8 lutego br. departament amerykańskich wojsk lotniczych (US Department of The Air Force) opublikował zapytanie o informację (RFI, Request For Information) w sprawie pozyskania następcy samolotów wczesnego ostrzegania i dowodzenia Boeing E-3G Sentry (AWACS). Termin składania wniosków minie 10 marca 2022. Tymczasem 9 lutego minęła 50. rocznica od oblotu prototypu, początkowo oznaczonego jako EC-137D, który potem zmodyfikowano i oznaczono jako E-3A.
Departament amerykańskich wojsk lotniczych opublikował zapytanie o informację w sprawie pozyskania następcy samolotów wczesnego ostrzegania i dowodzenia Boeing E-3G Sentry (AWACS)
Zgodnie z wnioskiem RFI oczekiwane jest zamówienie dwóch lub więcej samolotów nowej generacji w konfiguracji prototypowej reprezentatywnej dla wariantu produkcyjnego w roku fiskalnym 2023 z dostawami w ciągu maksymalnie pięciu lat wraz z systemem wsparcia naziemnego i szkoleniem personelu. Preferowana jest platforma komercyjna, która ma zostać zabudowana do specjalistycznej roli.
Zgodnie z wymogami, poszukiwana jest platforma powietrzna wczesnego ostrzegania i dowodzenia (AEW&C), ale też do prowadzenia zwiadu i rozpoznania (ISR) w dowolnym miejscu na świecie o każdej porze dnia i nocy (szczególnie na obszarze Azji i Pacyfiku). Jego główny wielomodowy radiolokator musi być zdolny do wykrywania i wskazywania z dużego pułapu celów ruchomych nisko lecących bez względu na rzeźbę terenu. Samolot musi być zdolny do pobierania paliwa w locie za pomocą sztywnego przewodu. Musi być wyposażony system dowodzenia i zarządzania walką, identyfikacji swój-obcy, samoobrony, wsparcia radioelektronicznego, szyfrowanej łączności bliskiego i dalekiego zasięgu klasy Link-16. Długotrwałość lotu ma wynosić co najmniej 10 godzin.
Samolot ma być zdolny do wykonywania sześciu zadań: działań kontrofensywnych (Offensive Counter Air) i defensywnych przeciwko zagrożeniom powietrznym (Defensive Counter Air), kontroli przestrzeni powietrznej (Air Traffic Control), wsparcia powietrznego wojsk lądowych (Close Air Support), wsparcia misji zwalczania obrony powietrznej (Suppression of Enemy Air Defenses), pobierania paliwa w locie (Air Refueling) i bojowych misji poszukiwawczo-ratowniczych (Combat Search And Rescue).
Faworytem na następcę E-3G (na drugim planie) w amerykańskich wojska lotniczych jest Boeing E-7A Wedgetail / Zdjęcia: USAF
Choć na obecnym etapie nie określono ile samolotów ma zostać ostatecznie zamówionych, to będą one zastępować 31 egzemplarzy E-3G (27 podległych Dowództwu Lotnictwa Bojowego i 4 podległych Dowództwu USAF na Pacyfiku), z których gotowość operacyjna wynosi ok. 45%. Co ciekawe, w przypadku tych ostatnich, w lutym 2021 gen. Kenneth S. Wilsbach, dowódca PACAF (Pacific Air Forces) rekomendował zakup samolotów typu Boeing E-7A Wedgetail. Pozytywnie o tej platformie wypowiadał się też szef sztabu USAF gen. Charles Q. Brown Jr. 20 października ub. r. zlecono spółce Boeing dostarczenie szczegółowej informacji na temat E-7A w kontekście ewentualnego następcy E-3G (E-7 Wedgetail jako następca E-3 Sentry w USAF?).
W związku z powyższym nie jest jasne, czy najnowszy wniosek RFI jest zmianą październikowej decyzji, czy też ma na celu zebranie większej ilości informacji od innych potencjalnych oferentów niż Boeing przed podjęciem ostatecznej decyzji o wyborze platformy – choć E-7A jest powszechnie postrzegany jako naturalny faworyt tego postępowania. Zwłaszcza, że w grudniu 2021 sekretarz USAF Frank Kendall potwierdził, że jest przychylny ich zakupowi. Na początku br. australijski E-7A brał udział w ćwiczeniu Red Flag 21-1 w Nevadzie, podczas którego współpracował z F-35A i F-22A.
Obecnie, użytkownikami samolotów E-7A są Australia (6 egzemplarzy), Korea Południowa (4 znanych jako Peace Eye) i Turcja (4 znanych jako Peace Eagle). Wkrótce dołączy do nich Wielka Brytania (5 egzemplarzy). Zakup samolotów rozważały także Włochy, Katar i Zjednoczone Emiraty Arabskie. 26 czerwca 2020 Seul ogłosił zakup dwóch dodatkowych E-7A, które miałyby wejść do służby od 2027 (Brytyjskie E-3D Sentry AEW.Mk 1 dla Chile, Modyfikacja południowokoreańskich Peace Eye).
E-7A, a właściwie Boeing 737 AEW&C, o konfiguracji zbliżonej do 737-700ER, jest wyposażony w wielozadaniowy radar ze skanowaniem elektronicznym (Multi-role Electronically Scanned Array, MESA), pracujący w paśmie L, który wykrywa obiekty w odległości do 600 km (lecące na wysokim pułapie), do 370 km (nisko lecące, trudniej wykrywalne statki powietrzne). Może śledzić do 180 celów naraz, naprowadzając inne samoloty do przechwycenia 24 z nich. Radar wykrywa także cele nawodne wielkości fregaty rakietowej z odległości ponad 240 km. W trybie wykrywania sygnałów elektromagnetycznych (ELectronic INTelligence, ELINT), E-7A ma skuteczny zasięg ponad 850 km, operując na pułapie 9000 m. Radar został zaprojektowany przez spółkę Northrop Grumman.