Testy satelitów Airbus Pléiade Neo

24 lutego spółka Airbus Defence and Space poinformowała o rozpoczęciu wszechstronnych testów dwóch nowo zbudowanych satelitów obserwacyjnych typu Pléiade Neo (wcześniej znanych jako VHR-2020). Mają one na celu sprawdzenie gotowości do wysłania ich na orbitę okołoziemską na wysokość 700 km za pomocą nowej rakiety nośnej Avio Vega C, co nastąpi w połowie 2020 z Gujańskiego Centrum Kosmicznego CSG w Kourou w Gujanie Francuskiej. W 2021 w kosmos zostanie wysłana druga para satelitów. Docelowo zastąpią satelity typu Pléiades-HR, wyniesione na orbitę w 1986.

W trakcie testów satelity podlegają sprawdzeniu pod kątem odporności na działanie ekstremalnych temperatur, próżni, wibracji i hałasu, a także badany jest wpływ, jakie wywierają na nie zakłócenia elektromagnetyczne (Airbus w programie SMILE, 2019-07-31).

Po wyniesieniu w kosmos, dołączą do konstelacji satelitów obserwacyjnych  i radarowych Airbusa, zwiększając zarówno częstotliwość powtórnego pojawienia się nad obszarem zainteresowania, jak i rozdzielczość uzyskiwanych zobrazowań powierzchni globu (TIBA-1 dla Egiptu, 2019-10-23).

Konstelacja satelitów Pléiade Neo zapewni klientom instytucjonalnym i komercyjnym dostęp do wysokiej jakości zobrazowań Ziemi przez najbliższe 12 lat. Każdy satelita codziennie zasili bazę danych Airbusa zdjęciami terenu o powierzchni pół miliona km² w rozdzielczości 30 cm, dzięki odkształcalnym zwierciadłom CILAS. Uzyskane zobrazowania będą przesyłane do platformy internetowej OneAtlas, dzięki innowacyjnej architekturze segmentu naziemnego opartej na chmurze, umożliwiającej klientom natychmiastowy dostęp do świeżych i zarchiwizowanych danych oraz danych analitycznych (Pierwsze satelity OneWeb gotowe, 2019-01-26).

Konstelacja nowych satelitów będzie używać systemu SpaceDataHighway (tzw. kosmicznej infostrady, opracowanej w ramach programu European Data Relay System, EDRS), co zapewni bardzo krótki czas reakcji, najniższe możliwe opóźnienia i transmisję dużej ilości danych dzięki łączności laserowej o przepustowości do 1,8 Gb/s. Dzięki rozmieszczeniu satelitów na orbicie geostacjonarnej będzie możliwe przesyłanie na Ziemię nawet do 40 TB danych w czasie zbliżonym do rzeczywistego. Obecnie opóźnienia wynoszą do kilku godzin. Ponadto, dzięki terminalom laserowym działającym w paśmie radiowym Ka, będzie możliwe aktualizowanie oprogramowania w dowolnym momencie, nawet gdy satelity nie będą bezpośrednio widoczne ze stacji naziemnej (Fotobioreaktor Airbusa na ISS, 2019-04-27).

Zintegrowane terminale laserowe nowej generacji mają zoptymalizowaną moc i zaoszczędzą 60% masy i miejsca w porównaniu z obecnie używanymi urządzeniami. Zostały one zaprojektowane przez spółkę Tesat Spacecom i zbudowane przez niemiecką agencją kosmiczną DLR (Deutsches Zentrum für Luft- und Raumfahrt) i Airbusa. Fundusze dla DLR przyznało Federalne Ministerstwo Gospodarki i Energii Niemiec.

Program EDRS uruchomiono w wyniku partnerstwa publiczno-prywatnego pomiędzy Europejską Agencją Kosmiczną ESA a Airbusem. System SpaceDataHighway został uruchomiony wstępnie w listopadzie 2016 na potrzeby satelitów Sentinel, realizujących unijny program Copernicus.