W piątek, 21 lutego 2025, tajwański dziennik United Daily News jako pierwszy zaprezentował fotografię samolotu myśliwskiego AIDC F-CK-1 Ching Kuo, zintegrowanego z ponaddźwiękowym pociskiem rakietowym powietrze-powierzchnia HF-3 (oznaczonym też jako Hsiung Chih), wywodzącym się z wersji bazowania lądowego Hsiung Feng III (Tajwan: Wypadek najnowszego samolotu T-5 Yung Yin).
Zdjęcie: United Daily News
Na upublicznionej fotografii otrzymanej od czytelnika tajwańskiego dziennika widzimy dwa pociski z charakterystycznymi oznaczeniami pozycjonowania konfiguracji prototypowej/testowej (po jednym pod każdym ze skrzydeł) wraz z zbiornikiem paliwa o pojemności 275 galonów amerykańskich (1040 litrów) na podkadłubowym węźle oraz dwoma pociskami rakietowymi krótkiego zasięgu klasy powietrze-powietrze AIM-9P-4 Sidewinder do samoobrony (Leidos zapewni wsparcie tajwańskiej flocie F-16V).
Przypomnijmy, że w styczniu 2022 Ministerstwo Obrony Republiki Chińskiej (Tajwanu) podpisało 5-letnią umowę o wartości ponad 314 mln USD (wówczas 1,248 mld zł) z Narodowym Instytutem Nauki i Technologii Chung-Shan (NCSIST), aby we współpracy z siłami zbrojnymi opracować lotniczy wariant pocisku rakietowego Hsiung Feng III, przeznaczonego do atakowania okrętów nawodnych i celów naziemnych, wystrzeliwanego z wyrzutni nadbrzeżnych baterii rakietowych (po cztery na wyrzutnię), a także nowych korwet rakietowych typu Tuo Chiang (po osiem na okręt) – zbudowano 7 z 12 planowanych okrętów.
Wariant lotniczy miał charakteryzować się redukcją masy startowej z 1400-1500 do <900-950 kg, co również skutkowało redukcją zasięgu rażenia z ponad 400 do 300 km (co jednak w przypadku platformy powietrznej jako nosiciela pocisku nie jest aż tak poważnym problemem). Kadłub został przeprojektowany i ma 5,5 m długości oraz 0,36 m średnicy. Dla porównania bazowy Hsiung Feng III, o długości 6,1 m i średnicy 0,46 m.
Hsiung Feng III bazowania lądowego / Zdjęcie: Ministerstwo Obrony Republiki Chińskiej
Pozostałe parametry nie zostały upublicznione. Wiadomo, że bazowy pocisk przenosi odłamkową głowicę bojową o masie 225 kg, porusza się na pułapie 125-250 m z prędkością do Ma3,5, dzięki układowi napędowemu złożonemu ze silnika strumieniowego na paliwo ciekłe (jako silnika marszowego), wspomaganego przy starcie przez główny dopalacz na paliwo stałe i dwa dopalacze boczne. Naprowadzanie odbywa się za pomocą kombinowanego systemu nawigacji zliczeniowej z aktywnym radarem pracującym w paśmie X w fazie terminalnej lotu.
Co ciekawe, jak informuje United Daily News przez pewien czas program badawczo-rozwojowy był w zawieszeniu i został wznowiony dopiero we wrześniu 2024. Teraz wszedł w fazę wstępnych testów na nosicielu i oczekuje się, że jeszcze w tym roku wejdzie do fazy testów operacyjnych, obejmujących strzelania do celów.