E-7A Wedgetail dla RAF

Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii podpisało z Boeingiem  umowę o wartości 1,51 mld GBP (7,53 mld zł) na dostawę 5 samolotów wczesnego ostrzegania i kontroli E-7A Wedgetail. Nowe konstrukcje zastąpią E-3D Sentry AEW.Mk 1. 

Pięć płatowców B737 NG zostanie przebudowanych przez brytyjską spółkę Marshall Aerospace and Defence Group do standardu australijskich E-7A. Negocjacje w sprawie zakupu rozpoczęto w październiku ubiegłego roku (E-7A Wedgetail dla Wielkiej Brytanii?, 2018-10-04).

Sekretarz obrony Gavin Williamson nie sprecyzował terminu dostaw, jak również nie zostało to ujęte w umowie. Niemniej źródła w resorcie poinformowały, że prace mają rozpocząć się niezwłocznie, tak aby pierwszy samolot był gotowy w 2023, a więc później niż pierwotnie planowano. Przyspieszony zakup ma związek z niską gotowością operacyjną samolotów E-3D Sentry AEW.Mk 1, które w poprzednich latach były kilkukrotnie uziemiane.

E-7A Wedgetail, a właściwie Boeing 737 AEW&C o konfiguracji zbliżonej do 737-700ER, jest użytkowany przez wojska lotnicze Australii (6 egzemplarzy), Korei Południowej (4 jako Peace Eye) i Turcji (4 jako Peace Eagle). Zakup samolotów rozważały także Włochy, Katar i Zjednoczone Emiraty Arabskie. Ten sam kadłub jest wykorzystywany przez samoloty patrolowe i zwalczania okrętów podwodnych nowej generacji P-8A Poseidon, których 9 egzemplarzy zostało zamówionych dla RAF podczas międzynarodowych pokazów lotniczych Farnborough w lipcu 2016 (Następne P-8A Poseidon, 2019-01-30).

Sercem systemu jest wielozadaniowy radar ze skanowaniem elektronicznym (Multi-role Electronically Scanned Array, MESA), który wykrywa obiekty w odległości do 600 km (lecące na wysokim pułapie), do 370 km (nisko lecące, trudniej wykrywalne statki powietrzne). Może śledzić do 180 celów naraz, naprowadzając inne samoloty do przechwycenia 24 z nich. Radar wykrywa także cele nawodne wielkości fregaty rakietowej z odległości ponad 240 km. W trybie wykrywania sygnałów elektromagnetycznych (ELINT), E7 ma skuteczny zasięg ponad 850 km, operując na pułapie 9000 m.

Z uwagi na wybór australijskiej konfiguracji, w programie dla RAF wezmą udział także przedsiębiorstwa z tego kraju. Jeszcze w czasie trwania rozmów z Boeingiem i dowództwem australijskich królewskich wojsk lotniczych (Royal Australian Air Force, RAAF), do Australii zostali wysłani przyszli brytyjscy piloci E-7A, gdzie rozpoczęli szkolenia na nowym typie. 

Analiza
Podwykonawca projektu, Marshall Aerospace and Defence Group, to spółka z siedzibą w Campbridge zajmująca się modyfikacją i logistyką m.in. brytyjskich C-130 Hercules C.3. Porozumienie z Boeingiem zapewni utrzymanie około 200 miejsc pracy i potencjalnie zachowa możliwości rozpoczęcia przyszłej współpracy w zakresie utrzymania i konserwacji brytyjskich E-7A. 

Wielka Brytania zakupiła siedem E-3D Sentry (w tym jeden do szkolenia) w październiku 1987, które są zmodyfikowanymi E-3C z radarem AN/APY-2, silnikami CFM56 i lokalnymi modyfikacjami. Samoloty otrzymały oznaczenie Sentry AEW.1 i weszły do służby w 1991. Początkowo służyły w dwóch eskadrach RAF: 8. i 23., ale tą ostatnią rozwiązano w 2009. Wszystkie stacjonują w bazie lotniczej RAF Waddington, w hrabstwie Lincolnshire.