Premiera karabinka typ 20

18 maja japoński resort obrony zaprezentował nową broń strzelecką wojsk lądowych (Rikujo Jieitai, lądowe Siły Samoobrony), która ma zastąpić modele wprowadzone 31 i 38 lat temu. To rodzimy karabinek automatyczny Howa typ 20 do amunicji 5,56 mm x 45 NATO (pokazano broń o numerze 0000001) i niemiecki pistolet samopowtarzalny Heckler & Koch SFP9-M zasilany nabojem 9 mm x 19 (Japonia: Nowy pistolet i karabinek, 2019-12-12).

Japońskie Siły Samoobrony ujawniły 18 maja 2020 roku nową broń strzelecką: 5,56 mm karabinek automatyczny Howa typ 20 i pistolet samopowtarzalny H&K SFP9-M. Siły Samoobrony zamówiły 3283 karabinków za 900 milionów jenów (35,1 mln zł) i 323 pistoletów za 20 milionów jenów (780 tys. zł).

Siły Samoobrony zamówiły 3283 karabinków typ 20 za 900 milionów jenów (35,1 mln zł). Japońskie media poinformowały, że cena jednostkowa broni to 274 tys. JPY (10,7 tys. zł). Dostawa 323 pistoletów Pistolety H&K SFP9-M kosztowały japońskiego podatnika 20 milionów jenów (780 tys. zł). Koszt broni wynosi 62 tys. jenów (2,4 tys. zł).

Co ciekawe na prezentacji pokazano też granatnik podwieszany do amunicji 40 mm x 46SR. Japończycy nie podali żadnych informacji na jego temat, ale to włoski model Beretta GLX-160. Nie jest przy tym jasne, czy będzie on produkowany na licencji w Japonii czy też zostanie po prostu kupiony w odpowiedniej liczbie z Włoch.

W pierwszej kolejności nowe karabinki typ 20 mają trafić do amfibijnej brygady szybkiego reagowania (Suirikukidōdan). To nowa jednostka utworzona 7 kwietnia 2018 roku, stacjonująca w bazie Ainoura w Sasebo w prefekturze Nagasaki na wyspie Kiusiu. Etatowo ma liczyć 2,1 tys. żołnierzy i będzie wyposażona w nowe przemiennopłaty MV-22B Osprey (Pierwsze MV-22B w Japonii, 2020-05-09; Nowe zamówienia japońskiej armii, 2020-05-13).

Karabinek typ 20
Typ 20 zastąpi w linii wprowadzony w 1989 roku karabinek typ 89. Obie konstrukcje stworzyło przedsiębiorstwo Howa Machinery (Howa Kogyo) z siedzibą w Kiyosu w prefekturze Aichi na wyspie Honsiu. To trzecia generacja japońskiej broni indywidualnej opracowana przez spółkę po karabinie automatycznym typ 64 (do amunicji 7,62 mm x 51 o słabszym ładunku miotającym) i karabinku automatycznym typ 89 (zasilanym nabojem 5,56 mm x 45 NATO).

Karabinek typ 20 zastąpi w linii wprowadzony w 1989 roku typ 89. Obie konstrukcje stworzyło przedsiębiorstwo Howa Machinery. To trzecia generacja japońskiej broni indywidualnej opracowana przez spółkę.

Howa Machinery została założona w 1907 roku jako producent maszyn tkackich. Od 1932 roku wytwarza uzbrojenie, po II wojnie światowej powstawały tam m.in. lokalne kopie karabinków M1 i karabinów M1 Garand. Zaprojektowano tam 7,62 mm karabiny automatyczne typ 64, 5,56 mm karabinki automatyczne typ 89 i 40 mm granatniki maszynowe typ 96. Howa wytwarzała na licencji amerykańskiego ArmaLite karabinki AR-18 oraz na licencji Boforsa działa bezodrzutowe Carl Gustaf M2 i M3.

Karabinek typ 20 w odmianie podstawowej wyposażono w 330-mm lufę, dostosowaną do miotania granatów nasadkowych. Masa broni wynosi 3,5 kg. Długość to 783 mm z kolbą skróconą (o 100 mm krótsza od typ 89) i 854 mm z kolbą maksymalnie wysuniętą. Ogólny układ konstrukcyjny to model z wydzieloną komorą zamkową i spustową. Broń wyposażono w wymienny zespół lufy. Ten ostatni zakończony jest dużym regulatorem gazowym.

Karabinek typ 20 wyposażono w 330-mm lufę. Masa broni wynosi 3,5 kg, długość to 783 mm z kolbą maksymalnie skróconą i 854 mm z kolbą maksymalnie wysuniętą. Kolba jest pięciopołożeniowa, wyposażona w podnoszoną poduszkę policzkową.

Komora zamkowa i łoże wykonane zostały ze stopu aluminium. Grzbietowa szyna uniwersalna NAR (NATO Accessory Rail) ciągnie się przez całą długość komory zamkowej i łoża. Broń pozbawiona jest stałych mechanicznych przyrządów celowniczych, na końcach szyny osadzone są przyrządy w postaci składanej podstawy muszki i przeziernika. Na bocznych i dolnej powierzchni łoża umieszczono szczeliny montażowe standardu Magpul M-LOK.

Kolba w postaci główki, suwaka i podpoliczka została wykonana z tworzywa sztucznego. Nie jest składana na bok, a wyposażona w wysuwaną stopkę (suwak) blokowaną w kilku położeniach. Na główce kolby zamocowano podnoszoną poduszkę policzkową do strzelania z użyciem wyżej zamocowanych optycznych lub optoelektronicznych przyrządów celowniczych.

Karabinek wyprodukuje spółka Howa Machinery. Przedsiębiorstwo założono w 1907 roku i początkowo produkowało maszyny tkackie, a od 1932 roku także uzbrojenie. Zaprojektowano tam 7,62 mm karabiny automatyczne typ 64 i 5,56 mm karabinki automatyczne typ 89. Howa wytwarzała na licencji amerykańskiego ArmaLite karabinki AR-18.

Broń ma komorę zamkową z tworzywa sztucznego, w układzie podobnym do AR, z wydzielonym chwytem pistoletowym. Gniazdo magazynka pozwala na wykorzystanie magazynków standardu AR. Podczas prezentacji broń pokazano z 30-nabojowym modelem z czarnego tworzywa sztucznego, odpowiednikiem Magpul PMAG30 AR/M4 GEN M3.

Wszystkie manipulatory – umieszczony pod kciukiem bezpiecznik połączony z przełącznikiem rodzaju ognia (kąt między położeniem zabezpieczonym a ogniem pojedynczym to 45 stopni, ale aby przestawić na ogień ciągły trzeba przesunąć skrzydełko o dalsze 90 stopni), dźwignia zwalniania magazynka i dźwignia zwalniania zespołu ruchomego z tylnego położenia – są powielone po obu stronach.

Na prezentacji obok karabinka Howa typ 20 pokazano granatnik podwieszany Beretta GLX-160 do amunicji 40 mm x 46SR. Nie jest przy tym jasne, czy będzie on produkowany na licencji w Japonii czy też zostanie po prostu kupiony w odpowiedniej liczbie z Włoch.

Rękojeść napinania przemieszcza się w oknie wyciętym w górnej części komory zamkowej. Napinacz może być przełożony na prawą lub lewą stronę. Podczas prowadzenia ognia rękojeść pozostaje nieruchoma.

Japończycy zwracają uwagę, że karabinek typ 20 został przystosowany do działania przy długotrwałym oddziaływaniu słonej wody morskiej na broń. Konstrukcja została specjalnie zabezpieczona antykorozyjnie. Dodatkowo przez wprowadzenie otworów drenażowych ma być zdolna do prowadzenia ognia od razu po wyjęciu z wody, jeżeli zostanie w niej zanurzona.

Pistolet SFP9-M
O ile Japończycy podstawowe uzbrojenie indywidualne projektowali i produkowali sami, o tyle broń krótka zazwyczaj była kupowana z zagranicy. Po II wojnie Amerykanie przekazali Japonii 101 700 pistoletów samopowtarzalnych M1911A1 (głównie produkcji Remington Arms Co.), które przyjęto do uzbrojenia jako 11,4 mm pistolet.

W latach 1950. Japończycy próbowali wprowadzić własny model Shin-Chuo New Nambu M57, czyli odmianę M1911A1 do amunicji 9 mm x 19. Zrezygnowano z tego pod naciskiem amerykańskim i dążeniem do unifikacji uzbrojenia i amunicji z siłami zbrojnymi USA.

Japończycy wybrali jako nową broń krótką niemiecki pistolet samopowtarzalny H&K SFP9-M. To odmiana, w której zamek i inne metalowe elementy mają pokrycie antykorozyjne, chroniące przed oddziaływaniem wody morskiej.

W latach 1970. poprawiona odmiana Minebea M57A1 rywalizowała z SIG Sauer P220, ale rząd japoński zdecydował się wybrać broń zagraniczną i produkować ją na licencji. W 1982 roku szwajcarsko-niemiecki pistolet samopowtarzalny był produkowany na licencji pod nazwą 9 mm pistolet (za granicą określano broń Minebea P9).

Pistolet samopowtarzalny H&K SFP-9 do amunicji 9 mm x 19 to model bezkurkowy bazujący na szkielecie z tworzywa sztucznego. Ten ostatni wyposażono w podlufową szynę akcesoryjną. W przeciwieństwie do poprzedniego modelu używanego przez Siły Samoobrony z 9-nabojowym magazynkiem, nowa niemiecka konstrukcja ma bardziej pojemny magazynek mieszczący 15 sztuk amunicji (dostępny jest też 20-nabojowy).

Japonia jest pierwszym państwem, którego siły zbrojne przyjęły pistolet SFP9 do uzbrojenia. Wcześniej broń w dużej liczbie była kupowana przez formacje policyjne Niemiec, Luksemburga, Szwajcarii i USA. / Zdjęcia: Japońskie Siły Samoobrony, Internet

Japończycy zdecydowali się wybrać nie standardowy model SFP9, ale odmianę M przeznaczoną dla jednostek operujących na morzu. Zamek i inne metalowe elementy pistoletu H&K SFP9-M mają pokrycie antykorozyjne, chroniące broń przed oddziaływaniem wody morskiej. Jest to dobrze widoczne na zamku, gdzie obok nazwy wybito stylizowany symbol kotwicy. Konstrukcję przystosowano do strzelania zaraz po wyjęciu z wody.

Masa SFP9-M wynosi 0,71 kg. Pistolet wyposażony jest w lufę długości 104 mm. Długość całkowita to 186,5 mm, wysokość 137,5 mm i szerokość 33,5 mm. Broń produkowana jest od 2014 roku. Japonia jest pierwszym państwem, którego siły zbrojne przyjęły broń na stan, wcześniej w dużej liczbie była kupowana przez formacje policyjne Niemiec, Luksemburga, Szwajcarii i USA.