27 maja amerykańska spółka Lockheed Martin poinformowała, że wspólnie z Northrop Grumman, przeprowadziły naziemną próbę układu napędowego SRM (Solid Rocket Motor) dla pierwszego stopnia systemów broni hipersonicznych CPS (Conventional Prompt Strike) amerykańskiej marynarki wojennej (US Navy) i LRHW (Long Range Hypersonic Weapon) wojsk lądowych (US Army) (Lockheed Martin przejmuje Aerojet Rocketdyne).
Lockheed Martin i Northrop Grumman przeprowadziły naziemną próbę układu napędowego systemów broni hipersonicznych CPS amerykańskiej marynarki wojennej i LRHW wojsk lądowych / Zdjęcie: Departament Obrony USA
Próba została przeprowadzona tego samego dnia w ośrodku testowym Northrop Grumman w Promontory w stanie Utah pod nadzorem biura programowego SSP (Navy Strategic Systems Programs) marynarki wojennej. Podczas testu silnik pracował prawidłowo, osiągnął wymagane parametry wydajności ciągu i cele w przewidywanych zakresach. Silnik został opracowany przez Northrop Grumman, a Lockheed Martin pełni rolę głównego integratora systemów (USAF symulowały atak pociskiem hipersonicznym, USA zainteresowane odpowiednikiem hipersonicznego Awangarda).
Steve Layne, dyrektor programowy programów Prompt Strike w Lockheed Martin, powiedział:
Cieszymy się, że możemy świętować to ważne wydarzenie wraz z marynarką wojenną, armią i Northrop Grumman. Dzisiejsze testy są wynikiem naszych wspólnych wysiłków i determinacji, aby ten etap programu CPS zakończył się sukcesem. Test napędu jest kamieniem milowym na drodze do zapewnienia możliwości ataku hipersonicznego US Navy i US Army.
Charlie Precourt, wiceprezes działu Propulsion Systems w Northrop Grumman, dodał:
Northrop Grumman z dumą wykorzystuje naszą wiedzę w zakresie sprawdzonych w locie napędów rakietowych na paliwo stałe do wspierania wysiłków Departamentu Obrony w celu opracowania zaawansowanego, kompleksowego systemu rakietowego, zdolnego do skutecznego odstraszania przeciwników.
Były to wstępne testy silnika pierwszego stopnia zasilanego paliwem stałym, który będzie częścią docelowego przyspieszacza rakietowego, zintegrowanego z uniwersalnym kadłubem hipersonicznego pocisku szybującego o kryptonimie C-HGB (Common-Hypersonic Glide Body). Test prototypu C-HGB, wyniesionego za pomocą zastępczego przyspieszacza rakietowego odbył się 19 marca 2020 (faktycznie pierwsza próba demonstratora technologii odbyła się 1 października 2017 w ramach Intermediate Range Conventional Prompt Strike Flight Experiment-1) (USA: Test hipersonicznego C-HGB).
Pierwszy test kompletnego systemu, który w przypadku US Navy i US Army, będzie różnił się dwustopniowym przyspieszaczem rakietowym, z uwagi na inne platformy startowe (odpowiednio, okręty podwodne i nawodne oraz mobilne wyrzutnie lądowe) i pociskiem szybującym, będzie mieć wspólny kadłub C-HGB. Testy kompletnych prototypów planowane są w roku fiskalnym 2022. US Navy i US Army ściśle współpracują z rządowymi laboratoriami i przemysłem, aby kontynuować rozwój i produkcję C-HGB. Marynarka wojenna nadzoruje projektowanie, a armia produkcję. Podwykonawcami w programie są Dynetics Technical Solutions (DTS) i instytut naukowo-badawczy Sandia National Laboratories (SNL) (Hipersoniczne zamówienia US Army).
W przypadku US Navy, system broni hipersonicznej CPS wejdzie na uzbrojenie co najmniej jednego niszczyciela rakietowego typu Zumwalt (na testy), a w dalszej kolejności dużych okrętów bojowych (niszczycieli lub krążowników) następnej generacji o kryptonimie Large Surface Combatant (LSC) oraz wielozadaniowych okrętów podwodnych o napędzie jądrowym typu Virginia Block V, wyposażonych w wyrzutnie modułu bojowego VPM (Virginia Payload Module) z wyrzutniami BWX Technologies/BAE Systems VPT (Virginia Payload Tubes) (Pociski hipersoniczne na Zumwalcie, Pociski hipersoniczne dla Virginii).
W przypadku US Army, planowane jest wprowadzenie systemu w ramach programu LRHW, opartego na mobilnych wyrzutniach lądowych / Grafika: Lockheed Martin
Jeśli chodzi o US Army, to planowane jest wprowadzenie systemu w ramach programu LRHW, opartego na transporterze-wyrzutni Oshkosh M983A4 HEMTT (Heavy Expanded Mobility Tactical Truck) z platformą M870 w wersji Palletized Load System z trzema kontenerami transportowo-startowymi wraz z pociskiem-nosicielem szybującego pocisku hipersonicznego (w kadłubie C-HGB) o nazwie OpFires (Operational Fires). Jedna bateria systemu ma składać się z czterech wyrzutni. 12 maja br. dla portalu branżowego Breaking Defense, rzecznik prasowy US Army potwierdził, iż zasięg rażenia systemu LRHW będzie wynosił ponad 2775 km (Postępy w programie pocisku hipersonicznego OpFires).
Pod kątem wykorzystania jako zespół napędowy pocisku-nosiciela w kwietniu ub. r. został przetestowany przez spółkę Sierra Nevada Corporation hybrydowy silnik rakietowy Vortex o ciągu 13 608 kg (30 000 funtów), zasilany mieszanką paliwa stałego z ciekłym utleniaczem (propan i podtlenek azotu). Z tego co można wnioskować po najnowszej próbie silnika Northrop Grumman, Vortex może stanowić napęd dla drugiego stopnia przyspieszacza rakietowego (Sierra Nevada testuje silnik hipersoniczny).