W piątek, 9 sierpnia 2024, biuro programowe SSP (Strategic Systems Programs) US Navy podpisało umowę o wartości 220 mln USD (870,82 mln zł) ze spółką Lockheed Martin Space z Littleton w Kolorado na kontynuację programu pocisków hipersonicznych o kryptonimie CPS (Conventional Prompt Strike).
CPS startujący z pokładu niszczyciela rakietowego USS Zumwalt (DDG-1000), typu Zumwalt / Grafiki: Lockheed Martin
Umowa obejmuje zarządzanie programem, rozwój prac inżynieryjnych, integrację systemów, długoterminowy zakup materiałów oraz specjalne narzędzia i wyposażenie na potrzeby produkcji pocisków rakietowych i wyrzutni startowych dla Conventional Prompt Strike.
Prace będą wykonywane w Denver w Kolorado (52%), Huntsville w Alabamie (36%), Sunnyvale w Kalifornii (8%), Michoud w Luizjanie (2%), Stennis w Missisipi (1%) i różnych innych lokalizacjach (łącznie 1%). Oczekuje się, że prace w ramach tego kontraktu zostaną ukończone do 31 lipca 2028.
Finansowanie odbywa się z budżetu obronnego NDAA ze środków wojsk lądowych (US Army) na badania, rozwój, testy i ocenę na rok fiskalny 2023 w wysokości 980 000 USD (3,879 mln zł) i na 2024 w wysokości 96 240 000 USD (380,945 mln zł) oraz z budżetu US Navy na roku fiskalny 2024 w wysokości 9 200 000 USD (36,416 mln zł). Zostały przyznane w momencie zawarcia umowy i nie wygasną z końcem bieżącego roku fiskalnego (30 września 2024).
Udział US Army w tym przedsięwzięciu wynika z faktu, że CPS ma współdzielić uniwersalny kadłub hipersonicznego pocisku szybującego o kryptonimie C-HGB (Common-Hypersonic Glide Body) z lądowym systemem Dark Eagle LRHW (Long Range Hypersonic Weapon). Innymi słowy CPS i Dark Eagle będą różnić się pociskiem-nosicielem, a efektor przeznaczony do rażenia celów będzie taki sam.
Wcześniej, 26 czerwca br., biuro programowe SSP podpisało umowę o wartości 534 mln USD (2,133 mld zł), a z uwzględnieniem opcji 570 mln USD (2,277 mld zł) z Lockheed Martin na kontynuację prac inżynieryjnych, rozwój i testowanie w ramach programu CPS. Termin realizacji minie 19 czerwca 2025.
Pociski hipersoniczne CPS (wcześniej oznaczone jako IRCPS, gdzie pierwsze dwie litery oznaczały Intermediate-Range; pol. pośredniego zasięgu) będą przenoszone w pierwszej kolejności przez wielozadaniowe okręty podwodne o napędzie jądrowym typu Virginia Block V (ze wstępną gotowością do 2027) i trzy niszczyciele rakietowe typu Zumwalt.
W przypadku tych pierwszych będą wystrzeliwane z bloków wyrzutni VPM (Virginia Payload Module) z kontenerami startowymi BWX Technologies/BAE Systems VPT (Virginia Payload Tubes), a w przypadku tych drugich bloki wyrzutni pionowego startu APM (Advanced Payload Module), każdy mieszczący trzy CPS.
19 sierpnia 2023, do stoczni Huntington Ingalls Shipbuilding w Pascagoula w stanie Missouri, należącej do spółki Northrop Grumman, wszedł niszczyciel rakietowy USS Zumwalt (DDG-1000), celem przeprowadzenia dwuletniego remontu głównego, połączonego z modernizacją obejmującą integrację systemu CPS.
Zgodnie z informacją z 8 stycznia 2021, przekazaną przez kadm. Paul Schlise, dyrektora amerykańskiego Naval Surface Warfare z dowództwa technicznego NAVSEA (Naval Sea Systems Command), rozpoczęto prace nad integracją CPS z okrętem. Rozpoczęto wówczas etap prac badawczo-rozwojowych (B+R) dotyczących ewentualnej modyfikacji kształtu kadłuba pocisku hipersonicznego, tak aby móc uwzględnić uzbrojenie go w przyszłości. Ostateczna decyzja w sprawie integracji z okrętem zapadła z kolei 28 października 2021.
W przypadku Zumwaltów, moduły APM mają mieć średnicę 221 cm i mają mieścić pociski hipersoniczne o średnicy kadłuba 88 cm i masie startowej 7400 kg. Zasięg tego uzbrojenia ma przekraczać 1550 mil morskich (2870 km), a prędkość C-HGB wyniesie Ma17. Moduły zastąpią dwie 155-mm/L62 armaty automatyczne AGS (Advanced Gun System).
W dalszej kolejności broń hipersoniczna trafi na niszczyciele rakietowe nowej generacji, rozwijane w ramach programu DDG(X), czyli Next-Generation Guided-Missile Destroyer.