Miecznik w Stoczni Wojennej

W PGZ Stoczni Wojennej odbyło się dzisiaj pierwsze z planowanych spotkań z mediami (śniadanie prasowe), mające na celu przekazanie opinii publicznej aktualnego stanu programu budowy przez konsorcjum PGZ-Miecznik fregat dla Marynarki Wojennej (MSPO 2021: Harmonogram Miecznika).

Prezes PGZ Stoczni Wojennej Paweł Lulewicz prezentuje członków zespołu zajmującego się Miecznikiem z ramienia Stoczni Wojennej

Jako pierwszy głos zabrał, co prawda zdalnie z Warszawy, dyrektor programu Miecznik Cezary Cierzan. W swojej prezentacji przedstawił skład zespołu zadaniowego, który zajmuje się przygotowaniem do grudnia br. 3 projektów koncepcyjnych fregaty wraz z analizami techniczno-ekonomicznymi, projektu koncepcyjnego zintegrowanego systemu walki (CMS) oraz pracami dotyczącymi przygotowania potencjału produkcyjnego w PGZ Stoczni Wojennej. Dyrektorowi programu podlegają bezpośrednio dwaj zastępcy – jeden z PGZ SW, drugi z Remontowej Shipbuilding (RSB). Podlega im zespół koordynacyjny, w skład którego wchodzą:

– starszy kierownik projektu z PGZ SW,
– kierownik projektu/koordynator zintegrowanego systemu walki z PGZ SA,
– kierownik projektu/koordynator platformy z PGZ SW,
– 2 kierowników projektu z RSB,
– personel zapewniający wsparcie finansowe, prawne i administracyjne

Zespół ten koordynuje prace, które przebiegają w ramach 6 oddzielnych zespołów zadaniowych. Spośród nich trzy zajmują się pracą nad konkretnymi propozycjami okrętów – jeden propozycją brytyjską z fregatą Arrowhead 140PL, drugi hiszpańską z okrętem F-100PL, a trzeci niemiecką z MEKO A-300PL. Czwarty zespół zajmuje się pracami nad zintegrowanym systemem walki (Miecznik: Hiszpanie oferują Polsce F-100, Miecznik: Niemcy oferują Polsce MEKO A-300 PL).

Każdy z powyższych zespołów ma te same zadania

– przygotowanie projektu koncepcyjnego,
– przeprowadzenie analizy techniczno-ekonomicznej,
– przeprowadzenie analizy potrzeb w zakresie zasobów i infrastruktury,
– analiza planowania i zarządzania produkcją,
– analiza organizacji dostaw i kooperacji,
– zarządzanie jakością i planowania prób oraz odbiorów.

Efekty tych prac zostaną przedstawione zamawiającemu, czyli Inspektoratowi Uzbrojenia, który na podstawie ich wyników dokona wyboru jednego z projektów okrętów, konfigurację uzbrojenia i zintegrowany system walki.

Dwa pozostałe zespoły mają za zadanie przygotowanie Stoczni Wojennej na potrzeby budowy fregat. Zespół ds. inwestycji infrastrukturalnych zajmuje się planowaniem rozwoju infrastruktury produkcyjnej oraz planowaniem zakupu maszyn i narzędzi, zaś zespół ds. digitalizacji i infrastruktury IT ma za zadanie planowanie rozwoju infrastruktury IT, digitalizacji procesów oraz zakupu oprogramowania i narzędzi.

Obecne hale prefabrykacyjne, z których jednak ma zostać zmodernizowana m.in. poprzez zastąpienie suwnic o udźwigu 20 ton suwnicami o udźwigu 40 ton / Zdjęcia: Przemysław Gurgurewicz

Ze swojej strony prezes stoczni Paweł Lulewicz przedstawił członków zespołu zajmującego się Miecznikiem z ramienia Stoczni Wojennej informując także, że łącznie pracach zespołu zadaniowego uczestniczy 92 pracowników PGZ SW (Etapy programu Miecznik).

Nieco więcej dowiedzieliśmy się o zakresie prac w ramach realizowanego obecnie, z terminem zakończenia 10 grudnia 2021 r., etapu prac czyli o przemysłowym studium wykonalności. Oprócz wspomnianego wcześniej przygotowania projektów koncepcyjnych 3 platform oraz poszczególnych wariantów zintegrowanego systemu walki, dla każdego z nich przegotowywane są:

– analiza techniczno-ekonomiczna, w ramach której szacowne są koszty i harmonogram przygotowania projektu wstępnego, budowy jednostki prototypowej oraz obu jednostek seryjnych, a także przybliżone koszty eksploatacji dla poszczególnych okrętów (kosztów życia).

– analiza zakresu transferu technologii i kosztów stworzenia potencjału przemysłowego, która skupia się na kosztach i harmonogramie uzyskania potrzebnych technologii, stworzeniu koniecznej infrastruktury oraz wdrożenia odpowiednich narzędzi i systemów.

Innymi sprawami rozważanymi w tej fazie są kwestie zarządzania programem, organizacji łańcuchów dostaw i kooperacji, zarządzania jakością, próbami okrętów, ich odbiorami oraz badaniami kwalifikacyjnymi, a także praw własności intelektualnej.

Od dyrektora Cierzana dowiedzieliśmy się także oficjalnie jakie systemy zarządzania walką (CMS) zostały we wrześniu br. wstępnie wybrane do dalszych prac. Są to cztery propozycje: Tacticos firmy Thales, Catiz od Navantii, Athena firmy Leonardo oraz 9LV oferowany przez SAAB-a. Przygotowywany projekt koncepcyjny CMS, który będzie następnie przedmiotem dalszej oceny, będzie zawierał 4 alternatywne konfiguracje oparte na propozycjach wyżej wymienionych firm. Każda z tych konfiguracji będzie także posiadała swoje warianty. Zakłada się że każda z propozycji będzie miała 2-3 warianty różniące się zastosowanymi komponentami uzbrojenia i sensorami. Na temat tego jakie konkretnie są to elementy dyrektor Cierzan powiedział jedynie, że prowadzone są rozmowy przynajmniej z kilkunastoma producentami różnych systemów uzbrojenia, natomiast ze względu na prowadzone negocjacje nie może podać z kim konkretnie prowadzone są rozmowy i na temat jakiego uzbrojenia. Informacje co do konkretnych wariantów, a później końcowej konfiguracji ma być według jego słów dopiero pod koniec I kwartału 2022 r., co oznacza że będzie to dopiero informacja post factum po wyborze dokonanym przez Inspektorat Uzbrojenia (Miecznik: Potencjalni partnerzy PGZ w zakresie CMS).

Plany dotyczące rozwoju PGZ Stoczni Wojennej przedstawił jej dyrektor operacyjny Maciej Poprawski PGZ. W ramach modernizacji SW ma przenieść się w całości na swoje tereny zachodnie (co planowano od dawna), wschodnie mają zostać zakupione przez Ministerstwo Obrony Narodowej, co wpłynie na powiększenie obszaru portu wojennego na Oksywiu. Zasadniczą inwestycją ma być budowa nowej hali do finalnego montażu okrętu. Ma ona mieć długość 150 m oraz szerokość 33 metrów (27 metrów szerokości wewnętrznej) i będzie posadowiona na płycie montażowej o długości 220 i szerokości 35 metrów. Hala wyposażona ma być w dwie suwnice o udźwigu po 100 ton każda, system ogrzewania i wentylacji, co jest konieczne gdyż mają się tam odbywać także prace malarskie. Powstać mają również nowe hale malarskie oraz hala wyposażeniowa. Zmodernizowane będą obecna hala wstępnej prefabrykacji sekcji płaskich, przylegający do niej budynek administracyjny oraz jedna z istniejących hal prefabrykacyjnych. W tym ostatnim przypadku obecne dwie suwnice o udźwigu 20 ton mają być zastąpione suwnicami o udźwigu 40 ton. Projekt techniczny dla inwestycji ma być gotowy w marcu 2022 roku, a stocznia zakłada że prace rozpoczną się już w kwietniu-maju i potrwają ok. 14 miesięcy. Nowe obiekty miałyby być w pełni gotowe do listopada-grudnia 2023 roku.

Trzeba powiedzieć, że to bardzo ambitny, by nie rzec optymistyczny plan, zwłaszcza w obecnej sytuacji na rynku budowlanym i wyposażeniowym, gdzie pozrywane łańcuchy kooperacyjne powodują duże opóźnienia w już realizowanych inwestycjach.