4 lipca dowództwo brytyjskiej Royal Marines poinformowało, że żołnierze jednostki przeciwlotniczej IX Grupy 30 Commando z Plymouth przeprowadzili na poligonie obrony powietrznej Manorbier w południowej części Walii próbne testy ręcznych wyrzutni rakiet dla lekkich pocisków przeciwlotniczych LMM (Lightweight Multirole Missile). Pociski o zasięgu 6-8 km testowano przeciwko bezzałogowym celom o napędzie odrzutowym Meggitt BTT-3 Jet Banshee.

Pociski LMM były odpalane z ręcznych wyrzutni rakiet przeciwko bsl Banshee, które przechwytywano nad Morzem Celtyckim. IX Grupa 30 Commando jest jednostką wyspecjalizowaną do zdobywania informacji wywiadowczych (Information Exploitation Group).

Pociski LMM były odpalane z ręcznych wyrzutni rakiet przeciwko bsl Banshee, które przechwytywano nad Morzem Celtyckim. IX Grupa 30 Commando jest jednostką wyspecjalizowaną do zdobywania informacji wywiadowczych (Information Exploitation Group).

Przeprowadzono 18 udanych odpaleń z przechwyceniem i zniszczeniem celów. Jednostka przeciwlotnicza Royal Marines jest pierwszą wybraną do wdrożenia nowego pocisku. W przyszłości LMM trafią także do uzbrojenia kompanii szturmowych piechoty morskiej, które potrzebują lekkich zestawów do zwalczania bezzałogowców. LMM ma zastąpić opracowane przez spółkę Thales Air Defence pociski Starstreak HVM (High Velocity Missile), wykorzystywane przez Royal Marines i jednostki Royal Artillery od 1997 (Zbiornikowiec z irańską ropą zatrzymany, 2019-07-05).

W 2008 spółka rozpoczęła prace nad FASGW(L) (Future Air-to-Surface Guided Weapon (Light)), później przemianowanym na LMM, a pierwsze zamówienie na partię 1000 pocisków otrzymała w kwietniu 2011. Jak dotąd, począwszy od 2015, pociski jako Martlet były używane tylko przez śmigłowce rozpoznania pola walki AW159 Lynx Wildcat AH.1, należące do Royal Navy, ale mogą zostać z integrowane także z pojazdami, okrętami czy bezzałogowymi statkami latającymi (bsl). Thales przeprowadził integrację LMM z bsl Schiebel Camcopter S-100 (Desantowce Royal Navy, 2019-02-12).

Meggitt BTT-3 Banshee (wcześniejsza nazwa Target Technology Banshee) o napędzie został wprowadzony do służby w 1984, a cztery lata później opracowano wariant symulujący pocisk przeciwokrętowy Banshee 300. W 2001 wprowadzono bazujący na nim bsl rozpoznawczy Banshee 400. Najnowszym przedstawicielem jest wariant odrzutowy Jet Banshee. Bezzałogowce są w użyciu sił zbrojnych piętnastu państw. / Zdjęcia: Royal Marines

Meggitt BTT-3 Banshee (wcześniejsza nazwa Target Technology Banshee) o napędzie został wprowadzony do służby w 1984, a cztery lata później opracowano wariant symulujący pocisk przeciwokrętowy Banshee 300. W 2001 wprowadzono bazujący na nim bsl rozpoznawczy Banshee 400. Najnowszym przedstawicielem jest wariant odrzutowy Jet Banshee. Bezzałogowce są w użyciu sił zbrojnych piętnastu państw. / Zdjęcia: Royal Marines

Pocisk rakietowy LMM ma 1,3 m długości, 76 mm średnicy i masę 13 kg, z czego 3 kg to masa głowicy bojowej. Zasilany dwustopniowym paliwem stałym silnik rakietowy zapewnia prędkość Ma1,5 i zasięg do 8 km. Pocisk jest naprowadzany aktywnie lub pół-aktywnie za pomocą wiązki lasera, a w fazie końcowej za pomocą głowicy na podczerwień. Pocisk zaprojektowano do wielu zadań, w tym jako pocisk okrętowy z wyrzutnią opracowaną przez turecką spółkę Aselsan, do atakowania celów naziemnych, powietrze-powietrze i ziemia-powietrze. W lipcu 2014 ujawniono zmodyfikowany wariant FreeFall LMM (FFLMM), który przekształcił pocisk w bombę szybującą. Thales zawiązał partnerstwo z amerykańską spółką Textron, oferując bombę pod nazwą Fury (Wypełnienie luki pomiędzy Harpoon a FC/ASW?, 2018-12-19).