5 września koncern Saab Defence and Security otrzymał zamówienie od australijskiej agencji zamówień wojskowych CASG (Capability Acquisition and Sustainment Group), na dostawę nieujawnionej liczby 84-mm bezodrzutowych granatników Carl Gustaf M4 (CGM4). Tym samym począwszy od 2020, Australia stanie się szóstym na świecie użytkownikiem nowej generacji szwedzkich granatników.

Australia jest użytkownikiem granatników bezodrzutowych Carl Gustaf od lat 1970. w wersji M2 i od 2010 w wersji M3. /Zdjęcie: US Army

Australia jest użytkownikiem granatników bezodrzutowych Carl Gustaf od lat 1970. w wersji M2 i od 2010 w wersji M3. /Zdjęcie: US Army

Australijskie zamówienie na CGM4 jest trzecią w tym roku informacją o kolejnym użytkowniku tej wersji broni, po tym jak zakup tysiąca granatników zadeklarował amerykański Korpus Piechoty Morskiej (USMC), a umowę w tej sprawie podpisał szwedzki rząd (Granatniki Carl-Gustaf dla USMC, 2018-08-05; Carl-Gustaf M4 dla szwedzkiej armii, 2018-05-30).

Carl-Gustaf M4 został ujawniony we wrześniu 2014 na terenie poligonu Bofors Test Center w Karskronie, w 23 lata po premierze poprzedniej generacji broni. Badania kwalifikacyjne przeprowadzono w 2015. CGM4 przy masie 6,7 kg jest lżejszy od poprzednika o 3,4 kg, dzięki tytanowo-kompozytowej konstrukcji lufy i płaszcza, a także przekonstruowaniu niektórych elementów stalowych. Granatnik jest również krótszy (950 mm długości w porównaniu do 1015 mm CGM3). Broń wyposażono w licznik oddanych strzałów i wzbogacono o możliwość mocowania celowników na montażowej MIL-STD-M1913 (Picatinny) (Amunicja do estońskich granatników Carl-Gustaf, 2018-07-19).

CGM4 przystosowano do używania wszystkich 11 typów amunicji 84 mm x 246R. Obecnie trwają prace nad wdrożeniem amunicji programowalnej, która zwiększy zasięg rażenia dwukrotnie, czyli do 1500-2000 m. W wersji M4 wprowadzono także dwustopniowy system bezpieczeństwa, dzięki któremu możliwe jest przenoszenie broni w stanie załadowanym (Słowacy dostali CGM4, 2017-07-23; CGM4 dla US Army, 2017-09-24).

Analiza
Począwszy od lat 1970. siły zbrojne Australii były użytkownikiem 84-mm granatników bezodrzutowych Carl-Gustaf M2. W ramach programu Direct Fire Support Weapons Land 40 Phase 2, rozpoczęto poszukiwanie nowej średniej broni wsparcia ogniem bezpośrednim MDFSW (Medium Direct Fire Support Weapon), razem z ciężkim celownikiem termowizyjnym HWTS (Heavy Weapon Thermal Sight).

W październiku 2009 podpisano kontrakt z Saab Bofors Dynamics na dostawy 437 unowocześnionych Carl-Gustaf M3, natomiast w grudniu BAE Systems Australia otrzymał zamówienie na dostawę takiej samej liczby celowników termowizyjnych AN/PAS-13C(V)3. Dzięki temu Australia została pierwszym użytkownikiem broni w tej konfiguracji. Pierwsze 170 granatników trafiło do odbiorcy w lipcu 2010. Dostawy zakończono w listopadzie 2011, a w tym samym czasie podpisano umowę na dostawę amunicji.

Granatniki CGM3 w pierwszej kolejności trafiły do jednostki specjalnej MTF-3 (Mentoring Task Force – Three), która wykorzystywała je bojowo w Afganistanie. Następnie granatniki trafiły do batalionów piechoty Australian Army i oddziałów ochrony lotnisk ADG (RAAF Airfield Defence Guards).