13 maja agencja prasowa Reuters poinformowała, powołując się na swoje źródła, że niemiecka spółka stoczniowa ThyssenKrupp Marine Systems (TKMS) bada możliwość utworzenia joint venture z włoską Fincantieri – Cantieri Navali Italiani. Miałaby to być alternatywa dla ewentualnego fiaska konsolidacji niemieckich stoczni, o której pierwsze publiczne informacje pojawiły się miesiąc wcześniej (Rozmowy o konsolidacji niemieckich stoczni, 2020-04-18).
TKMS i Fincantieri współpracują ze sobą od lat 1990. w ramach programu budowy dziesięciu konwencjonalnych okrętów podwodnych typu 212A/Todaro dla marynarek wojennych Niemiec i Włoch. Były to pierwsze na świecie okręty podwodne z napędem opartym o baterie akumulatorowe i system ogniw paliwowych / Zdjęcie: Marynarka Wojenna Włoch
Rozmowy z Włochami dotyczą utworzenia europejskiej spółki joint venture, w której oba podmioty miałyby udziały w wysokości po 50%, a łączne roczne przychody, gdyby zostały utrzymane na podstawie wyników z ostatniego roku dla obu przedsiębiorstw, wyniosłaby nawet 3,4 mld EUR (15,6 mld zł). Włoska spółka, będąca w większości w rękach Ministerstwa Skarbu, osiągnęła w ubiegłym roku przychody w wysokości 1,6 mld EUR (7,33 mld zł), z kolei TKMS – 1,8 mld EUR (8,24 mld zł). Przedstawiciele TKMS odmówili komentarza na temat rozmów z Fincantieri (Zmodyfikowany FREMM dla US Navy, 2020-05-02).
Alternatywnie, od początku bieżącego roku TKMS ma prowadzić rozmowy za zamkniętymi drzwiami ze spółkami krajowymi: German Naval Yards Kiel (GNYK) i Fr. Lürssen Werft. Konsolidacja miałaby zwiększyć konkurencyjność na rynkach międzynarodowych i wzmocnić niemiecki sektor technologii morskich. Jedną z opcji jest zakup przez Fr. Lürssen Werft nieco ponad 50% akcji GNYK na pierwszym etapie konsolidacji, a dołączenie TKMS byłoby spodziewane w późniejszym terminie.
Analiza
TKMS i Fincantieri współpracują ze sobą od lat 1990., wówczas jako Thyssen Nordseewerke (w konsorcjum German Submarine Consortium z Howaldtswerke-Deutsche Werft), w ramach programu budowy konwencjonalnych okrętów podwodnych typu 212A/Todaro dla marynarek wojennych Niemiec (Deutsche Marine) i Włoch (Marina Militare Italiana).
Deutsche Marine dysponuje sześcioma okrętami tego typu: U31 (S181) zbudowany w latach 1998-2002, U32 (S182) w latach 2000-2003, U33 (S183) w latach 2001-2004, U34 (S184) w latach 2001-2006, U35 (185) w latach 2007-2011 i U36 (S186) w latach 2008-2013. Pod koniec kwietnia 2020 TKMS rozpoczęła ostateczne negocjacje z ministerstwem obrony Norwegii w sprawie budowy sześciu okrętów zmodyfikowanego typu 212CD (Common Design), z których dwa trafiłyby do Deutsche Marine jako U37 (S187) i U38 (S188) (Norwegia bliżej niemieckich okrętów podwodnych, 2020-04-30).
Z kolei Marina Militare Italiana otrzymała cztery okręty: Salvatore Todaro (S 526) zbudowany w latach 1999-2003, Scirè (S 527) w latach 2000-2004, Pietro Venuti (S 528) w latach 2009-2014 i Romeo Romeri (S 529) w latach 2012-2015. W styczniu 2020 media włoskie informowały o gotowości rządu do zakupu czterech nowych, zmodyfikowanych okrętów typu U212 NFS (Near Future Submarine), wyposażonych w pociski manewrujące, które zastąpią jednostki typu Nazario Sauro (Włochy zamówią cztery U212 NFS, 2020-01-14).
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.