Departament Obrony USA potwierdził zgodę rządu Stanów Zjednoczonych na eksport rakietowych pocisków przechwytujących Patriot Advanced Capability-3 (PAC-3) Missile Segment Enhancement (MSE) na potrzeby przyszłego, niemieckiego systemu obrony TLVS (Taktisches Luftverteidigungssystem), który będzie opierał się na rozwiązaniach MEADS (Medium Extended Air Defense System).
Przyszły niemiecki system obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej TLVS będzie oparty o sieciocentryczne rozwiązania systemu MEADS.
Rzecznik prasowy Departamentu Obrony USA płk Mike Andrews potwierdził 2 listopada w wywiadzie dla agencji Reutera, że nastąpi integracja amerykańskich pocisków przechwytujących PAC-3 MSE z niemieckim systemem obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej nowej generacji w ramach wielomiliardowego kontraktu. Decyzja nastąpiła po zakończeniu latem tego roku przedłużających rozmów na najwyższym szczeblu pomiędzy niemiecką minister obrony Ursulą von der Leyen ze swoim amerykańskim odpowiednikiem Jamesem Mattisem (Początek produkcji Patriota dla Polski, 2018-09-26).
Pentagon nie ujawnił szczegółów przyszłego kontraktu, nie pojawiła się także jeszcze adnotacja Agencji ds. Współpracy Obronnej (DSCA) o zgodzie Departamentu Stanu, gdzie zostaną zawarte poszczególne elementy zamówienia w ramach pakietu, a także jego przewidywana maksymalna wartość (MQ-4C Triton dla Niemiec, 2018-04-07). Szczegółów nie ujawnili także partnerzy przemysłowi: koncerny Lockheed Martin i MBDA. Pentagon stwierdził jedynie, że to znaczący krok naprzód, a impas został rozwiązany. Z kolei rzecznik niemieckiego ministerstwa obrony Jens Flosdorff powiedział, że zarówno strona amerykańska, jak i niemiecka zobowiązała się do podpisania umowy, która pomyślnie zakończy program TLVS.
Pocisk PAC-3 MSE został pomyślnie przetestowany dla systemu MEADS, jednak do tej pory integracja z TLVS była blokowana przez przedłużające się rozmowy na poziomie politycznym. /Zdjęcia: MBDA Deutschland
Jak twierdzi jedno ze źródeł agencji Reutera, niemieckie ministerstwo obrony złożyło w sierpniu 2018 zapytanie ofertowe, skierowane do Lockheed Martin i MBDA, aby te przedstawiły najbardziej optymalną i ostateczną ofertę w programie, ale wymagało to zgody rządu USA na integrację pocisku PAC-3 MSE. Zgoda była potrzebna, gdyż mimo że pocisk został opracowany przez Lockheeda, to nastąpiło to poza projektem MEADS, który powstał dzięki funduszom niemieckim, włoskim i amerykańskich w wysokości ok. 4 mld USD (15,2 mld zł) w ramach spółki joint venture.
Niemieckie ministerstwo obrony ma nadzieję podpisać ostateczną umowę na wdrożenie TLVS w 2019, a wejście systemu do służby ma nastąpić w 2025. Początkowo szacowano ją na ok. 4 mld EUR (17,3 mld zł), lecz oczekuje się, że ostatecznie jej wartość będzie o kilka miliardów wyższa (Kolejne PAC-3 MSE dla Korei, 2018-09-17).
Analiza
Przyszły niemiecki system obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej, którego rozwój przypieczętowano w 2015 jako efekt wybuchu wojny w Donbasie, będzie oparty o sieciocentryczne rozwiązania systemu MEADS, oferujące możliwość integracji kolejnych sensorów i efektorów na zasadzie plug-and-fight. W jego skład wejdzie prawdopodobnie także wielofunkcyjny radar kontroli ognia MFCR (Multifunction Fire Control Radar), a także pociski rakietowe krótkiego zasięgu Diehl IRIS-T SL.
Obok systemu TLVS, Niemcy planują pozyskanie zestawów bardzo krótkiego i krótkiego zasięgu w ramach programu NNbS (Nah-und Nächstbereichsschutzsystem), które wypełnią istniejącą lukę w zakresie obrony mobilnej wojsk lądowych (Heer). Podpisanie umowy także planowane jest na 2019. W marcu 2018 swoją ofertę systemu GBAD (Ground-Based Air Defence) złożyły Rheinmetall i Raytheon. Kontroferta została przedstawiona przez MBDA Deutschland.
W zakresie systemów rakietowych ziemia-powietrze, obecnie Bundeswehra ma na wyposażeniu zestawy średniego zasięgu MIM-104 Patriot w ramach 1. Skrzydła Obrony Powietrznej Schleswig-Holstein Luftwaffe, złożonego z czterech Grup: 21. w Sanitz, 24. w Bad Sülze, 26. w Husum i 61. Todendorf, a także zestawy krótkiego zasięgu LeFlaSys Ozelot, złożone z wyrzutni FIM-92 Stinger na podwoziu gąsienicowym Wiesel 2, na wyposażeniu 61. Grupy Obrony Powietrznej.