W poniedziałek, 26 sierpnia 2024, w serwisie DVIDS (Defense Visual Information Distribution Service) pojawiła się informacja o tym, co ujawnił sekretarz stanu USA Antony Blinken na forum publicznym NATO pod koniec ubiegłego miesiąca. Otóż, 68. Eskadra Walki Radioelektronicznej USAF (68th Electronic Warfare Squadron; część 350th Spectrum Warfare Wing) z bazy lotniczej Eglin na Florydzie współpracowała z partnerami duńskimi i norweskimi w zakresie zwiększenia zdolności bojowych i przetrwania na polu walki ukraińskich samolotów wielozadaniowych F-16AM/BM.
Zdjęcie: Siły Powietrzne Sił Zbrojnych Ukrainy
68. Eskadra Walki Radioelektronicznej to centrum doskonałości w zakresie WRE w USAF skoncentrowane na zwiększeniu zdolności bojowych i przeżywalności statków powietrznych poprzez opracowywanie, testowanie i dostarczanie pełnego spektrum wsparcia oprogramowania w zakresie walki elektromagnetycznej.
Jednak samoloty, które otrzymała Ukraina, pochodzące z donacji państw europejskich miały niestandardowe, dla USAF, wyposażenie w zakresie WRE, więc specjaliści z Danii i Norwegii wspierali przeprogramowanie podsystemów pokładowych ukraińskich F-16, dostarczając odpowiednie dane. Drugim problemem był krótki czas, aby dotrzymać harmonogramu dostaw pierwszych samolotów do Ukrainy, czyli do końca lipca 2024.
68. EWS zebrała zespół w nieujawnionej lokalizacji w Europie, którego pierwszym zadaniem było zrozumienie nieznanego systemu WRE i sposobu jego przeprogramowania. Opierając się na danych dostarczonych przez europejskich sojuszników, a następnie dostosowując nowe procesy i podejścia, zespół był w stanie zrozumieć system i rozpocząć pracę.
Po zrozumieniu systemu 68. EWS ponownie odstąpiło od normalnych metod i wysłało swoich członków za granicę do laboratorium kraju partnerskiego, aby wspólnie opracowali i przetestowali system wraz z członkami zespołu koalicyjnego. Współpracując z krajami partnerskimi, 68. EWS była w stanie przetestować i zweryfikować unikalne elementy wymagane przez Ukraińców, a nawet ulepszyć procesy przeprogramowania przez wszystkie strony.
Przypomnijmy, że o przekazaniu pierwszych F-16 do Ukrainy informowano 31 lipca br. (nieoficjalnie 6 egzemplarzy z Królestwa Niderlandów, a kolejne miały być z Danii, choć według niektórych analityków zaprezentowane egzemplarze są jednak duńskie).
do tej pory Ukraina otrzymała deklaracje z czterech państw na przekazanie 95 F-16: 19 egzemplarzy z Danii, 24 z Królestwa Niderlandów 22 z Norwegii oraz 30 z Belgii. Wkrótce do nich może dołączyć Grecja, która według doniesień medialnych ma przekazać 32 samoloty (Media: Grecja przekaże Ukrainie 32 samoloty F-16, Belgia przekaże Ukrainie 30 samolotów F-16, Zgoda USA na przekazanie Ukrainie 65 samolotów F-16).
Samoloty miały też otrzymać pociski rakietowe produkcji amerykańskiej i inne zaawansowane uzbrojenie. Wśród nich wymienia się pociski rakietowe klasy powietrze-powietrze średniego zasięgu AIM-120 AMRAAM, krótkiego zasięgu AIM-9X Sidewinder oraz rakietowe pociski przeciwradiolokacyjne AGM-88 HARM, które wcześniej trafiły na uzbrojenie ukraińskich MiG-29 oraz Su-27 i od sierpnia 2022 są używane w działaniach bojowych (choć pocisków HARM jeszcze nie zauważono na zaprezentowanych oficjalnie samolotach 4 sierpnia).
Wkrótce do ukraińskiego arsenału mają trafić eks-francuskie Dassault Mirage 2000-5F (na razie w nieznanej liczbie, ale według doniesień dziennika La Tribune, Paryż może przekazać tylko 6 z 26 posiadanych egzemplarzy), a według mediów – także 5 eks-argentyńskich samolotów myśliwsko-szturmowych Dassault Super Étendard Modernisé.
Poważnym atutem będą też dwa samoloty wczesnego ostrzegania i dowodzenia S 100D Argus FSR-890/Saab 340B AEW-300, których przekazanie ogłosiła ostatnio Szwecja (zamiast wcześniej deklarowanych Saab JAS 39C/D Gripen).
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.