W piątek, 15 sierpnia 2025, biuro programowe SSP (Strategic Systems Programs) amerykańskiej Marynarki Wojennej (US Navy), w imieniu Departamentu Obrony USA, podpisało umowę o wartości 110 898 408 USD (403,708 mln zł) ze spółką Lockheed Martin Space (część Lockheed Martin) na wsparcie eksploatacji i produkcję kolejnych morskich pocisków balistycznych UGM-133 Trident II D5LE (w wersji zmodernizowanej).
Zdjęcie: US Navy
Prace będą wykonywane w Magna w stanie Utah (94,9%), Clearwater na Florydzie (2,7%), Titusville na Florydzie (1,3%) oraz w lokalizacjach, w których udział każdego z nich wynosi mniej niż 1,0% (1,1%). Zakończenie prac planowane jest na 30 września 2029. Fundusze pochodzą z budżetu obronnego NDAA na rok fiskalny 2025 ze środków US Navy na zakup uzbrojenia w wysokości 110 606 105 USD (402,644 mln zł) i nie wygasną z jego końcem (30 września br.). Pozostałe 292 303 USD (1,064 mln zł) pochodzi z zaoszczędzonych środków z budżetu na rok fiskalny 2023.
Jest to druga w tym roku umowa związana z morskim komponentem amerykańskiego odstraszania nuklearnego. 31 stycznia br. biuro programowe SSP podpisało umowę o wartości 383 139 431 USD (wówczas 1,558 mld zł) z Lockheed Martin Space na kontynuację rozwoju zmodernizowanych pocisków.
Wcześniej, bo 29 września 2024 SSP zawarło dwie umowy w programie UGM-133 Trident II: 1,2 mld USD (wówczas 4,38 mld zł) z Lockheed Martin Space na produkcję kolejnych pocisków, jak i wsparcie techniczne dla już rozmieszczonych przez US Navy i Royal Navy – w przypadku Wielkiej Brytanii procedurą FMS (Foreign Military Sales) oraz 2,18 mld USD (wówczas 8,75 mld zł) z Charles Stark Draper Laboratory na dalsze wsparcie eksploatacji podsystemu naprowadzania Mark 6 Mod 1 oraz rozwoju Mark 7 dla strategicznych okrętów podwodnych nowej generacji: typu Columbia (US Navy) i Dreadnought (Royal Navy), które będą zastępować, odpowiednio, typ Ohio i Vanguard.
Zgodnie z rozpoczętym jeszcze w 2002 programem modernizacyjnym LEP (Life Extension Program) pociski w standardzie UGM-133 Trident II D5LE, a w dalszej kolejności LE2, pozostaną w służbie co najmniej do 2042. Amerykańskie pociski przenoszą obecnie głowice termojądrowe W76-1/Mk.4A o mocy 90 kT, W88/Mk.5 o mocy 455 kT lub nowe W76-2/Mk.4A o zredukowanej mocy 5-6 kT, natomiast brytyjskie Holbrook (Mk4/A) o mocy 100 kT (w przyszłości zastąpią je Astraea A21/Mk7).
Czytaj także: