W piątek, 6 grudnia 2024, amerykańska spółka Huntington Ingalls Industries (HII, część Northrop Grumman) poinformowała, że niszczyciel rakietowy USS Zumwalt (DDG-1000), typu Zumwalt, opuścił suchy dok w stoczni w Pascagoula w stanie Missouri, po zakończeniu m.in. integracji wyrzutni pocisków hipersonicznych o kryptonimie CPS (Conventional Prompt Strike).
Zdjęcia: Huntington Ingalls Industries
Niestety na zaprezentowanych fotografiach nie można zauważyć szczegółowej modyfikacji architektury pokładu okrętu, ale zauważalny jest brak dwóch charakterystycznych 155-mm/L62 armat automatycznych AGS (Advanced Gun System), które usunięto. Istnieje za to grafika prezentująca jak to ma wyglądać:
CPS startujący z pokładu USS Zumwalt (DDG-1000) / Grafika: Lockheed Martin
Kolejnym etapem będzie rozpoczęcie prób zdawczo-odbiorczych oraz powrót do użytkownika, czyli amerykańskiej Marynarki Wojennej (US Navy), a konkretnie dywizjonu niszczycieli rakietowych (Surface Development Squadron 1, SURFDEVRON 1) w San Diego.
Współpracując z US Navy, jesteśmy niezłomni w naszym zaangażowaniu w ukończenie tej skomplikowanej pracy, która dodaje Zumwaltowi znaczące zdolności hipersoniczne — powiedział prezes i dyrektor generalny HII Chris Kastner. Jesteśmy dumni, że możemy wesprzeć zintegrowanie Conventional Prompt Strike dla US Navy.
Okręt trafił do stoczni 19 sierpnia 2023 celem przeprowadzenia maksymalnie dwuletniego remontu głównego, połączonego z modernizacją obejmującą integrację systemu uzbrojenia CPS. Okręt trafił do suchego doku, gdzie rozpoczęto zasadnicze prace, otrzymując bloki wyrzutni rakietowych APM (Advanced Payload Module). Podobne modyfikacje zostaną przeprowadzone na bliźniaczych USS Michael Monsoor (DDG-1001) i Lyndon B. Johnson (DDG-1002). W pierwszej kolejności do suchego doku wejdzie ten drugi.
Każdy blok APM ma mieścić trzy pociski CPS. Choć US Navy nie informuje, ile pocisków trafi na pokład z każdego okrętów, to wcześniej sugerowano ich 12 – co oznaczałoby cztery bloki APM, zapewne po dwa za każdą z armat AGS. Zamawiający chce aby nowy system uzbrojenia osiągnął wstępną gotowość operacyjną (Initial Operational Capability, IOC) do końca 2025. W dalszej kolejności broń hipersoniczna trafi na niszczyciele rakietowe nowej generacji, rozwijane w ramach programu DDG(X), czyli Next-Generation Guided-Missile Destroyer, a wcześniej na wielozadaniowe okręty podwodne o napędzie jądrowym typu Virginia Block V, gdzie będą wystrzeliwane z bloków VPM (Virginia Payload Module) z kontenerami startowymi BWX Technologies/BAE Systems VPT (Virginia Payload Tubes).
Jeśli chodzi o CPS, to 9 sierpnia br. US Navy zleciła spółce Lockheed Martin Space kontynuację programu, alokując kolejne 220 mln USD (wówczas 870,82 mln zł), po umowie z 26 czerwca br. o wartości 534 mln USD (2,133 mld zł), a z uwzględnieniem opcji 570 mln USD (2,277 mld zł).
Pociski CPS (wcześniej oznaczone jako IRCPS, gdzie pierwsze dwie litery oznaczały Intermediate-Range; pol. pośredniego zasięgu) będą wystrzeliwane ze wspomnianych modułów APM o średnicy średnicę 221 cm. Pociski mają mieć średnicę kadłuba 88 cm i masę startową 7400 kg. Przenosić będą uniwersalny kadłub hipersonicznego pocisku szybującego o kryptonimie C-HGB (Common-Hypersonic Glide Body). Zasięg tego uzbrojenia ma przekraczać 1550 mil morskich (2870 km), a prędkość C-HGB wyniesie Ma17 (US Army zamówiły kolejne pociski hipersoniczne C-HGB).
Poza systemem CPS, okręty typu Zumwalt otrzymają kolejne nowe uzbrojenie. 9 kwietnia br. HII otrzymała zlecenie na opracowanie modyfikacji uniwersalnych wyrzutni pionowego startu Mark 57 PVLS (Peripheral Vertical Launch System), które są wariantem Mark 41 VLS, o roboczej nazwie UCEU (Universal Canister Electronics Unit). Modyfikacja pozwoli na możliwość wystrzeliwania każdego typu uzbrojenia rakietowego US Navy, które jest lub zostanie wprowadzone w najbliższej przyszłości.
Obecnie, z dwudziestu modułach po cztery wyrzutnie (łącznie 80 wyrzutni) systemu Mark 57 PVLS w części rufowej można używać rakietowych pocisków przechwytujących SM-2 Block IIIAZ i pocisków przeciwlotniczych RIM-162 ESSM. Dzięki modyfikacji, będzie można strzelać pociskami przeciwokrętowymi Tactical Tomahawk Block IV i Maritime Strike Tomahawk Block V, przeciwlotniczymi/przeciwokrętowymi RIM-174 SM-6 (ERAM), a potencjalnie także manewrującymi AGM-158C LRASM w wersji okrętowej.