4 sierpnia indyjską stocznię Cochin Shipyard Ltd (CSL) w Koczin, w stanie Kerala, opuścił pierwszy lotniskowiec zbudowany w Indiach, INS Vikrant. Okręt wyszedł na swoje pierwsze próby przed zaplanowanym przyjęciem go do służby na sierpień przyszłego roku. W stosunku do pierwotnych planów rządu w New Delhi, będzie to w sumie dziesięcioletnie opóźnienie programu IAC (Indigenous Aircraft Carrier).
Pierwszy lotniskowiec zbudowany w Indiach, INS Vikrant, wyszedł w morze na swoje pierwsze próby przed zaplanowanym przyjęciem go do służby na sierpień przyszłego roku
Za projekt odpowiada DND (Directorate of Naval Design). Stępkę pod okręt położono 28 lutego 2009, a wodowanie techniczne kadłuba nastąpiło 12 sierpnia 2013. Potem powrócił do suchego doku, gdzie realizowano prace wykończeniowe. Ponownie w wodzie znalazł się 10 czerwca 2015. Wówczas zakładano, że zostanie przekazany marynarce wojennej (Bhāratīya Nau Senā) do końca 2018, a wejście do służby nastąpi w 2019 (dla porównania, pierwotnie zakładano wejście do służby już w 2012). Jednak trudności związane z jakością stali, a także opóźnienia rosyjskich podwykonawców sprawiły, że pierwsze próby, jeszcze w basenie portowym, rozpoczęły się dopiero w listopadzie 2020. Przetesowano wówczas układ napędowy. Rozpoczęcie prób morskich było dodatkowo opóźnione drugą falą pandemii COVID-19 w Indiach. Za budowę okrętu odpowiadało około 2000 stoczniowców z CSL i 12 000 pracowników z 550 spółek podwykonawczych, w tym 100 małych i średnich przedsiębiorstw.
Okręt ma 262 m długości, 62 m szerokości, 8,4 m zanurzenia, 59 m wysokości i 45 000 t wyporności standardowej. Okręt liczy 14 pokładów, z których 5 znajduje się w nadbudówce. Załoga ma liczyć docelowo około 1700 oficerów i marynarzy. Napęd stanowią cztery turbiny gazowe General Electric LM2500+ i dwie turbiny gazowe Elecon w układzie COGAG (COmbined Gas turbine And Gas turbine), których moc jest przenoszona na dwa wały napędowe, co zapewniać ma prędkość do 28 w. i zasięg do 7500 mil morskich. Głównym czujnikiem jest izraelski radar wielofunkcyjny Elta EL/M-2248 MF-STAR z anteną z aktywnym skanowaniem elektronicznym AESA, pracujący w paśmie S.
Okręt wyposażono w rampę startową w systemie STOBAR (Short Take Off But Arrested Recovery), zaprojektowaną do samolotów pokładowych, takich jak MiG-29K/KUB. Projektowana pojemność skrzydła lotniczego to 24-26 samolotów pokładowych oraz 10 śmigłowców (takich jak Ka-31, MH-60R, HAL Dhruv czy Westland Sea King) (Indie odebrały pierwsze dwa MH-60R).
Przy czym poziom krajowych komponentów sięga ponad 76% (z ponad 2300 komponentów, z których jest zbudowany).
Docelowo rosyjskie samoloty mają zostać zastąpione przez nową konstrukcję w ramach programu Multi-Role Carrier Borne Fighters (MRCBF), który zakłada zakup 57 egzemplarzy. Brane pod uwagę są F/A-18E/F Super Hornet, Dassault Rafale M lub rodzimy, ale nadal koncepcyjny, ciężki dwusilnikowy wariant samolotu pokładowego HAL Tejas o kryptonimie TEDBF (Twin Engine Deck Based Fighter) (Super Hornet na rampie startowej, Indyjski myśliwiec pokładowy).
Okręt uzupełni, będący w służbie od 2013 lotniskowiec INS Vikramaditya (R33), a w latach 2030. dołączy do nich jeszcze większy INS Vishal / Zdjęcia: Cochin Shipyard Ltd
Okręt otrzymał także stosunkowo silne jak na okręt tej klasy uzbrojenie. Składa się ono z dwóch zestawów 32-komorowych wyrzutni pionowego startu dla łącznie 64 pocisków przeciwlotniczych Barak-8ER o zasięgu do 150 km, cztery 76-mm armaty morskie OTO Melara Otobreda i cztery 30-mm zestawy obrony bezpośredniej AK-630 (Barak-8ER dla P17A).
Marynarka wojenna Indii od 2013 dysponuje lotniskowcem INS Vikramaditya (R33), będącym ex-sowieckim, zmodernizowanym krążownikiem lotniczym projektu 1143 Kreczet typu Kijów o wyporności 45 tys. t. Wcześniej, 6 marca 2017 wycofano INS Viraat (R22) o wyporności 28 tys. t po prawie 30 latach służby pod indyjską banderą. Okręt od 1959 służył w Royal Navy jako HMS Hermes (R12).
W planach jest natomiast budowa drugiego rodzimego okrętu lotniczego pod kryptonimem IAC-II. Program rozpoczęto w 2011, a jego budową również będzie zajmować się Cochin Shipyard Ltd. Wymogiem zamawiającego jest wyporność rzędu 65 tys. t i długość całkowita kadłuba nawet do 300 m. Okręt o nazwie INS Vishal miałby wejść do służby w latach 2030. Oferty projektu złożyły w poprzednich latach Rosja (projektu 23000E Sztorm o napędzie jądrowym) i Wielka Brytania (zmodyfikowany typ Queen Elizabeth). Okręt ma być wyposażony w katapultę elektromagnetyczną oraz system wspomagania startu i lądowania, a wsparcie techniczne w tej materii zaoferowały USA (Queen Elizabeth oferowany Indiom).