Super Hornety Block III bez CFT?

28 stycznia portal branżowy Aviation Week jako pierwszy poinformował, że dowództwo amerykańskiej marynarki wojennej (US Navy) rozważa rezygnację z integracji konforemnych zbiorników paliwa (CFT, Conformal Fuel Tank) z najnowszymi samolotami pokładowymi F/A-18E/F Super Hornet Block III po wykryciu niesprecyzowanych problemów z nimi (Następca Super Hornetów w US Navy, 2020-08-21).

Zbiorniki CFT o pojemności 1950 litrów (515 galonów) każdy są elementem pakietu modernizacyjnego Block III, zwiększającym promień działania operacyjnego samolotu o 250 km. Zbiorniki, opracowane wspólnie przez spółki Boeing i Northrop Grumman, początkowo dla pakietu modernizacyjnego Advanced Super Hornet w 2008, zostały zaprezentowane w nowej propozycji w 2017. Co ciekawe, miały być wstępnie testowane w locie przez Boeinga od co najmniej 2019. 

Idea ich integracji polega na wydłużeniu zasięgu lotu bez konieczności przenoszenia odrzucanych zbiorników paliwa na węzłach podskrzydłowych lub/i węźle podkadłubowym o pojemności 1817 litrów (480 galonów) każdy. CFT miały także rekompensować mniejszą ilość paliwa przenoszonego w podwieszanym zasobniku z czujnikiem termolokacyjnym IRST Block II (Infrared Search and Track) – jedynie 1250 litrów (330 galonów). 

Jednak jak wynika z informacji uzyskanych przez Aviation Week, w czasie ubiegłorocznych testów nadzorowanych przez dowództwo NAVAIR (Naval Air Systems Command) w 23. Eskadrze Doświadczalnej US Navy (Air Test and Evaluation Squadron 23, VX-23) z bazy Patuxent River (Maryland) pojawiły się nieokreślone problemy techniczne, strukturalne i konserwacyjne związane ze zbiornikami CFT. Problemy miały się pojawić się podczas pierwszych testów na lotniskowcu. US Navy odebrała pierwsze dwa samoloty F/A-18E/F Super Block III w czerwcu 2020 (Super Hornet Block III dostarczone, 2020-06-18). 

Choć nie wiadomo, na czym konkretnie polegają problemy, to fakt ich zaistnienia dopiero podczas testów na okręcie sugerują, iż nie dotyczą np. ogólnych cech aerodynamicznych i odporności na przeciążenia podczas wykonywania manewrów w locie, a np. kwestii związanych z dużo większymi przeciążeniem generowanym podczas startów i lądowań. Inną możliwością może być uniemożliwienie dostępu do określonych partii kadłuba podczas rutynowych czynności konserwacyjnych, a wówczas koniecznie demontowanie i ponowne montowanie CFT wydłuża czas i nakład pracy techników pokładowych. 

Kwestia rozwiązania problemów z CFT jest również kluczowa dla proponowanej US Navy zmodernizowanej wersją samolotu walki radioelektronicznej (WRE) i przełamywania obrony powietrznej E/A-18G Growler w ramach pakietu Block II – gdyż te miałyby otrzymać wiele rozwiązań pochodzących z Super Hornet Block III (EA-18G Growler Block II, 2019-05-17). 

Program Super Hornet Block III obejmuje zakup 116 fabrycznie nowych i około 364 zmodyfikowanych samolotów, które razem z F-35C Lightning II będą stanowić główną siłę uderzeniową lotnictwa US Navy. Warto nadmienić, że ich zasięg będzie także zwiększany dzięki wprowadzeniu do służby operacyjnej łącznie 72 bezzałogowych tankowców bazowania pokładowego Boeing MQ-25A Stingray, klasy CBARS (Carrier-Based Aerial-Refueling System) (MQ-25A z zasobnikiem do tankowania, 2020-12-11).