24 października izraelski koncern Israel Aerospace Industries podpisał kontrakt o wartości 777 mln USD (2,93 mld zł) z indyjskim Bharat Electronics Limited (BEL) na dostawę systemu obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej LRSAM z pociskami Barak-8ER, dla przyszłych indyjskich fregat rakietowych projektu 17A.
Pociski Barak-8 w wersji podstawowej trafiły m.in. na indyjskie fregaty rakietowe typu Kolkata. /Zdjęcie: Marynarka Wojenna Indii
Jest to kolejna umowa z partnerami indyjskimi na dostawy systemu LRSAM z pociskami rakietowymi Barak 8ER o wydłużonym do 150 km zasięgu. Pociski trafią także na wyposażenie czterech przyszłych niszczycieli rakietowych typu Visakhapatnam (Projekt 15B). Indyjska spółka BEL jest głównym partnerem i lokalnym wykonawcą obu kontraktów. Wcześniej IAI otrzymał zamówienie na pociski Barak-8 w podstawowej konfiguracji dla czterech przyszłych izraelskich korwet typu Sa’ar 6 (Magen) (Korwety Sa’ar 6 z pociskami Barak, 2018-08-18).
Pociski Barak-8ER o wydłużonym zasięgu trafią na wyposażenie siedmiu przyszłych fregat rakietowych projektu 17A, które będą charakteryzować się obniżoną sygnaturą radarową. /Grafika: Srikar Kashyap
W porównaniu z Barak-8, wersja o wydłużonym z 70-100 do 150 km zasięgu ma być wyposażona dodatkowy przyspieszacz rakietowy, wydłużający pocisk z 4,5 do 6 m. Średnica i rozpiętość skrzydeł pozostanie niezmienna i będzie wynosić, odpowiednio 0,54 i 0,94 m. Przewiduje się natomiast modyfikacje niektórych powierzchni sterowych i oprogramowania pocisku. Pod znakiem zapytania pozostaje masa, gdyż w wersji podstawowej pocisku wynosi ona 275 kg (w tym 60-kg głowica bojowa). Wykrywanie, śledzenie i naprowadzanie odbywa się za pomocą okrętowego, wielofunkcyjnego radaru Elta EL/M-2248 MF-STAR (AESA S-band), który komunikuje się z pociskiem za pomocą dwukierunkowego łącza. Do tej pory radary te były instalowane m.in. na fregatach typu Kolkata, lotniskowcu INS Vikrant, mają trafić też na niszczyciele typu Visakhapatnam. W fazie końcowej lotu pocisk osiąga prędkość 2 Ma i kieruje się na cel za pomocą własnego radaru.
Analiza
Stępkę pod pierwszą fregatę projektu 17A położono 28 grudnia 2017 w stoczni spółki Mazagon Dock Limited (MDL) w Bombaju. Kadłub oznaczono numerem stoczniowym 12561. Planuje się budowę łącznie siedmiu jednostek, które będą następcami projektu 17 Shivalik, powstałymi w oparciu o rosyjskie fregaty projektu 1135.6 Talwar.
Okręty typu P17A mają mieć 149 m długości, 17,8 m szerokości, 5,22 m zanurzenia i 6 670 t wyporności. Napęd mają stanowić dwa silniki wysokoprężne MAN Diesel 12V28/33D STC o mocy 6 000 kW każdy i dwie turbiny gazowe General Electric LM2500. Cztery fregaty P17A powstaną w stoczni MDL (nr stoczniowe: 12651, 12652, 12653 i 12654), natomiast trzy pozostałe w stoczni Garden Reach Shipbuilders & Engineers (GRSE) w Kalkucie (nr stoczniowe: 3022, 3023 i 3024). Koszt budowy jednego okrętu wyniesie 1,1 mld USD (4,15 mld zł), zostaną one oddane do służby w latach 2022-2025.
Pozostałe wyposażenie mają stanowić sonar kadłubowy BEL Humsa-NG i pakiet systemu walki radioelektronicznej BEL Ajanta. Pociski Barak-8ER zostaną umieszczone w 32-komorowych wyrzutniach pionowego startu. Załoga będzie dysponować także 8-komorowymi wyrzutniami pocisków manewrujących PJ-10 BrahMos do zwalczania celów nawodnych i lądowych, 127-mm armatą automatyczną OTO Melara i wyrzutniami torped. Wyposażenie lotnicze mają stanowić dwa śmigłowce wielozadaniowe HAL Dhruv lub Sea King Mk. 42B. Załoga ma składać się z 35 oficerów i 115 marynarzy. Redukcja załogi na fregatach typu P17, będzie możliwa dzięki wysokiemu poziomowi automatyzacji, co ma przełożyć się także na obniżenie kosztów eksploatacyjnych o ok. 20% i zwiększenie gotowości operacyjnej (BrahMos bardziej indyjski, 2018-05-24).
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.