11 sierpnia europejska spółka Airbus Defence and Space poinformowała, że w Centrum Zintegrowanych Technologii w niemieckim Friedrichshafen, w ramach testów do budowanego satelity obserwacyjnego Sentinel-1C, po raz pierwszy rozwinięto antenę radarową do pracy w trybie SAR (Synthetic Aperture Radar). Antena  o szerokości 12,3 m i masie 860 kg, zamocowana została na specjalnym urządzeniu symulującym warunki zerowej grawitacji (Airbus zbuduje Skynet 6A, 2020-07-21).
 Antena radiolokatora SAR satelity obserwacyjnego Sentinel-1C składa się z panelu środkowego, który zostanie przymocowany do platformy satelitarnej oraz dwóch rozkładanych skrzydeł, z których każde ma po dwa panele. / Zdjęcie: Airbus Defence and Space

Antena radiolokatora SAR satelity obserwacyjnego Sentinel-1C składa się z panelu środkowego, który zostanie przymocowany do platformy satelitarnej oraz dwóch rozkładanych skrzydeł, z których każde ma po dwa panele. / Zdjęcie: Airbus Defence and Space

Sentinel-1C to trzeci z serii satelitów radarowych Sentinel-1. Posłuży do zapewnia ciągłości zbierania danych dla wielu usług oferowanych w programie obserwacji Ziemi o nazwie Copernicus, finansowanym przez Unię Europejską i Europejską Agencję Kosmiczną (ESA, European Space Agency). Wyposażony w radiolokator SAR (pracujący w paśmie C) dostarczać będzie zobrazowanie radarowe całej powierzchni Ziemi. Głównym wykonawcą Sentinela-1C i bliźniaczego, Sentinela-1D, jest spółka Thales Alenia Space. Za dostawę obu radarów odpowiada Airbus Defence and Space. Oba satelity zostały zamówione w grudniu 2015. Pierwsze dwa satelity z serii, Sentinel-1A i Sentinel-1B, zostały wystrzelone w kosmos, odpowiednio, 3 kwietnia 2014 i 25 kwietnia 2016 (Airbus rozszerza konstelację SpaceDataHighway, 2020-07-17).

Uzyskane przez satelity Sentinel zobrazowania radarowe będą wykorzystywane w wielu obszarach obserwacji Ziemi, w tym do monitorowania lodu na morzach wokół Arktyki, rutynowego mapowania pokrywy lodowej mórz, obserwacji środowiska morskiego, monitorowania powierzchni lądu pod kątem zagrożeń związanych z ruchami tektonicznymi skorupy ziemskiej, mapowania lasów, gospodarowania wodą i glebą oraz w sytuacjach wymagających udzielenia pomocy humanitarnej i monitorowania katastrof (Pięć lat Sentinela-2A na orbicie, 2020-06-24).

Antena radiolokatora składa się z panelu środkowego, który zostanie przymocowany do platformy satelitarnej oraz dwóch rozkładanych skrzydeł, z których każde ma po dwa panele. Test anteny po rozłożeniu polegał na sprawdzeniu prawidłowości rozwinięcia obu skrzydeł i pomiarze płaskości anteny, co jest wyznacznikiem przyszłej jakości obrazu SAR (Testy satelitów Airbus Pléiade Neo, 2020-02-25).

Kolejnym etapem w serii testów przyrządu SAR (kompletna antena wraz z podsystemem elektronicznym zbudowanym przez Airbus Portsmouth w Wielkiej Brytanii) będzie cykl prób funkcjonalnych i wydajnościowych, planowany na koniec października 2020. Ponadto przed wysłaniem przyrządu do Thales Alenia Space w celu integracji z platformą nośną sprawdzianowi podlegać będzie charakterystyka częstotliwości radiowej anteny. Sentinel-1C ma zostać wyniesiony na orbitę wokółziemską w 2022.