Boeing przygotowuje się do zakończenia produkcji Super Hornetów

23 lutego br. amerykańska spółka Boeing poinformowała o rozpoczęciu przygotowań do zakończenia produkcji seryjnej samolotów wielozadaniowych F/A-18E/F Super Hornet, co może nastąpić w 2025 w przypadku braku nowych zamówień lub w 2027, jeśli zostanie zrealizowany jeszcze jeden kontrakt międzynarodowy (Następca Super Hornetów w US Navy).

F/A-18F Super Hornet Block III / Zdjęcie: Boeing

Oczekuje się, że ostatnie zamówione egzemplarze w najnowszej konfiguracji F/A-18E/F Super Hornet Block III zostaną dostarczone amerykańskiej marynarce wojennej (US Navy) do końca 2025. Linia montażowa w St. Louis może pracować dwa lata dłużej, jeśli konstrukcję wybierze nieujawniony potencjalny odbiorca eksportowy (Super Hornety Block III bez CFT?).

Nie jest jednak tajemnicą, że Super Hornet jest oferowany marynarce wojennej Indii (Bhāratīya Nau Senā), która szuka następcy pokładowych MiG-29K/KUB w liczbie 26-57 egzemplarzy, w ramach prowadzonego od 2017 programu Multi-Role Carrier Borne Fighters (MRCBF). Konkurencją dla amerykańskiego samolotu są francuski Dassault Rafale M lub indyjski, ale nadal koncepcyjny, ciężki dwusilnikowy wariant samolotu pokładowego HAL Tejas o kryptonimie TEDBF (Twin Engine Deck Based Fighter). Aby spełnić wymogi zamawiającego, samoloty muszą być dostosowane do startu z wykorzystaniem rampy startowej w systemie STOBAR (Short Take Off But Arrested Recovery) (Super Hornet na rampie startowej).

Mimo to, Boeing przygotowuje się do zamknięcia linii produkcyjnej Super Hornetów już teraz. Spółka chce nadal zatrudniać nowy personel z roku na rok przez następne 5 lat w St. Louis. Tylko w ubiegłym roku zatrudniono ponad 900 osób.

Planujemy naszą przyszłość, a budowanie myśliwców jest w naszym DNA – powiedział Steve Nordlund, wiceprezes Boeing Air Dominance i dyrektor zakładu w St. Louis. Gdy inwestujemy i rozwijamy kolejną erę zdolności, stosujemy tę samą innowację i wiedzę, która sprawiła, że F/A-18 stał się koniem dla amerykańskiej marynarki wojennej i sił powietrznych na całym świecie przez prawie 40 lat.

Decyzja o zakończeniu produkcji seryjnej F/A-18 Super Hornet pozwala Boeingowi na:

1. Przekierowanie zasobów do przyszłych programów wojskowych samolotów: Aby wesprzeć prace nad kolejną generacją zaawansowanych samolotów załogowych lub bezzałogowych, Boeing planuje budowę trzech nowych obiektów w St. Louis. Obiekty te, a także nowe centrum Advanced Composite Fabrication Center w Arizonie oraz nowy zakład produkcyjny bezzałogowców MQ-25A Stingray w MidAmerica St. Louis Airport, to inwestycje o wartości ponad 1 mld USD;
   • Boeing zainwestował 700 mln USD w modernizację infrastruktury w St. Louis w ciągu ostatniej dekady, umożliwiając wprowadzenie nowych technik projektowania i budowy, usprawniających procesy i poprawiających jakość produkcji.
2. Zwiększenie produkcji kluczowych nowych programów wojskowych: Boeing zwiększy w St. Louis produkcję samolotów szkolenia zaawansowanego T-7A Red Hawk i bezzałogowego tankowca MQ-25A Stingray, wraz z trwającą produkcją nowych samolotów wielozadaniowych F-15EX Eagle II i elementów skrzydeł do cywilnych samolotów pasażerskich B777X (ATT: Więcej samolotów szkolenia zaawansowanego dla USAF, MQ-25A tankował F-35C, Pierwsze strzelanie F-15EX);
3. Skoncentrowanie się na modernizacjach: Boeing będzie nadal rozwijał zaawansowane możliwości i ulepszenia dla globalnej floty F/A-18 Super Hornet i EA-18G Growler. Przez następną dekadę wszystkie Super Hornety Block II w zostaną zmodernizowane do najnowszej wersji Block III. Boeing będzie również nadal zwiększał zaawansowane możliwości samolotów walki radioelektronicznej i przełamywania obrony powietrznej EA-18G Growler (Początek modernizacji Growlerów).

Od debiutu F/A-18 Hornet w 1983 roku Boeing dostarczył ponad 2000 Hornetów, Super Hornetów i Growlerów do klientów na całym świecie, w tym do marynarki wojennej USA, Australii, Kanady czy Finlandia, a ostatnio do Kuwejtu (Australia dokupuje Growlera, Kuwejcki Super Hornet oblatany).

W ostatnich miesiącach bezskutecznie oferowano Super Hornety Niemcom, Szwajcarii, Finlandii i Kanadzie, gdzie przegrały z F-35A Lightning II. Natomiast w ubiegłych dekadach były oferowane Malezji, Belgii, Brazylii, Danii, Polsce, Hiszpanii, amerykańskiemu Korpusowi Piechoty Morskiej (US Marine Corps, USMC), Grecji, Wielkiej Brytanii, Zjednoczonym Emiratom Arabskim, Bułgarii, Korei Południowej i Norwegii (Boeing odpadł z kanadyjskiego programu następcy Horneta).