W środę, 1 listopada, w stoczni ThyssenKrupp Estaleiro Brasil Sul w Itajaí, w brazylijskim w stanie Santa Catarina odbyła się uroczystość cięcia blach drugiej z czterech fregat rakietowych typu Tamandaré, opartych na projekcie A-100 z niemieckiego typoszeregu MEKO (Mehrzweck-Kombination), przeznaczonych dla Marynarki Wojennej Brazylii (Marinha do Brasil).
Zgodnie z krótką notką prasową opublikowaną w mediach społecznościowych, uroczystość miała charakter wewnętrzny i dotyczyła symbolicznego palenia arkuszy blachy ze stali okrętowej przyszłej fregaty Jerônimo de Albuquerque (F 201) – planowana data oddania do służby to 2027. Wcześniej, podobna uroczystość dotycząca rozpoczęcia budowy prototypowego Tamandaré (200) miała miejsce 5 września 2022, podczas gdy 24 marca br. położono jego stępkę – w tym przypadku wodowanie zaplanowano na wiosnę 2024, a przewidywana data oddania do służby to 2026 (Stępka pod pierwszą brazylijską fregatę Tamandaré).
Pozostałe dwa zamówione okręty otrzymają nazwy Cunha Moreira (F 202) i Mariz e Barros (F 203), a planowana data wejścia do służby to lata 2028-2029. Ministerstwo Obrony Brazylii zachowuje opcję do zamówienia jeszcze dwóch okrętów.
Okręty powstają w ramach programu Corveta Classe Tamandaré (CCG), na czele którego stoi zwycięskie konsorcjum Águas Azuis, złożone ze spółek Thyssenkrupp Marine Systems (TKMS) z Niemiec oraz lokalnych Embraer Defense & Security i ATECH Business in Technologies. Umowę w tej sprawie o wartości 1,6 mld USD zawarto 5 marca 2020. Podwykonawcami są spółki ATLAS Elektronik, L3 MAPPS oraz wspomniana stocznia ThyssenKrupp Estaleiro Brasil Sul (dawna Aliança-Oceana). Zwycięski projekt został wskazany 28 marca 2019 (TKMS kupuje brazylijską stocznię, MEKO dla Brazylii).
Podstawowym uzbrojeniem przeciwlotniczym fregat rakietowych typu Tamandaré będą europejskie pociski MBDA Sea Ceptor/CAMM. Ponadto, okręty otrzymają rodzime pociski przeciwokrętowe SIATT AV-RE40 MANSUP (Míssil Antinavio Nacional) o zasięgu 70-75 km, 76-mm armatę automatyczną Leonardo Super Rapid, 30-mm armatę automatyczną Rheinmetall Sea Snake, dwie wyrzutnie SEA TLS-TT dla 324-mm lekkich torped Mk 46, wyrzutnie celów pozornych Terma C-Guard i dwa 12,7-mm karabiny maszynowe (Sea Ceptor dla brazylijskich fregat Tamandaré).
Fregaty będą mieć po 107,2 m długości, 15,95 m szerokości, 5,2 m zanurzenia oraz 3360 t wyporności. Napęd w układzie CODAD będzie składał się z czterech silników wysokoprężnych MAN 12V 28/33 DSTC o mocy 7320 KM (5460 kW) każdy i czterech generatorów Caterpillar C32 o mocy 1900 KM (1417 kW) każdy, co zapewni prędkość ekonomiczną 14 w. i maksymalną do 25,5 w – zasięg maksymalny wyniesie 5000 mil morskich. Załoga ma składać się ze 130 oficerów i marynarzy. Na rufie znajdzie się lądowisko i hangar dla pojedynczego śmigłowca typu SH-60 Seahawk, Super Lynx Mk.21B lub H225M Caracal.
Wyposażenie elektroniczne będą stanowić wielofunkcyjny trójwspółrzędny radar Hensoldt TRS-4D AESA 3D, elektrooptyczny system kierowania ogniem Thales STIR 1.2 EO Mk 2, sonar kadłubowy Atlas Elektronik ASO 713, pracujący w paśmie S radar dozoru nawodnego od korporacji RTX, system walki elektronicznej MB/Omnisys Defender Mk 3, dwa czujniki optoelektroniczne dalekiego zasięgu Safran PASEO XLR, pracujące w paśmie X dwa radary nawigacyjne od RTX oraz okrętowy system kierowania walką Atlas Elektronik ANCS (ATLAS Naval Combat System).