uwagę do tej roli są remontowane i modernizowane w stoczni remontowej SRZ-35 Zwiezdoczka w Siewierodwinsku, 31-letni K-391 Brack i 26-letni K-295 Samara, które w 2025 osiągną wiek, odpowiednio, 35 i 30 lat, a po zakończeniu ewentualnej dzierżawy któregoś z nich, 45 i 40 lat (Indie bliżej dzierżawy drugiej Akuli).