27 sierpnia z amerykańskiej stoczni General Dynamics Bath Iron Works (GD BIW) w miejscowości Bath w stanie Maine wyszedł w morze na swoje pierwszy próby trzeci i jednocześnie ostatni niszczyciel rakietowy typu Zumwalt, przyszły USS Lyndon B. Johnson (DDG-1002).
Trzeci i jednocześnie ostatni amerykański niszczyciel rakietowy typu Zumwalt, przyszły USS Lyndon B. Johnson (DDG-1002) wyszedł w morze na swoje pierwszy próby
W asyście holowników okręt skierował się w dół rzeki Kennebec do wód Zatoki Maine, gdzie zostaną zrealizowane pierwsze testy układu napędowego. Jak informuje GD BIW, wyjście okrętu nastąpiło w dzień urodzin jego patrona, gdyż 36. prezydent Stanów Zjednoczonych z ramienia Partii Demokratycznej urodził się 27 sierpnia 1908 (pełnił ten urząd w latach 1963-1969). Co ciekawe, Lyndon Baines Johnson służył w marynarce wojennej (US Navy) w czasie II wojny światowej, za co otrzymał Srebrną Gwiazdę i dosłużył się stopnia komandora w siłach rezerwowych (USN Reserve) (Pierwsze próby rakietowe Zumwalta).
Okręt został zamówiony przez Departament Obrony USA, wraz z bliźniaczym USS Michael Monsoor (DDG-1001), 15 września 2011 za równowartość 1,826 mld USD. Nazwa okrętu została ogłoszona 16 kwietnia 2012 (będzie to 34. okręt US Navy nazwany na cześć głowy państwa). Stępkę pod jego budowę położono 30 stycznia 2017, wodowanie techniczne kadłuba nastąpiło 9 grudnia 2018, a chrzest 27 kwietnia 2019 (matkami chrzestnymi zostały córki prezydenta Johnsona, Luci B.J. Turpin i Lynda B.J. Robb). Dowódcą okrętu został kmdr Jeremy Gray. Wejście do służby ma nastąpić do połowy tej dekady. Okręt zostanie przypisany do dywizjonu niszczycieli rakietowych (Surface Development Squadron 1, SURFDEVRON 1) w San Diego (Eksperymentalny dywizjon Zumwaltów, Trzeci Zumwalt zwodowany).
Okręt został nazwany na cześć 36. prezydenta USA, który w czasie II wojny światowej służył w US Navy, za co otrzymał Srebrną Gwiazdę i dosłużył się stopnia komandora w siłach rezerwowych / Zdjęcia: GD BIW
Podobnie jak dwa wcześniejsze okręty, jednostka ma 182,9 m długości, 24,6 m szerokości, 8,4 m zanurzenia, a jego wyporność całkowita wyniesie 14 564 t. Różnicą jest stalowa nadbudówka, zamiast kompozytów niemetalowych zastosowanych wcześniej. Napęd stanowią dwie turbiny gazowe Rolls-Royce Marine Trent-30 i dwa turbogeneratory Rolls-Royce RR4500, co łącznie wytwarza 78 MW energii elektrycznej. Prędkość maksymalna wyniesie 30,3 w.
Okręt został wyposażony w 80-komorową uniwersalną wyrzutnię rakiet PVLS (Peripheral Vertical Launch System) typu Mk 54 przystosowanej do pocisków manewrujących z rodziny Tomahawk (Tactical Tomahawk Block IV i ewentualnie Maritime Strike Tomahawk Block V), przeciwlotniczych RIM-162 ESSM, przeciwrakietowych SM-2 Block IIIAZ, SM-3 i SM-6 ERAM, a potencjalnie także manewrujących AGM-158C LRASM w wersji okrętowej. Według informacji z 8 stycznia br. jeden z trzech niszczycieli typu Zumwalt zostanie zintegrowany z szybującymi pociskami hipersonicznymi Conventional Prompt Strike (CPS). Jedna z koncepcji dalszego wykorzystania niszczycieli zakłada też pozostawienie tylko uzbrojenia przeciwlotniczego i przeciwrakietowego (Pociski hipersoniczne na Zumwalcie).
Co ciekawe, w przeszłości planowano integrację z DDG-1003 działa elektromagnetycznego (BAE Systems Electromagnetic Railgun lub General Atomics Blitzer Railgun) w miejsce jednej z dwóch 155-mm/L62 armat automatycznych AGS (Advanced Gun System). Jednak zarówno jeden i drugi program zostały anulowane (w przypadku AGS w zasadzie rozwój dedykowanej amunicji LRLAP). Anulowanie dalszego rozwoju dział elektromagentycznych zostało zapisane w projekcie budżetowym NDAA na rok fiskalny 2022 (US Navy usunie AGS z Zumwaltów?).
