Nowe M2 dla US Army

30 marca poinformowano, że dowództwo zakupów amerykańskich wojsk lądowych (US Army Contracting Command) podpisało umowę o wartości 221 mln USD (885 mln zł) na dostawy nowych wielkokalibrowych karabinów maszynowych M2 w odmianach czołgowej, standardowej i zmodyfikowanej M2A1. Broń ma być wykonana przez dwóch amerykańskich producentów: General Dynamics Ordnance and Tactical Systems (GDOTS) i US Ordnance. Dostawy mają zakończyć się do 30 marca 2023.

Podpisana obecnie umowa oznacza, że amerykańskie siły zbrojne nie planują zakupów nowej broni wsparcia do amunicji 12,7 mm x 99. Tym samym można spodziewać się, że M2 będzie po pistolecie M1911A1 kolejną konstrukcją w amerykańskich arsenałach, która pozostanie w służbie przez… sto lat!

John M. Browning rozpoczął pracę nad konstrukcją zasilaną nabojem 12,7 mm x 99 jeszcze w czasie I wojny światowej, zaś jej prototyp pojawił się w 1918. Pierwsze modele, nazwane M1921 zostały wyprodukowane przez zakłady Colt’s Patent Firearms Manufacturing Company na początku lat 1920. W 1933 dokonano modernizacji broni w celu zmniejszenia kosztów produkcji i powstało siedem odmian wielkokalibrowego karabinu maszynowego, któremu nadano wojskową desygnatę M2. W 1938 do uzbrojenia armii amerykańskiej wprowadzono chłodzoną powietrzem odmianę z ciężką lufą M2HB (HB oznacza Heavy Barrel). Masa broni wynosi 38 kg, zaś podstawy trójnożnej M3 dodatkowe 20 kg, szybkostrzelność 450-575 strz./min.

Szacuje się, że do 2010 wyprodukowano około 3 milionów karabinów maszynowych M2. Jest to jedna z najstarszych, do tej pory wykorzystywanych bojowo konstrukcji strzeleckich w wojskowych arsenałach. Obecnie M2 produkowany jest w USA przez GDOTS w Saco i US Ordnance w McCarran, w Wielkiej Brytanii przez Manroy Engineering w Beckley (obecnie część FN Herstal, M2HB QCB używane w Polsce, przez Wojska Specjalne dostarczył właśnie Manroy), jak również przez Fabrique Nationale w Herstal. GDATP – koncern, który przejął wcześniejszego producenta Saco Defense – ma blisko ćwierć wieku doświadczeń z Browningami.

Warto przypomnieć, że we wrześniu 2010 dowództwo logistyczne US Army TACOM Life Cycle Management Command, podpisało z koncernem General Dynamics Armament and Technical Products (GDATP) umowę o wartości 17,44 mln USD na modernizację 6 tysięcy wkm M2HB i doprowadzenie ich do nowego standardu M2A1. Broń zmodyfikowano w zakładach GDATP w Saco w stanie Maine na wschodnim wybrzeżu USA, a kontrakt ma zostać zrealizowany do 30 kwietnia 2012. Stąd w maju 2012 podpisano kolejną umowę o wartości 6,9 mln USD na modernizację ponad 3500 M2HB.

Najważniejszą modyfikacją w M2A1 (karabin występował pod tymczasową desygnatą M2E2, wcześniej nosił nazwę producenta M2E50) jest wprowadzenie stałej odległości zapory ryglowej. Jest to odległość między tylnym ścięciem lufy, a powierzchnią czołową zamka. Za mała może uniemożliwić zaryglowanie, a zbyt duża powodować nadmierne wysuwanie się łuski i jej pękanie. Dotychczas za każdym razem po wymianie lufy w M2HB następowało czasochłonne dobieranie odpowiedniej odległości zapory, przez wkręcanie i wykręcanie lufy, w zmodernizowanym modelu lufa będzie ustalana w poprawnym położeniu od razu. Wprowadzono również szybką identyfikację wzrokową, czy lufa jest poprawnie ustawiona i zablokowana, w postaci wycięcia w kształcie litery J w jej osłonie.

Dodatkowo w skład pakietu modernizacyjnego wchodzi m.in. nowa, szybkowymienna lufa (wkręcana jednak na standardowym gwincie) z efektywnym tłumikiem płomienia i chwytem transportowym, jak również mocowany na tylcu bezpiecznik nastawny, którego do tej pory broń konstrukcji Browninga nie miała. Wszystkie zmodyfikowane elementy mogą zostać wprowadzone do dowolnego, produkowanego wcześniej karabinu M2.